Η ληστεία της ενημέρωσης

Η πολιτική είναι σύγκρουση συμφερόντων και η διαχείριση αυτής της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης δεν αποτελεί εξαίρεση. Αλλά μία ιδιαιτερότητα υπάρχει, μία ιδιαιτερότητα που απεικονίζει ένα σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν μια καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ για τα ΜΜΕ, αλλά είναι οι διαπιστώσεις μιας ομάδας διανοούμενων (οικονομολόγοι, αρθρογράφοι, καθηγητές, πανεπιστημιακοί) της Ιταλίας.
Ο τρόπος που γίνεται ο δημόσιος διάλογος για την κρίση παραμορφώνει συστηματικά και μεθοδευμένα την πραγματικότητα και αποκρύπτει πληροφορίες από την κοινή γνώμη.
Οι επιλογές του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για μια μετωπική επίθεση (χωρίς προηγούμενο στη μεταπολεμική περίοδο) στις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας και στα κοινωνικά δικαιώματα των λαών παρουσιάζονται ως επιλογές νομοτελειακές και όχι ως πολιτικές επιλογές, καταγγέλλουν στην επιστολή που έστειλαν σε όλα τα ιταλικά ΜΜΕ.
Συμπέρασμα; Una fazza una razza και στην ενημέρωση. Τα ΜΜΕ (συμπεριλαμβανομένων και των δημόσιων) παίζουν τον ρόλο του παραμορφωτικού φακού στην εικόνα της κρίσης και των πολιτικών αντιμετώπισής της.

Αποκρύπτεται έτσι από την κοινή γνώμη ότι αυτή η εικόνα αντανακλά μια οπτική γωνία συγκεκριμένη: αυτή της θεωρίας της νεοφιλελεύθερης οικονομίας. Μια θεωρία που δέχεται ισχυρές αμφισβητήσεις από οικονομολόγους (όχι μόνο μαρξιστές) το ίδιο έγκυρους με τους υποστηρικτές της.
Έτσι, μια οικονομική πολιτική, που από πολλούς θεωρείται υπεύθυνη για την κρίση παρουσιάζεται σαν νόμος της φύσης (όπως και η κρίση σαν φυσική καταστροφή) κλέβοντας από εκατομμύρια πολίτες την πληροφορία ότι είναι μόνο μια μεροληπτική άποψη.
Στόχος η διαμόρφωση μιας λαϊκής συναίνεσης όχι στη βάση του ορθολογισμού και της ελεύθερης βούλησης αλλά στη βάση μιας μεταφυσικής θεοκρατικής ιδεολογίας: πίστευε και μη ερεύνα τις εντολές των μουλάδων της θρησκείας του νεοφιλελευθερισμού.
Η όλη ιστορία θυμίζει τη σύγκρουση γεωκεντρικών και ηλιοκεντρικών στον καιρό του Γαλιλαίου.
Με τα ΜΜΕ να παίζουν τον σύγχρονο ρόλο της Ιεράς Εξέτασης κρύβοντας τη διαμάχη, παρουσιάζοντας ως πραγματικότητα, ως μόνη αλήθεια την άποψη των γεωκεντρικών και ρίχνοντας στην πυρά τους ηλιοκεντρικούς.
Αν είναι αλήθεια ότι υπάρχουν δύο αναγνώσεις για τα αίτια της κρίσης και την έξοδο από αυτή, τα ΜΜΕ έχουν την υποχρέωση να το λαμβάνουν υπ' όψιν αν θέλουν να είναι όργανα ενημέρωσης και όχι κομματικοί μηχανισμοί προπαγάνδας.
Όταν η κυβέρνηση αποφασίζει να κόψει μισθούς και συντάξεις στο όριο της φτώχειας, να απελευθερώσει τις απολύσεις και να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις, να καταργήσει δημόσιες υπηρεσίες, να φορτώσει με φόρους την εξαρτημένη εργασία και να εκχωρήσει στους ιδιώτες τη δημόσια περιουσία για να «εξυγιάνει» τα δημοσιονομικά, τα ΜΜΕ μιας χώρας δημοκρατικής θα πρέπει να εξηγήσουν στους «μη έχοντες εργασία» ότι αυτό γίνεται όχι επειδή «υπάρχει κρίση».
Θα πρέπει να εξηγήσουν ότι όταν η συγκυβέρνηση παίρνει από τους ήδη εξαθλιωμένους μισθωτούς και συνταξιούχους 9,5 δισ. ευρώ (το 5% του ΑΕΠ), δεν το κάνει επειδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος, αλλά γιατί η τρόικα εσωτερικού (όπως και η τρόικα εξωτερικού) θεωρεί ως δεδομένες τις απαιτήσεις των αγορών και γιʼ αυτό δεν διστάζει (όσο κι αν πονάει) να προχωρήσει σε ανθρωποθυσίες για να τις ευμενίσει. Όπως ο Αβραάμ το παιδί του.
Είναι, λοιπόν, εμφανές ότι η ενημέρωση (με ελάχιστες εξαιρέσεις) κάθε άλλο από ενημέρωση είναι και τα ΜΜΕ επιβεβαιώνουν τον ρόλο τους ως ιδεολογικός βραχίονας των ισχυρών πολιτικοοικονομικών κέντρων εξουσίας.