Σφίξτε τα δόντια! Αυτή ήταν η χθεσινή παραίνεση του Προέδρου της Δημοκρατίας στους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι δοκιμάζονται ήδη από την πολιτική των Μνημονίων. Και έπεται συνέχεια στη δοκιμασία τους, με τα μέτρα που επέρχονται οσονούπω για τα ειδικά μισθολόγια. Με αποτέλεσμα άνθρωποι με δέκα και είκοσι χρόνια υπηρεσία, μάχιμοι υποτίθεται και ειδικευμένοι στα πιο σύγχρονα όπλα, να αντιμετωπίζουν μαζί με τις οικογένειές τους το φάσμα της ανέχειας και της πείνας. Συμπλέοντας στην απόγνωση με το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού.
Θα έπρεπε κάποιος να πει στον Πρόεδρο ότι η σιωπή είναι -μερικές φορές τουλάχιστον- χρυσός, ακόμα και για τους ανώτατους πολιτειακούς παράγοντες. Διότι θέλουν δεν θέλουν οι αξιωματικοί θα τα σφίξουν τα δόντια. Δεν χρειαζόταν η προτροπή του Παπούλια για να το κάνουν. Και όχι μόνο τα δόντια, αλλά και την ψυχή τους και κυρίως το ζωνάρι τους. Οι καλύτεροι μάλιστα από αυτούς θα παραβλέψουν ακόμα και το γεγονός ότι, μετά την εθελούσια μείωση της αποζημίωσής του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποζημιώνεται με 12.000 ευρώ τον μήνα -και τα περισσότερα έξοδά του πληρωμένα-, ποσό άπιαστο ακόμα και για τους αρχηγούς του στρατού.
Τι σημαίνει όμως να καλείς έναν κόσμο που δοκιμάζεται να σφίξει τα δόντια; Ισχύει η παραίνεση και για τα άλλα θύματα της σημερινής πολιτικής; Συνιστά ο κύριος Παπούλιας να σφίξουν τα δόντια και οι άνεργοι και οι κακοπληρωμένοι από την ξαμολημένη εργοδοσία -βρήκαμε παπά...- και οι μικρομεσαίοι που στραγγαλίζονται, και οι συνταξιούχοι που αργοπεθαίνουν με σύνταξη το ένα εικοστό της οικειοθελώς μειωμένης αποζημίωσής του; Ισχύει και για τα παιδιά που αναζητούν μια δουλειά και για τους άρρωστους που ψάχνουν αγωνιωδώς για φάρμακα και για όσους τέλος πάντων βολοδέρνουν στον ελληνικό λαβύρινθο;
Προφανώς είναι εκτός πραγματικότητας ο Πρόεδρος. Δεν κατανοεί ότι εκατομμύρια Έλληνες, ανάμεσά τους και οι αξιωματικοί στους οποίους απευθύνθηκε, ζουν εδώ και καιρό με σφιγμένα δόντια. Όπως δεν κατανοεί ότι αυτό που τώρα τους ζητούν είναι να σπάσουν τα δόντια τους -εξ ου και οι αντιδράσεις. Θα έπρεπε όμως να κατανοεί ότι ένα έθνος, όπως και ένας άνθρωπος, με σφιγμένα, πολύ περισσότερο με σπασμένα δόντια, το τελευταίο που χρειάζεται είναι η προεδρική παραμυθία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου