Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

ΣΤΟ ΧΩΝΙ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ

Τι υπήρχε πριν από το Σύμπαν;

Στάθης Λειβαδάς*

Τι υπήρχε πριν από τη Μεγάλη Εκρηξη; Υπάρχει ένα Σύμπαν ή πολλά μέσα σε μια αναπόδραστη κυκλικότητα, όπως εισηγείται η Θεωρία του Εκπυρωτικού Σύμπαντος του Νοτιοαφρικανού μαθηματικού Neil Turok; 'Η ακόμη, είναι δυνατόν να περιγραφούν νέα, ασύλληπτα άπειρα τον αριθμό, αναβλύζοντα Σύμπαντα-πομφόλυγες (bubble universes) σαν τυχαίες διακυμάνσεις μέσα σε έναν κοσμικό αφρό, κατά τον κοσμολόγο του Πανεπιστημίου Stanford, Andrei Linde; Μήπως οι αρχαίοι Ελληνες είχαν διατυπώσει στη γλώσσα της εποχής τους τις πιο προχωρημένες κοσμολογικές θεωρίες περί γένεσης, όπως διατείνονται για τους Λεύκιππο - Δημόκριτο σε σχετικά πρόσφατο
άρθρο τους στο περιοδικό «γεωτρόπιο» της «Ελευθεροτυπίας» (22/3/08) οι καθηγητές Αστροφυσικής κ.κ. Στ. Θεοδοσίου και Μ. Δανέζη , που είναι και παρουσιαστές της ενδιαφέρουσας σειράς ντοκιμαντέρ «Το Σύμπαν που αγάπησα» ; 
Υπάρχει ένα τέλος σε όλες αυτές τις αναζητήσεις και εν τέλει έχει νόημα να διατυπώνονται τέτοιου είδους ερωτήματα τα οποία καταλήγουν σε ορισμένες περιπτώσεις μέσα από έναν εξεζητημένο μαθηματικό φορμαλισμό στη διατύπωση των πιο εξωτικών αν όχι παράλογων σεναρίων, όπως πρόσφατες κοσμολογικές απόψεις περί μιας άπειρης ακολουθίας αναδρομικών Συμπάντων, ένα από τα οποία είναι και το γνωστό μας και στα οποία πιθανόν να υπάρχουν αντίγραφα δικά μας στην πιθανότερη εκδοχή τους ως άυλες συνειδήσεις! Η τελευταία αυτή κοσμολογική εκδοχή μάλιστα, δηλαδή η Μεγάλη Θεωρία του Εγκεφάλου ή Θεωρία του Εγκεφάλου Boltzmann (Big Brain Theory) έδωσε την ευκαιρία στον Dennis Overbye να διατυπώσει το λογοπαίγνιο σε άρθρο του στους New York Times (15/1/08) μήπως τελικά οι κοσμολόγοι έχουν χάσει το δικό τους μυαλό (brain)!


Ποιός κυβερνά αυτόν τον εγκέφαλο ;

Γιώργος Χ. Παπαδόπουλος
Το άτομο έχει την ευθύνη των πράξεων του εγκεφάλου του;
Η αμφισβήτηση της δυνατότητας εκδήλωσης ελεύθερης βούλησης από τον άνθρωπο διατυπώνεται σήμερα περίπου ως εξής: Αφού η σύγχρονη φυσική επι στήμη υιοθετεί μια αιτιοκρατική/πιθα νοκρατική αντίληψη για το σύμπαν και η σύγχρονη νευροεπιστήμη αποδεικνύει ότι κάθε σωματική δραστηριότητα, σκέψη, συναίσθημα, επιθυμία ή εντύπωση οφείλεται αποκλειστικά στη λειτουργία του (υλικού) εγκεφάλου μας, πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να διαφεύγει της φυσικής αιτιοκρατίας και να εκδηλώνει ελεύθερες επιλογές; Η «ελεύθερη βούληση» παύει, κατά τη γνώμη μου, να αποτελεί μια παραδοξολογία, στην οποία το επίθετο «ελεύθερη» προϋποθέτει μια οντολογική ανεξαρτησία από το φυσικό υποκείμενο στο οποίο αναφέρεται και λογοδοτεί το ουσιαστικό «βούληση», μόνο αν καταστεί εκ προοιμίου σαφές ότι η «ελεύθερη βούληση» αφορά τον κόσμο των κοινωνικών υποκειμένων, τα οποία έχουν συγκροτήσει εαυτούς σε μια μακρά διαδικασία υπέρβασης (μεταστοιχείωσης) των φυσικών στοιχείων του νευρωνικού τους κόσμου.

«Οίδασι γάρ τί ποιούσι»: Ιδεολογία και Διαφθορά

Bασίλειος Παϊπάης*
Η κλασική μαρξιστική αντίληψη για τη θέση και τη λειτουργία της ιδεολογίας στις κοινωνικές σχέσεις αντιλαμβάνεται την ιδεολογία ως στρεβλή πραγματικότητα ή αλλιώς κατά την έκφραση του Ένγκελς -καθώς ο ίδιος ο Μαρξ δεν χρησιμοποίησε ποτέ αυτήν την έκφραση- ως «ψευδή συνείδηση». Για ένα μεγάλο μέρος της κλασικής κριτικής της ιδεολογίας επηρεασμένης από τον μαρξιστικό ορισμό, ιδεολογική είναι κάθε σκέψη, σύστημα ιδεών ή κοινωνική πρακτική που εμπεριέχει ψευδή -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να συγκροτείται από αληθή ή αληθοφανή ή από τη μίξη ψευδών και αληθών δηλώσεων- στοιχεία που τείνουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας ή τάξης. Αυτή η συγκεκριμένη προσέγγιση της κριτικής της ιδεολογίας εδράζεται στην πεποίθηση ότι οι ιδεολογικές αντιλήψεις και πρακτικές λειτουργούν στο επίπεδο της νομιμοποίησης υλικών σχέσεων κυριαρχίας στις οποίες τα κοινωνικά υποκείμενα υποτάσσονται είτε μηχανιστικά-υλικά (Μαρξ) είτε με την συναίνεσή τους (Γκράμσι). Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, είναι κοινή η άποψη πως οι κυβερνώμενες τάξεις υπηρετούν και αναπαράγουν ψευδαισθητικά ένα κοινωνικό σύστημα που δεν ανταποκρίνεται στα πραγματικά τους συμφέροντα.

Κοινωνικές επιστήμες, έθνος και εθνικισμός

Σπύρος Βρυώνης*
Η απόφαση της Ακαδημίας Αθηνών να οργανώσει τρεις διαφορετικές ημερίδες, σχετικές με τους αποφασιστικούς σταθμούς της προέλευσης των σύγχρονων Ελλήνων, είναι σημαντική για το νέο ελληνικό κράτος και για εκείνους που αυτοπροσδιορίζονται ως σύγχρονοι Έλληνες, όπως και για εκείνους που δεν το κάνουν. Οι αποσυνθετικές παράμετροι των διεθνών διπλωματικών και στρατιωτικών συγκρούσεων έχουν δημιουργήσει ένα παγκόσμιο παράδοξο, στα πλαίσια του οποίου ορισμένοι προέβλεπαν την αποδυνάμωση ή τη σταδιακή εξαφάνιση του «έθνους» και του «εθνικισμού» μπροστά στον «διεθνισμό», ενώ άλλοι είχαν προβλέψει το αντίθετο: την εξασθένιση ή εξαφάνιση του «διεθνισμού» μπροστά σε μια αναβίωση του «έθνους» και του «εθνικισμού». Ωστόσο, η διατύπωση προφητικών προβλέψεων δεν περιλαμβάνεται στο έργο του ιστορικού.

The Doors, επιχειρηματίες ή καλλιτέχνες;

Ιωάννης Παπαναγιώτου
Οι Doors ήταν επιχειρηματίες ή καλλιτέχνες; Ενδεχομένως, σε αυτή την περίπτωση,  να μην έχεις απάντηση.
Οι Sex Pistols όμως; O Johann Wolfgang von Goethe; O Beckett; Eίναι εταιρεία οι Rolling Stones; Ο Andy Warhol; Η Madonna;
Υπάρχουν γκρίζες ζώνες μεταξύ τέχνης και οικονομίας;  Ή μάλλον για να είμαστε επιστημονικά πιο ακριβείς, μεταξύ τέχνης και ελεύθερης οικονομίας;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η επιστήμη των οικονομικών ασχολείται με τη μελέτη της διαδικασίας  παραγωγής και διανομής αγαθών, αυτό όμως δεν είναι καπιταλισμός, συγγνώμη, ελεύθερη οικονομία ήθελα να πω. Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιώ τον όρο καπιταλισμός, είναι πιο εμπορικός.

Εργασία εαυτού και αυτοδιακυβέρνηση του υποκειμένου

Θεοφάνης Τάσης
Ο Καστοριάδης συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνους τους φιλοσόφους όπως ο Marx ή ο Heidegger, για ν’ αναφέρω τους δυο χαρακτηριστικότερους, οι οποίοι εξακολουθούν να τροφοδοτούν έντονα πάθη. Συναισθήματα θαυμασμού που γεννούν εκδηλώσεις λατρείας από τη μια συναγωνίζονται την αντιπάθεια και τον φθόνο που οδηγούν στην ολοκληρωτική απόρριψη του έργου από την άλλη. Αυτός όμως, κατά τη γνώμη μου δεν είναι ούτε ο μοναδικός αλλά ούτε και ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο συνήθως, ιδίως στην Ελλάδα, απουσιάζουν κείμενα τα οποία να υπερβαίνουν την απλή, και ενίοτε δυστυχώς επιφανειακή, παρουσίαση του καστοριαδικού έργου. Ο Καστοριάδης διαθέτει πληθώρα αυτόκλητων υπερασπιστών έτοιμων να στιγματίσουν με την κατηγορία της οίησης όσους επιχειρήσουν ν’ αμφισβητήσουν είτε κάποια πτυχή της καστοριαδικής σκέψης είτε το έργο στο σύνολό του. Όσοι όμως τον υπερασπίζονται π.χ. έναντι των μαρξιστών, των λενινιστών, των φιλελεύθερων, των αναρχικών, κάποιοι μάλιστα, οι ευφυέστεροι εξ αυτών, ακόμη και από τους ίδιους τους «καστοριαδικούς» διαθέτουν ένα κοινό στοιχείο: Αμελούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους έναντι του ιδίου του Καστοριάδη.

Χωρίς ταμπού

Γιώργος Καστρινάκης
«Χωρίς ταμπού», μεταφορικά, όπως συνήθως χρησιμοποιείται, δεν σημαίνει τίποτα διαφορετικό απ’ ό,τι στην κυριολεξία : Χωρίς αντίληψη ιερής εστίας. Είναι ένα σύνθημα που ισοδυναμεί, ασφαλώς, με τη θριαμβευτικώτερη διακήρυξη αυτάρκειας. Το ερώτημα που υπολείπεται, εν τούτοις, είναι αν η πνοή της ζωής μπορεί να πηγάσει απ’ το κενό – έστω θεσμοθετημένο. Αν, περαιτέρω, η απομύθευση θ’ αξιωθεί ποτέ να υποκαταστήσει τη μυσταγωγία. Ή αν, εν τέλει, η απόλαυση θα βρεθεί κάποτε σε θέση να αυτοσημασιοδοτηθεί.
Να ανακρίνουμε, ωστόσο, τα ζητούμενα απ’ την αρχή: Χωρίς ταμπού θα πει πρωτίστως χωρίς όρους. Και χωρίς όρους σημαίνει χωρίς απαιτήσεις. Μόνο που για να εξαλείψει κανείς τις απαιτήσεις του ως προς τα πραττόμενα (δηλαδή, το γίγνεσθαι) θα πρέπει νωρίτερα να τις έχει μηδενίσει ως προς το είναι: η προτροπή της απαλλαγής απ’ τα ταμπού διαπλάθει ευθύς εξ αρχής αν-υπόστατες υποστάσεις. Κι αυτή η συνθήκη από κανένα «βίωμα» δεν έχει ασφαλώς σκοπό, μέσ’ στον αιώνα, ν’ αναπληρωθεί...

Η απουσία της Ελλάδας από την Ε.Ε.

Η καρέκλα της Ελλάδας στη σύνοδο κορυφής ήταν κενή. Όχι επειδή έλειπε ο πρώτος θεσμικός εκπρόσωπος, ο πρωθυπουργός, λόγω των γνωστών προβλημάτων υγείας. Άλλωστε δεν λείπει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας η εμπειρία διεθνούς εκπροσώπησης της χώρας. Η θέση της Ελλάδας ήταν κενή διότι η κυβερνητική τρόικα της Αθήνας έχει καταθέσει τα όπλα, ενεργεί με τρόπο τουλάχιστον αναχρονιστικό, κινείται εκτός ευρωπαϊκών εξελίξεων, με αυτόματο πιλότο τις εντολές της Μέρκελ.
Αυτή η σύνοδος κορυφής απεδείχθη κάπως διαφορετική από τις άλλες. Η εξάπλωση της κρίσης στον ευρωπαϊκό Νότο και η επαπειλούμενη ανάφλεξη και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, με ορατό αποτέλεσμα τη διάλυση του ευρώ, οδήγησε ακόμη και συντηρητικούς Ευρωπαίους ηγέτες, όπως ο Μόντι, να στυλώσουν τα πόδια και να αξιώσουν από τη Μέρκελ να μετακινηθεί, έστω σε κάποια σημεία που δημιουργούν όμως ρήγματα στην πολιτική της σκληρής λιτότητας. Οι τράπεζες και όχι τα κράτη θα επωμισθούν τα δάνεια για την ανακεφαλαιοποίησή τους, ο Μηχανισμός Διάσωσης θα μπορεί να αγοράζει απευθείας κρατικά ομόλογα. Πρόκειται για "ανάσες", που δίνουν μικρή προθεσμία στην Ε.Ε. να αλλάξει πορεία, ώστε να αποφευχθεί η διάλυση του ευρώ.
Από τη ρύθμιση αυτή επωφελούνται όσοι διαπραγματεύτηκαν, δηλαδή πρώτα - πρώτα η Ιταλία και η Ισπανία. Η Ελλάδα παραμένει αιχμάλωτη του Μνημονίου 2, που, εκτός των άλλων, φορτώνει στο δημόσιο χρέος τα δάνεια 50 δισ. ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών. Κι όμως χθες η ελληνική κυβέρνηση, μια αριστερή - προοδευτική κυβέρνηση όμως, θα μπορούσε να ζητήσει αντιμετώπιση επί ίσοις όροις. Να ξεκινήσει τη διαπραγμάτευση επωφελούμενη από το νέο πλαίσιο.

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Περισσεύετε

Συνεχίζονται οι αυτοκτονίες στη χώρα μας, όπως συνεχίζονται και οι απολύσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν εργασία και διαπιστώνουν πως είναι περιττοί. Δεν τους χρειάζεται πια κανείς.
Άνθρωποι που μέχρι χτες μάχονταν ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αναζητούν εναγωνίως κάποιον να τους εκμεταλλευτεί.
Υπάρχει λοιπόν κάτι χειρότερο από το να σε εκμεταλλεύονται: να μην θέλει να σε εκμεταλλευτεί κανείς.
«Παρακαλώ, δώστε μου μια δουλειά. Ας με εκμεταλλευτεί κάποιος».
Είναι τραγικό να διαπιστώνεις πως είσαι περιττός και πως δεν υπάρχει κανείς να σε εκμεταλλευτεί.
Από την άλλη, είναι φοβερή ικανοποίηση για την οικονομική εξουσία -την αληθινή εξουσία δηλαδή- να βλέπει να σέρνονται εκλιπαρώντας στα πόδια της άνθρωποι που μέχρι χτες αγωνίζονταν για τα δικαιώματά τους.

Το σωτήριο “Όχι”,του Γιάννη Βαρουφάκη

Πρόκειται για την πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση που η ΕΕ λαμβάνει μια απόφαση που να συνάδει με την λογική. Πρώτη φορά! Έπρεπε βέβαια πρώτα να βρεθεί η Ευρωζώνη δύο εβδομάδες προ της οριστικής και μη αναστρέψιμης διάλυσης και, το πιο σημαντικό, να βρεθεί κάποιος που να πει στην κα Μέρκελ: «Όχι κυρία μου. Δεν υπογράφω, ο κόσμος να χαλάσει, τα ανόητα κείμενα που μου θέτεις.» Ο κύριος αυτός ήταν, βέβαια, ο κ. Μόντι ο οποίος βρήκε το σθένος (να κάνει κάτι που κανείς δεν είχε τολμήσει πριν) για έναν απλό λόγο: Εδώ και δύο εβδομάδες, οι μεγάλες επιχειρήσεις της Βόρειας Ιταλίας ρευστοποιούν όσο-όσο και μαζικά περιουσιακά τους στοιχεία και μεταφέρουν τα κεφάλαια στην Ελβετία, στην Γερμανία, στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ιταλία βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους κατάρρευσης και ο κ. Μόντι είχε, το πολύ, δύο εβδομάδες για να κάνει κάτι πριν τον ανατρέψουν τα κόμματα που τον «στηρίζουν». Στήλωσε λοιπόν τα πόδια και έκανε αυτό που, αν είχε πράξει ο κ. Παπανδρέου πριν δυο χρόνια, ολόκληρη η Ευρώπη θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση σήμερα: Είπε ΟΧΙ!

Νίκος Κούνδουρος: Η πείνα, σε λίγο, θα πάψει να ‘ναι άοπλη!

Κατά τη διάρκεια μίας συνάντησης στο σπίτι του, στο Μετς, ο αγωνιστής της Αντίστασης και πολυβραβευμένος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου, Νίκος Κούνδουρος, μίλησε στην Κρυσταλία Πατούλη, για την μετεκλογική πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs.
Τί να σκέφτομαι για αυτήν την πρωτοφανή -για τα ελληνικά δεδομένα- σύμπραξη (αν και πρώτη ήρθε στο μυαλό μου η λέξη... συμπαιγνία) των τριών κομμάτων, οι οποίοι  αποφάσισαν να πάψουν να βρίζονται;
Η σύμπραξη αυτή, δεν είναι κάτι που το αποφασίζει κανείς την ώρα που κοιμάται. Είναι τεράστιας σημασίας μια τέτοια απόφαση. Δηλαδή, η σύγκλυση και η συνεργασία τριών κομμάτων, που μέχρι χτες είχαν μια εχθρική σχέση. Και τα τρία κόμματα, είχαν το μπαϊράκι το δικό τους –ελληνικό έθιμο κι αυτό- και ξαφνικά εμφανίστηκε η πρόταση: Δεν έχουμε τρία κόμματα, αλλά μία πατρίδα.

Τι είναι εν τέλει η πολιτική βία; Του Περικλή Κοροβέση

Το παρακάτω κείμενο του συγγραφέα και πολιτικού της Αριστεράς Περικλή Κοροβέση περιλαμβάνεται στη συλλογική έκδοση «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική», το οποίο παρουσιάζεται σήμερα το μεσημέρι στις 14.00 στον «Ιανό», στο κέντρο της Αθήνας. Πρόκειται για ένα βιβλίο 220 σελίδων με 23 κείμενα 22 συγγραφέων ενάντια σε κάθε μορφής πολιτική βία, στον τρόμο και τον ολοκληρωτισμό που αυτή κουβαλά.
Υπάρχει δικαιολογημένη επαναστατική βία ή η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική;

Παίζοντας τη Δημοκρατία. Του Περικλή Κοροβέση

Οι άνθρωποι της εξουσίας που έχουν βαμμένα τα χέρια τους στο αίμα (2.500 αυτοκτονίες, χώρια αυτές που δεν δηλώνονται) και που στην ουσία κήρυξαν τον πόλεμο σε αυτό το λαό – είναι τυχαίο άραγε πως η καταστροφή αυτής της χώρας, είναι συγκρίσιμη με πραγματικό πόλεμο; – ξανά σχηματίζουν κυβέρνηση με λίγο άρωμα Κουβέλη, που ταιριάζει με όλα και πάει παντού.
Πέρα από τη δημαγωγική ρητορεία περί επαναδιαπραγματεύσεων, η πολιτική θα είναι η ίδια, μέχρι να οδηγηθούμε στις αναμενόμενες μεγάλες κοινωνικές αναταραχές, που θα είναι τώρα προβλέψιμες, άσχετα αν δεν ξέρουμε προς τα πού θα πάνε. Τώρα υπάρχει και ένας ισχυρός νεοναζιστικός πόλος, νομιμοποιημένος πια και θεσμοθετημένος, που ψηφίστηκε από 426.000 ανθρώπους και ξεπέρασε τη ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ, και μπορεί να εκφράσει τη λαϊκή οργή -και να έχουμε ένα δεύτερο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ, άλλα αυτή τη φορά από τη ναζιστική Ακροδεξιά.

Κάτω από τον πήχη της "επαναδιαπραγμάτευσης" περνά η κυβέρνηση

Πριν καν “διαπραγματευθεί”, η κυβέρνηση ρίχνει τον πήχη των προσδοκιών σχετικά με την τροποποίηση του Μνημονίου. Την ίδια στιγμή, σε γρίφο έχει εξελιχθεί για τον οικουρούντα Αντ. Σαμαρά ο συντονισμός του κυβερνητικού έργου, αλλά και των μελών της κυβέρνησης.
"Αρκετά δύσκολο" χαρακτήρισε ο υφυπουργός Εργασίας το ενδεχόμενο να μη μειωθούν εκ νέου μισθοί - συντάξεις
Παρότι, μετά την ορκωμοσία του, ο υφυπουργός Εργασίας Ν. Νικολόπουλος είχε δεσμευθεί ότι “δεν θα υπάρξουν μειώσεις μισθών και συντάξεων”, είπε χθες σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο "Βήμα" ακριβώς... τα αντίθετα. Αν και επανέλαβε τη δέσμευσή του, σημείωσε με νόημα ότι “δεν είναι πολύ εύκολο, είναι αρκετά δύσκολο” το να μη μειωθούν μισθοί και συντάξεις, επισημαίνοντας ότι “θέλει τεκμηρίωση” προς την τρόικα.
Την ίδια στιγμή σε αντίστοιχο μήκος κύματος βρίσκονται και αρκετά ακόμη μέλη της κυβέρνησης, που ετοιμάζονται να... περάσουν από κάτω τον πήχη των προσδοκιών για την περίφημη “επαναδιαπραγμάτευση” των όρων του Μνημονίου. Ήδη, σε κατʼ ιδίαν συζητήσεις τους, υπουργοί παραδέχονται ότι η τρόικα δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί ευρείες αλλαγές στη συνταγή του Μνημονίου, ενώ κυβερνητικές πηγές ομολογούν ότι το κείμενο της διακήρυξης των τριών αρχηγών για το προγραμματικό πλαίσιο της κυβέρνησης είναι “φιλόδοξο”.

Σύνοδος Κορυφής και Αντισύνοδος: Ένας άλλος δρόμος για την Ευρώπη

Στις 28 και 29 Ιουνίου συνέρχεται η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. Πρόκειται για την 19η από τις αρχές του 2010, όπου συμβατικά τοποθετείται η έναρξη της κρίσης δημοσίου χρέους της Ευρωζώνης. Τα θέματα που θα συζητηθούν, γνωστά. Γνωστά επίσης τα θέματα που βρίσκονται εκτός ημερήσιας διάταξης.
Στα πρώτα περιλαμβάνονται σημαντικά ζητήματα, στα οποία αναζητείται λύση μέσω τακτικισμών. Τέτοιο θέμα είναι η φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ο γνωστός "φόρος Τόμπιν", την εφαρμογή του οποίου τα κοινωνικά κινήματα και η αριστερά απαιτούν εδώ και είκοσι χρόνια και με τον οποίο διαφωνεί η Βρετανία. Έτσι, επινοείται η εφαρμογή του φόρου μόνο από όσα κράτη συμφωνούν, με τη διαδικασία της «πρωτοβουλίας ενισχυμένης συνεργασίας», αποδυναμώνοντας στην ουσία το ίδιο το μέτρο.

Η απόγνωση και η δύναμη του 70%

Εικόνες ταχείας "αφρικανοποίησης" της Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών του ευρωμεσογειακού Νότου, καταγράφουν οι εκθέσεις της Κομισιόν και του ΟΟΣΑ. Όσο κι αν παραξενεύει, οι στατιστικές υπηρεσίες των διεθνών οργανισμών διαπιστώνουν τα δεινά που προκαλεί η πολιτική των προϊσταμένων τους.
Άνεργοι οικογενειάρχες, άστεγοι πρώην μεσαίοι, μορφωμένοι με θρυμματισμένο βιοτικό επίπεδο, νέοι που ψάχνουν ελπίδα στην ξενιτιά, απόκληροι συνταξιούχοι, ανήμποροι γέροι χωρίς φάρμακα, όλοι αυτοί συγκροτούν το πλήθος της απόγνωσης. Δεν είναι αριθμοί, είναι άνθρωποι, είναι η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας! Πολλοί απ' αυτούς κατανίκησαν τον φόβο, έκαναν ένα βήμα μπροστά, αναγνώρισαν την ελπίδα στη δυνατότητα ανατροπής που αντιπροσωπεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν εξαφανίστηκαν μετά τις εκλογές. Υπάρχουν και ο αριθμός τους μεγαλώνει μαζί με την απόγνωση και την οργή.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Πιο κοντά τώρα σε ταξίδια στον χρόνο

Μια ιδέα του Στίβεν Χόκινγκ για τον χωρόχρονο
ΛΟΝΔΙΝΟ Είναι άραγε δυνατό στο σχετικά κοντινό μέλλον ένα ταξίδι στον χρόνο μέσα από μια διαστημική... «σκουληκότρυπα»; Σύμφωνα με τον Στίβεν Χόκινγκ, ναι. Ο διάσημος βρετανός αστροφυσικός, στην εκπομπή με τίτλο «Στο Σύμπαν με τον Στίβεν Χόκινγκ» η οποία θα μεταδοθεί στις 9 Μαΐου από το τηλεοπτικό δίκτυο Discovery Channel, υποστηρίζει ότι ένα δυνητικό ταξίδι στον χωρόχρονο μπορεί κάποτε να γίνει πραγματικότητα. Και να ανοίξει απίθανους ορίζοντες στην ανθρωπότητα, δεδομένου ότι ο πλανήτης Γη καταστρέφεται συστηματικά από την κλιματική αλλαγή.

Η Θεωρία των Χορδών : Θα καταφέρουμε ποτέ να διαβάσουμε το "μυαλό του Θεού";

Κοιτάζοντας πίσω από τη θεωρία των χορδών, MICHIO KAKU, καθηγητής της Θεωρητικής Φυσικής στο City University της Νέας Υόρκης.

Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί προκαλούνται τα πάθη. Η αναζήτηση μιας θεωρίας των πάντων εξήπτε τη φαντασία των μυστικιστών και των επιστημόνων από την αρχή της καταγεγραμμένης Ιστορίας. Ο ίδιος ο Σωκράτης είχε ορίσει: «Μου φαίνεται εξαιρετικό - το να γνωρίζεις την εξήγηση για το καθετί, γιατί γεννιέται, γιατί χάνεται, γιατί υπάρχει».
Θα έχουμε ποτέ μια «θεωρία των πάντων»;

Ο πόλεμος έχει κηρυχθεί μέχρις εσχάτων. Οι εχθροπραξίες έχουν αρχίσει. Τα όπλα βγάζουν φωτιές και ομοβροντίες ακούγονται καθημερινά ένθεν και ένθεν. Καλώς ορίσατε στον εμφύλιο που έχει ξεσπάσει στους κόλπους των περιορισμένων κύκλων της θεωρητικής φυσικής ανάμεσα στους υποστηρικτές της «θεωρίας των χορδών» και στους οπαδούς της «θεωρίας των πάντων».

Μεγάλη Εκρηξη: Ενας σύγχρονος κοσμογονικός μύθος;

Ευτύχης  Μπιτσάκης
Σύμφωνα με την υπόθεση της Μεγάλης Εκρηξης το Σύμπαν δημιουργήθηκε πριν από 15 περίπου δισ. χρόνια από μια μεγάλη έκρηξη (Βig Βang, ειρωνικός όρος του Fred Ηoyle) από μια «σημειακή ιδιομορφία» μηδενικού όγκου και έκτοτε διαστέλλεται δημιουργώντας τον χώρο. Η υπόθεση αυτή παρουσιάζεται από ειδικούς, εκλαϊκευτές, ΜΜΕ, ως επιστημονική αλήθεια και- συνεπώς- το πρότυπο της Μεγάλης Εκρηξης ως το πραγματικό πρότυπο του Σύμπαντος. Ωστε το μέγα ερώτημα το οποίο απασχόλησε πάντα φιλοσόφους, επιστήμονες και θεολόγους απαντήθηκε στις μέρες μας και μάλιστα από μια αυστηρή, μαθηματικοποιημένη επιστήμη;

Τα βασικά πειράματα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων LHC στο CERN

Ιωάννης Π. Ζώης*
“I want to know God’s thoughts. All the rest are details.”
(A. Einstein)
Στις 30 Μαρτίου 2010 συγκρούσθηκαν για πρώτη φορά σωμάτια στον καινούργιο επιταχυντή LHC (Large Hadron Collider, Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στην Γενεύη (Γαλλοελβετικά σύνορα) με ενέργεια 7 TeV (δύο δέσμες πρωτονίων-αντιπρωτονίων με ενέργεια 3.5 TeV έκαστη), σπάζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ ενέργειας συγκρουόμενων δεσμών σωματιδίων. (Αδρόνια λέγονται τα σωμάτια που αποτελούνται από κουάρκς, σαν το πρωτόνιο, το νετρόνιο κλπ). Πρόκειται για τον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων που υπάρχει και λειτουργεί στον κόσμο σήμερα (επιταχυντής σύνχροτρον  περιφέρειας 27 km σε βάθος 175 m κάτω από την επιφάνεια του εδάφους με μέγιστη ενέργεια 14 TeV που θα επιτευχθεί εν καιρώ), με σκοπό την περεταίρω διερεύνηση των νόμων της φύσης.
Υπάρχουν και άλλοι (μικρότεροι) επιταχυντές στο CERN αλλά με αφορμή τα πρώτα «επιχειρησιακά» γενέθλια του LHC θα περιγράψουμε εν συντομία τα βασικά πειράματα που έχουν προγραμματισθεί στο μεγαλύτερο και ακριβότερο επιστημονικό όργανο που κατασκευάστηκε ποτέ (η περιγραφή είναι από την οπτική ενός «θεωρητικού»).

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΡΑΓΙΑΣ, ΠΑΝΤΑ ΡΑΓΙΑΣ

Του Χρίστου Λογαρίδη

Αγαπητέ μου δανειολήπτη, ομολογώ πως με εξέπληξες, όπως εξέπληξες και όλους τους φίλους τοκογλύφους ανά τον πλανήτη. Είναι αλήθεια, πως οι καλοί μου τραπεζίτες, πραγματικά πίστευαν ότι θα τους στείλεις στον αγύριστο και αυτούς και τα δάνεια τους. Δεν σου κρύβω καλέ μου πρώην καταναλωτή, πως σε μυστικές συσκέψεις που έκαναν οι φίλοι τοκογλύφοι, σκεφτόντουσαν μήπως επαναστατήσεις, μήπως αυτό φέρει ένα ντόμινο εξεγέρσεων σε όλη την κατεχόμενη από αυτούς Ευρώπη. Μέχρι για στρατιωτική επέμβαση μίλαγαν οι καλοί τραπεζίτες, μέχρι για σχέδια κατάργησης αυτής της υποτιθέμενης δημοπρασίας, συγνώμη, δημοκρατίας ήθελα να πω. Αλλά τελικά ευτυχώς για τους τόκους μας, τόσους αιώνες ραγιαδισμού, δεν μπορείς να τους ξεπεράσεις τόσο εύκολα. Μια φορά ραγιάς, για πάντα ραγιάς, αναφώνησε ένας τοκογλύφος, με το δίκιο του εδώ που τα λέμε, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών.

Ποια είναι η σημερινή διάταξη των πολιτικών δυνάμεων στην ελληνική κοινωνία;

Ποιο ήταν το κεντρικό ζητούμενο της εκλογικής αναμέτρησης της 17ης Ιονίου; Ήταν μια αναμέτρηση δεξιάς και αριστεράς; Ήταν μια αναμέτρηση ανάμεσα σε μνημόνιο-αντιμνημόνιο; Ή ήταν μια αναμέτρηση για να βγει κυβέρνηση και μάλιστα πάσει θυσία, διότι οι δανειστές, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι και εταίροι θα γίνουν φωτιά για να πέσουν και να μας κάψουν;
Καταρχάς θα πρέπει να τονίσουμε ότι η αναμέτρηση αυτή ήταν μια από τις χειρότερες, τις περισσότερο «στημένες» εκλογές της αντιπολίτευσης. Είχαμε μια πρωτοφανή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας από τους αποκαλούμενους φίλους, εταίρους και συμμάχους με προκλητικότατους εκβιασμούς που έφταναν στο σημείο να ποινικοποιούν μια ενδεχόμενη παραβατική – κατ’ αυτούς – συμπεριφορά του ελληνικού λαού. Οι ευρωκράτες και τα υπερατλαντικά αφεντικά έκαναν καθαρό ότι η Ελλάδα είναι κτήμα τους και ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη, εκτός από αυτήν που θέλουν αυτοί. Η εθνική κυριαρχία της χώρας είναι πλέον ανέκδοτο, μετά μάλιστα από το εκλογικό αποτέλεσμα που επέβαλαν οι εκβιασμοί και η υστερική εκστρατεία φόβου και τρομοκρατίας του εκλογικού σώματος.

Γίνεται πόλεμος. Το ξέρουν;

«Ο Ομπάμα να κοιτάξει τα δικά του τεράστια ελλείμματα και να μας αφήσει ήσυχους» δήλωσε τη Δευτέρα εμφανώς οργισμένος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε! Νομίζω πως αυτή η δήλωση είναι όλα τα λεφτά. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας για το πού το πάει η γερμανική ηγεσία και εκείνο το μέρος της οικονομικής ελίτ που την στηρίζει. Η σεμνότητα και ταπεινότητα των Γερμανών πολιτών μετά την παγκόσμια καταστροφή που προκάλεσαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο χάθηκε με την εξαφάνιση των παλαιών γενεών.
ΤΟ ΚΛΙΜΑ σήμερα, όπως το έχουν συνδιαμορφώσει η κυβέρνηση Μέρκελ και τα κυρίαρχα γερμανικά συγκροτήματα ενημέρωσης, είναι η απέραντη περιφρόνηση (ως και μίσος) της Ελλάδας και των Ελλήνων. Αυτό φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις και πάνω σε αυτό, δηλαδή στη γερμανική υπεροχή και εκμετάλλευση της ευρωπαϊκής περιφέρειας και όσων χωρών μπορούν να υποταχθούν στις γερμανικές διαταγές, από τα... πυρά του χρήματος και τη στρατηγική που έχει σχεδιαστεί στο Βερολίνο για οικονομική και πολιτική ηγεμονία της Ευρωζώνης, ποντάρει η Μέρκελ για την επανεκλογή της στην καγκελαρία.

«Με τη βοήθεια του Θεού»...

Του Μανόλη Λαμτζίδη*

«Με τη βοήθεια του Θεού» δήλωσε ο κ. Σαμαράς ότι ορκίστηκε πρωθυπουργός της χώρας. Προφανώς «με τη βοήθεια» αυτού του «Θεού», το «καθεστώς» πέτυχε να εκλεγεί «φιλο-μνημονιακή» τρικέφαλη, τερατόμορφη κυβέρνηση για να φέρει σε πέρας το «θεάρεστο» έργο της. Πληροφορούμαστε λοιπόν ότι ο «Θεός» είναι οπαδός του «Μνημονίου», της «μίζας», της «λαμογιάς», των «ρουσφετιών», των άγριων περικοπών συντάξεων και μισθών και των «χαρατσιών». Και ότι μέσα στη «μεγαθυμία» του προφανώς ανέχεται και αποδέχεται σαν αναπόδραστη ανάγκη τη φτώχεια και τη δυστυχία, τις χιλιάδες των ανέργων, τις αυτοκτονίες, την αφάνταστη ταλαιπωρία ηλικιωμένων, τους θανάτους των ασθενών μέσα στα νοσοκομεία από πείνα, τις λιποθυμίες των μαθητών από την πείνα, τις βάρβαρες και απρόκλητες δολοφονικές ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον αλλοδαπών συμπολιτών μας ! «Με τη βοήθεια του λαού», ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ αναδείχθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση ως έκφραση ενός πλειοψηφικού κοινωνικού ρεύματος με σαφή αντιμνημονιακή κατεύθυνση και ταξικά χαρακτηριστικά χωρίς όμως ανάλογη οργανωτική υποδομή με προοπτική να ανατρέψει τη νέα κυβέρνησή της - πολύ, λόγω «Μνημονίου»- περιορισμένης ευθύνης! Αυτός ο «Θεός» όμως, ο «Θεός» του Μνημονίου, που βοήθησε τον κ. Σαμαρά να γίνει πρωθυπουργός, επικεφαλής της τερατόμορφης τρικέφαλης «μνημονιακής» κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι ο «Θεός» του ελληνικού λαού, είναι ο εχθρός του.

Η Ευρώπη φλέγεται και η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς, παραμένει εγκλωβισμένη στο Μνημόνιο

Με ιδιαίτερη ανησυχία παρακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ τις εξελίξεις στην Ευρώπη, που επιταχύνονται έπειτα από την είσοδο Ισπανίας και Κύπρου στον λεγόμενο μηχανισμό στήριξης. Με την επιβεβαίωση των αναλύσεών του για τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα της κρίσης και το κατεπείγον λήψης μέτρων μακριά από την εμμονή στην καταστροφική λιτότητα (μετατροπή των επιμέρους δημόσιων χρεών σε κοινό ευρωπαϊκό, η δημιουργία αναδιανεμητικού ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, απευθείας δανεισμός χωρών από την ΕΚΤ κ.ο.κ.), ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ βλέπει άλλη μια θέση που προεξοφλούσε προεκλογικά να βγαίνει, λίαν συντόμως, αληθινή: την αδυναμία δηλαδή μιας ελληνικής κυβέρνησης με πυρήνα τη Νέα Δημοκρατία να διεκδικήσει τις αναγκαίες για τη χώρα μας αλλαγές σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Εντατική προετοιμασία εν όψει της έναρξης της λειτουργίας της Βουλής
Ενδεικτική είναι η χθεσινή του ανακοίνωση για την κρίση στην Ευρώπη, την ανάγκη ριζικής επαναθεμελίωσης της Ε.Ε. και της αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης, στην οποία καταλήγει διαπιστώνοντας ότι: "Μέσα σε αυτό το σκηνικό, δυστυχώς, η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας παραμένει εγκλωβισμένη στην πολιτική του Μνημονίου και δεν μπορεί να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο μαζί με άλλες χώρες για τη διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας στην Ευρώπη".

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Γιάννης Βαρουφάκης: Η Ελλάδα έχει τελειώσει

Μόλις δημοσιεύτηκε συνέντευξη του Γιάννη με το ABC (BBC της Αυστραλίας), στην  οποία περιγράφει το πώς η Ελλάδα δεν μπορεί να διασωθεί. Η μοίρα της θα καθοριστεί σε επίπεδο ευρωζώνης, και οι πιθανές εκβάσεις πάνε από το κακό στο απαίσιο!
LEIGH SALES, Παρουσιαστής: Μαζί μας σήμερα από την Αθήνα είναι ο Έλληνας οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης.
Το προφανές ερώτημα είναι: τι θα γίνει τώρα;
Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Λοιπόν, ο εκτροχιασμός του τρένου που είναι η ευρωζώνη, η οποία ξεκίνησε με την Ελλάδα και στη συνέχεια άρχισαν να φεύγουν διαδοχικά και άλλα βαγόνια - η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, τώρα και η Ισπανία - συνεχίζεται. Και η χθεσινή ψηφοφορία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Όλος ο ενθουσιασμός και οι εορτασμοί είναι πλήρως και εντελώς άστοχοι. Φοβάμαι ότι η ευρωζώνη και η Ευρώπη συνεχίζει την ίδια διαδρομή εδώ και τα δύο τελευταία χρόνια με μια πλειάδα λαθών, που καταντάνε κωμικά πια. Κοιτάξτε την Ισπανία, τι συμβαίνει σήμερα. Κοιτάξτε τι συμβαίνει στην Ιταλία. Εκτός αν η λογική ή ό,τι περνάει για λογική στην ευρωπαϊκή προσέγγιση στην κρίση αλλάξει και μάλιστα πολύ σύντομα η ευρωζώνη θα αποτελεί ιστορία.

Το γράμμα

Αγαπητέ Πιτσιρίκο, σου στέλνω αυτό το mail από τη Γερμανία όπου ζω 1.5 χρόνο τώρα και κάνω το διδακτορικό μου. Αφορμή αποτέλεσε το σημείωμα που μου έστειλε η μάνα μου μέσα σε ένα δέμα λίγο πριν το δεύτερο γύρο εκλογών:
«Ελπίζουμε, όταν πάρεις το δέμα, να έχουμε κυβέρνηση που θα φροντίσει να γυρίσουν πίσω τα παιδιά της ΕΛΛΑΔΑΣ.
Σ’ αγαπάμε πολύ
Μας λείπεις πάρα πολύ
Φιλάκια»

Δεν της το σχολίασα ποτέ. Τι να της πω; «Έλα μανούλα μου, δεν είμαι και μετανάστης στη Γερμανία;» Είναι ο πόνος της μάνας – και δη της χωρισμένης που με μεγάλωσε δουλεύοντας δύο δουλειές -, είναι και το κλίμα των ημερών και την καταλαβαίνω. Σίγουρα, πάντως, πλέον με τη «νέα» κυβέρνηση, δεν περιμένει να με δει πίσω σύντομα.
Τη σκέφτομαι ώρες ώρες… έδωσε τη ζωή της για να έχω ένα καλύτερο μέλλον και χαίρεται απίστευτα που το κατάφερε. Μας θυμάμαι να πηγαίνουμε οικογενειακά στο χωριό για τις εκλογές, με το αμάξι τυλιγμένο στις σημαίες του ΠΑΣΟΚ, και με τραγούδια, γέλια και αστεία σε όλη τη διαδρομή. Και τώρα βλέπω την πίκρα και την απογοήτευση στα μάτια της… «Είχαμε τόσα όνειρα, τους πιστέψαμε και αυτοί τα εκμεταλλεύτηκαν». Αν και αργά, ξύπνησε, κατάλαβε την κοροϊδία τόσων χρόνων και νιώθει προδομένη. Είναι ειρωνικό, κατά μία έννοια συνέβαλε με την ψήφο της και τις πράξεις της στο να είμαι τώρα μακριά της.

Ο ψηφιακός πολίτης; Το διαδίκτυο, τα ιστολόγια και η δημόσια σφαίρα

Ζιζή Παπαχαρίση
Στις σύγχρονες δημοκρατίες, οι νέες τεχνολογίες συνηθίζεται να συνοδεύονται είτε από ουτοπιστικές προσμονές είτε από δυστοπικές εμμονές σε σχέση με την εφαρμογή τους. Οι προσδοκίες αλλά και ο φόβος που συνοδεύουν τις νέες τεχνολογίες μπορεί να εκφράζονται από πολιτικούς, εκπροσώπους των Μ.Μ.Ε. ή και απλούς πολίτες και χαρακτηρίζονται από την ελπίδα ότι οι ψηφιακές τεχνολογίες θα ενισχύσουν την δημοκρατία ή από την ανησυχία ότι θα την καταστήσουν ακόμη περισσότερο απρόσωπη.  H φιλολογία αυτή αποκτά βάση μόνον εφόσον ενταχθεί σε ρεύματα που παρατηρούνται σε μαζικές κοινωνίες-δημοκρατίες.
Οποιαδήποτε θεώρηση των πολιτικών συνεπειών των νέων τεχνολογιών καθορίζεται από τις παρακάτω τέσσερεις τάσεις συμμετοχής του πολίτη στα κοινά:
α)   νοσταλγία για πολιτικές φόρμουλες που αναφέρονται στο παρελθόν (βλ. Χάμπερμας και την θεωρία της δημόσιας σφαίρας),
β)   μαζικοποίηση της κοινής γνώμης μέσω δημοσκοπήσεων στις σύγχρονες δημοκρατίες
γ)   έντονη ανάπτυξη σκεπτικισμού προς τους πολιτικούς και τα Μ.Μ.Ε., και
δ)   αυξανόμενη αδιαφορία και αποφυγή συμμετοχής στα πολιτικά δρώμενα.
Ας εξετάσουμε, λοιπόν, καθεμία από αυτές τις τάσεις ξεχωριστά:

Ποιοί Φοβούνται τα Μαθηματικά;

Κυριάκος Παπαδόπουλος* 
Σκέψεις ενός νέου μαθηματικού, πάνω στον κατευθυνόμενο μαθηματικό αναλφαβητισμό στην χώρα μας και στην σταδιακή δημιουργία μιας ελεγχόμενης μάζας. (*)
«Η αλήθεια είναι ότι o μαθηματικός, που δεν κρύβει έναν ποιητή μέσα του, δεν θα γίνει ποτέ τέλειος μαθηματικός» (Karl Weierstrass)
ΜΕΡΟΣ Α’Προλεγόμενα.
Ο Ροβινσών Κρούσος δεν αξίζει ένα άσπρο για τους διαβασμένους· για κείνους που φιλολογούν. Για λογαριασμό μου, όσο κι αν τον συμπαθώ, μη τυχόν πάρει κανένας πως τον φέρνω ωσάν μέτρο. Έτσι θα ’δειχνα πως οι απαιτήσεις μου από ένα γράψιμο είναι περιορισμένες. Ίσα ίσα, κείνο που κάνει στα μάτια μου την τέχνη πολύτιμη, είναι η απόλυτη ελευθερία που έχει να σοφίζεται και να φτιάνει πράματα που δεν υπήρχαν πριν να τα φτιάξει· νέα πράματα κι όλο νέα κι όλο νέα. Μολαταύτα η θετικότητα, η στενή θετικότητα του Ντι Φόου, είναι θησαυρός δυσεύρετος. Τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα (πάντα αυτού του είδους) είναι γραμμένα από ανθρώπους που δεν έχουν την ιδέα πως συγγράφουν. Τέτοια βρήκα στα εγγλέζικα, προ πάντων ημερολόγια κυνηγιού, αρπαγμένα με οικονομία, του καιρού, του χαρτιού, του μελανιού και της φαντασίας· είναι γραμμένα από ανθρώπους, που συχνοχτυπά η καρδιά τους απ’ τη συγκίνηση, που πιάνουν να ιστορήσουν. Δεν είναι οι ακριβοί ρεμβασμοί κάποιου τεμπέλη, που τον τρώγει η έννοια με τι τρόπο να πει ό,τι θέλει να πει, ενώ καλά  καλά δεν έχει να πει τίποτα. [Φώτη Κόντογλου, Πέδρο Καζάς]

Τα πολλά πρόσωπα του χρόνου

Πως γεννήθηκε ο χρόνος
Stuart Clark
Τι είναι ο χρόνος; Το ερώτημα έχει απασχολήσει μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά – από τους αρχαίους φιλοσόφους ως τους επιστήμονες του Διαφωτισμού και ακόμη παραπέρα.
Παρ’ όλα αυτά, ύστερα από χιλιετίες στοχασμού και επιστημονικής προόδου η συναίνεση γύρω από τη φύση του χρόνου δεν έχει επιτευχθεί. «Μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον χρόνο αλλά δεν τον καταλαβαίνουμε» λέει ο φιλόσοφος Τζούλιαν Μπάρμπουρ«Είναι αξιοσημείωτο ότι υπάρχει τόσο μικρή συμφωνία σχετικά με το τι είναι ο χρόνος, ή ακόμη και σχετικά με το πώς πρέπει να διερευνήσουμε μια απάντηση σε αυτό».

Οι χαλεποί καιροί κι ο χαλεπός εαυτός μας

Οι καιροί είναι χαλεποί -ιδού μια κοινότοπη και κοινόχρηστη φράση, την οποίαν εκπέμπουν τα χείλη όλων σχεδόν σήμερα. Ένα πρώτο σχόλιο σε τούτη την διαπίστωση, θα μπορούσε να είναι το σχόλιο, ότι δεν υπήρξε εποχή που να μην είταν δύσκολη. Σε κάθε καιρό και σε κάθε φάση της ιστορίας, ο καιρός της χρονικότητας, είναι μεταίχμιο: Μ’ άλλα λόγια, κάθε χρονική στιγμή, ο άνθρωπος έχει να αντιμετωπίσει και να δαμάσει τον μεγαλύτερο εχθρό. Αυτός δεν είναι άλλος από τον εαυτό του.  Από την ανθρώπινη φύση. Η ανθρώπινη φύση, λέει η παράδοσή μας, είναι φύση τρεπτή. Μέσα της κονταροχτυπιούνται το καλό και το κακό. Κι όπως έχει δείξει η ιστορική εμπειρία, η ανθρώπινη φύση από μόνη της, με τις δικές της δυνάμεις, δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Ανακυκλώνει το δράμα της παλινδρόμησης μεταξύ καλού και κακού.

Η συναίνεση και η ουτοπία

Κωνσταντίνος Τσουκαλάς

Ολες οι δημοκρατίες, αρχαίες και σύγχρονες, άμεσες και αντιπροσωπευτικές, στηρίζονται στην ιδέα ενός δεδομένου και περιχαρακωμένου «Eμείς», ενός υποστασιοποιημένου πρώτου πληθυντικού. «Είμαστε», «βουλευόμαστε», «αποφασίζουμε» και «εντελλόμαστε». Η αρχαία πόλη, ο δήμος, η αγορά και, στις μέρες μας, η Πολιτεία, η οργανωμένη, συνεκτική και ελεύθερη κοινωνία, η συλλογική βούληση, το γενικό συμφέρον, το σώμα των πολιτών, ο κυρίαρχος λαός και το ενωμένο έθνος συνοψίζουν και συνθέτουν τη συμβολική αναγκαιότητα αυτής της ενιαίας αποφασίζουσας ολότητας, είτε ομόφωνα και διά βοής είτε ψηφίζοντας ο καθένας χωριστά, οι πολίτες συν-αποφασίζουν αδέσμευτα και απροϋπόθετα για το δέον γενέσθαι. Σε αυτό ακριβώς συνοψίζεται το ιστορικό μεγαλείο της δημοκρατικής ιδέας: όλα είναι πάντα υπό αίρεσιν και υπό συζήτησιν. Η συλλογική αυτοθεσπιστική αυτονομία προτάσσεται οποιασδήποτε άλλης αρχής ή σκοπιμότητας.

Μεσοπολεμικές σκιές και τωρινές σκιαμαχίες

Κώστας Κουτσουρέλης
Η βαριά κληροδοσία της Γενιάς του ’30 και η αβάσταχτη ηθικολογία της τρέχουσας κριτικής
Η αναψηλάφηση των πεπραγμένων της Γενιάς του ’30, όπως εντάθηκε τελευταία απ’ αφορμή επετειακές πανηγύρεις και περιοδικά αφιερώματα, είναι από τα φαινόμενα που ο παρατηρητής των λογοτεχνικών μας πραγμάτων δεν μπορεί να παραθεωρήσει. Και τούτο, επειδή η παλινδικία αυτή συδαυλίζεται από έναν αναθεωρητισμό απρόσμενα αψίθυμο και μαχητικό, αν όχι ομολογημένα ειδωλοκλάστη.
Τρεις είναι οι ισχυρισμοί τους οποίους επιστρατεύουν συνήθως όσοι ζητούν να ψαλιδίσουν το ανάστημα της γενιάς αυτής. Ότι η ταύτισή της με τις απαρχές του ελληνικού μοντερνισμού αποτελεί γραμματολογική πλάνη, αφού η τιμή πως εισήγαγαν πρώτοι τα καινά νεωτερικά δαιμόνια ανήκει δικαιωματικά σε άλλους. Ότι οι συγγραφείς που την απαρτίζουν επεσκίασαν εσκεμμένα άλλους νεότερους ή συνηλικιώτες ομοτέχνους τους, των οποίων το έργο υπερέχει κάποτε σε ποιότητα του δικού τους. Ότι, τέλος, ενέδωσαν σε μια στάση ιδεοληπτικά ελληνολατρική, ή και ύποπτα εθνοκεντρική, που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον αισθητικό τους κοσμοπολιτισμό.

Greece Debt Free: Θα αγοράσουν το ελληνικό χρέος και θα το…σβήσουν απο τον χάρτη!

Η απάντηση σε όσους (δικαίως) επισημαίνουν την απουσία του ελληνικού εφοπλιστικού- επιχειρηματικού λόμπι στην κρίση χρέους που έχει πέσει βαριά πάνω από την Ελλάδα ήρθε εμμέσως με τη σύσταση μιας μη-κυβερνητικής, μη κερδοσκοπικής οργάνωσης, της «Greece Debt Free».
Φιλοδοξία του συγκεκριμένου φορέα, ο οποίος ιδρύθηκε μόλις τον προηγούμενο μήνα από τον 33χρονο Πέτρο Νομικό, γόνο της γνωστής επιχειρηματικής οικογένειας από τη Σαντορίνη, είναι η αγορά ελληνικών ομολόγων μέσα από χρήματα που θα συγκεντρωθούν από τις δωρεές ιδιωτών αλλά και την πώληση ελληνικών προϊόντων.

Η μπλόφα της Γερμανίας και ο Mario Monti

Του Wolfgang Munchau

Φανταστείτε αυτό. Είναι το βράδυ της Πέμπτης κατά τη συνάντηση των ηγετών της Ευρώπης. Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας σηκώνετε και λέει τα εξής: «Κύριε πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία απλή επιλογή: μπορούμε είτε να σώσουμε σήμερα το ευρώ και να χτίσουμε τη βάση για μία μελλοντική πολιτική ένωση ή μπορούμε να αποτύχουμε σε όλα. Όλοι γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει για να σωθεί το ευρώ. Πρέπει να γίνει μία τραπεζική ενοποίηση για την Ισπανία, μία δημοσιονομική ενοποίηση για την Ιταλία και μία πολιτική ενοποίηση για τη Γερμανία.
Μπορούμε βεβαίως να διαφωνήσουμε ως προς τις λεπτομέρειες.

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Το μνημόνιο περιέχει πρόστιμο αν αναπτυχθεί η Ελλάδα;

Ο χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου αναφέρει σε άρθρο του: "Η Ελλάδα έχει δανειστεί με όρους που σημαίνουν ότι αν αρχίσει η χώρα μας να αναπτύσσεται θα πρέπει να "τιμωρηθεί" με αύξηση του επιτοκίου δανεισμού" Διαβάστε αναλυτικά τι γράφει:

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η πιθανότητα προσφυγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ, η ελληνική πολιτική ηγεσία φρόντισε να περάσει το μήνυμα πως το επιτόκιο των δανείων θα ανερχόταν κοντά στο 3% και ίσως και χαμηλότερα απ' αυτό. Στην πορεία η κοινή εντύπωση που σχηματίστηκε και ισχύει μέχρι και σήμερα είναι πως το επιτόκιο διαμορφώνεται στο 3,15%. Η πραγματικότητα, όμως, μάλλον είναι αρκετά διαφορετική.
Η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε, αρχικά, δάνειο ύψους 30 δις ευρώ υπογράφοντας μία “Συμφωνία Διακανονισμού” (Stand – By Agreement) με το ΔΝΤ. Η συγκεκριμένη μορφή συμφωνίας έχει μία δεδομένη φόρμα καθορισμού του επιτοκίου που χρεώνεται ο δανειολήπτης η οποία και συνδέει τη διάρκεια και το μέγεθος του δανείου με το ύψος του επιτοκίου.

Η κυβέρνηση και τα πλάγια πηδηματάκια. Του Στέλιου Κούλογλου

Στην διεθνή πολιτική ιστορία, δεν υπάρχει προηγούμενο όπου ο βασικότερος υπουργός μιας νέας κυβέρνησης να αποχωρεί πριν καν ορκιστεί. Η απόφαση του κυρίου Ράπανου να μην αναλάβει τελικώς το υπουργείο Οικονομικών, δεν οφείλεται στα υπαρκτά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, τα οποία όμως υπήρχαν πριν δεχθεί να αναλάβει την θέση: στον .. συντομότερο Έλληνα υπουργό, είχε δοθεί η υπόσχεση ότι θα πλαισιωνόταν από πρόσωπα δικής του εμπιστοσύνης, και όχι από κομματικά στελέχη της ΝΔ, όπως τελικά έγινε. Από το να κάθεται στην ηλεκτρική καρέκλα με μοναδική παρηγοριά ότι θα του κρατάει το χέρι ο κ. Σταικούρας, ο κ. Ράπανος αποφάσισε να την κάνει με πλάγια πηδηματάκια.

Ξένος Τύπος: Ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν μπορεί να κυβερνήσει...

Νέο γύρο αρνητικών δημοσιευμάτων στον ξένο Τύπο φέρνει η παραίτηση του Βασίλη Ράπανου από τη θέση του υπ. Οικονομικών, πριν καν ορκιστεί. «Η Ελλάδα βρίσκεται σε αναταραχή γιατί ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κυβερνήσει και ο υπουργός Οικονομικών αρνήθηκε να αναλάβει» γράφει η γαλλική Liberation. Ως πλήγμα σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία θεωρεί ο γερμανικός τύπος την παραίτηση για λόγους υγείας του Β. Ράπανου. Περιγράφεται ως ένας από τους πιο έγκριτους και έμπειρους οικονομολόγους.
Liberation: Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν μπορεί να κυβερνήσει...

Π. Κρούγκμαν: Η Ελλάδα είναι πλέον χαμένη υπόθεση

«Ξεχάστε την Ελλάδα, που λίγο ως πολύ είναι χαμένη υπόθεση. Το μέλλον της Ευρώπης θα κριθεί στην Ισπανία», εκτιμά ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκαμ, προτρέποντας παράλληλα όλους να παρατηρήσουν το «πώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες χειρίζονται την τραπεζική κρίση στην Ισπανία».

Μάλιστα, ο Πολ Κρούγκμαν, αναρωτιέται, αν, με την Ελλάδα εκτός χάρτη, το ευρώ θα κατακρημνιστεί και η Ευρώπη θα διασπαστεί για μια ακόμα φορά, όπως συνέβη το 1931, όταν κανείς δεν έσωσε την Αυστρία (χώρα από τις τράπεζες της οποίας πυροδοτήθηκε εκείνη η κρίση), με τον ένα υπεύθυνο να επιρρίπτει ευθύνες στον άλλο.

Το δις εξαμαρτείν...

Του ΕΥΤΥΧΗ ΜΠΙΤΣΑΚΗ*
Έγιναν και οι εκλογές! Αυτή τη στιγμή (Τετάρτη πρωί) φαίνεται ότι θα έχουμε τρικέφαλη μνημονιακή - υποτελειακή κυβέρνηση. Η α­στική τάξη μας (κομπραδόρικη, υποτελειακή, εχθρά του λαού) ενώνεται στις κρίσιμες στιγμές (1944, εμφύλιος, χού­ντα, 1974).
Ο Μαρξ πρότεινε στους οπαδούς του να στηρίξουν τους Εργατικούς εναντίον των Τόρηδων (και ταυτόχρονα να ετοιμάζουν το σχοινί για να τους κρεμάσουν) και ο Λένιν πρότεινε συνεργασία με τους ρεφορμιστές. Ήταν, λοιπόν, αμφότεροι οπορτουνιστές; Απλώς είχαν μυαλό, ήταν επαναστάτες και ήξεραν να υποτάσσουν την τακτική στη στρατηγική
Σήμερα: στρατηγική επιλο­γή η Δεξιά, με κομπάρσους το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ.
Και η Αριστερά; Από τότε που υπάρ­χει δίνει μάχες. Και η δική μας; Έχει ένα ταλέντο: να κερδίζει μάχες και να χάνει τον πόλεμο. Γιατί; Επειδή, για λόγους που δεν μπορώ να αναλύσω εδώ, δεν μπόρεσε, στις κρίσιμες ιστορικές στιγ­μές, να συνδυάσει την ευλύγιστη τακτι­κή με την ανένδοτη προσήλωση στον στρατηγικό στόχο (βλ. σχετικά τα βιβλία μου «Ρήξη ή ενσωμάτωση» και «Γονίδια του μέλλοντος»).
Λοιπόν σήμερα: Έχουμε οικονομική, πολιτική κρίση, κρίση εξουσίας, κρίση πολιτισμική, αλλά δεν έχουμε επανα­στατική κατάσταση. Αντίθετα: Έχουμε συσπείρωση της αντεθνικής Δεξιάς, ά­νοδο του αντιδραστικού εθνικισμού και των δολοφονικών συμμοριών του νεο­ναζισμού. Η αστική μας τάξη τα έχει κα­ταφέρει (επί του παρόντος).
Και η πολυδιασπασμένη Αριστερά; Όταν καίγεται το σπίτι σου, δεν σκέ­φτεσαι γιατί καίγεται. Προσπαθείς να το σβήσεις. Λοιπόν; Λοιπόν η Αριστε­ρά μας θα έπρεπε να είχε προσδιορίσει, συγκεκριμένα, επιστημονικά, τους ά­μεσους, τους μεσοπρόθεσμους και τον στρατηγικό της στόχο: τον σοσιαλισμό. Πώς έδωσε όμως τη σημερινή μάχη, σε μια στιγμή που θα μπορούσε να σχημα­τίσει κυβέρνηση; Ας πάρουμε τα πράγ­ματα με τη σειρά.

Ο Σαμαράς και οι Σαμαρείτες

Όσο πιο πολύ εντρυφείς στον κατάλογο των υπουργών, τόσο περισσότερο πείθεσαι: Πολύ δεξιά αυτή η κυβέρνηση, αδελφέ μου. Πολλή μούχλα, πολλή έλλειψη πατριωτικής φαντασίας και εθνικής έμπνευσης, πολύ μπαγιάτικο σε πρόσωπα και νοοτροπίες στη σύνθεσή της. Αιφνιδιάστηκαν και απογοητεύτηκαν ακόμα και κανάλια κι εφημερίδες που έδωσαν με τόσο πάθος τη μάχη για τη σωτηρία της πατρίδας. Βρεθήκαμε επί των επάλξεων για να δούμε τον Τζαβάρα υπουργό Πολιτισμού; αναρωτιούνται με πίκρα.
Η Aριστερά, βέβαια, εκ παραδόσεως δεν τα παίρνει και πολύ σοβαρά αυτά τα πράγματα. Ο χαβάς έχει σημασία κι όχι ο βιολιτζής, κατά τον ανεπανάληπτο Χαρίλαο. Καλά τα έλεγε, αλλά ίσως πρέπει να δοθεί μια κάπως μεγαλύτερη σημασία λόγω εποχής και στους βιολιτζήδες. Διότι από τη σύνθεση της ορχήστρας μπορεί να καταλάβει κάποιος και ποιος θα είναι ο χαβάς. Όταν μιλάμε για κυβέρνηση εθνικής αντίστασης και επαναδιαπραγμάτευσης, και βλέπουμε αυτούς που βλέπουμε, πρέπει να διαθέτουμε ευλυγισία Βενιζέλου και όραση Κουβέλη για να περιμένουμε ευρωπαϊκές μάχες και ελληνικές αντιστάσεις -έτσι δεν είναι;

Η ευκαιρία που χάνει η Ελλάδα

Ο ευρωπαϊκός Νότος "φλέγεται", η μία χώρα μετά την άλλη μπαίνουν υπό κηδεμονία και παραδίδονται σε καθεστώς Μνημονίου. Με βάση την εμπειρία της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, μπορούμε να προβλέψουμε ότι, παρά τις διαφορές, ανάλογο θα είναι το μέλλον της Ισπανίας και της Κύπρου. Ύφεση, ανεργία, ανακύκλωση της δημοσιονομικής κρίσης, τελικά χρεωκοπία. Το μόνον αβέβαιο είναι πλέον αν αυτή η ζώνη κρατικής χρεωκοπίας θα παραμείνει εντός της Ευρωζώνης ή θα συμπαρασύρει το ευρώ.
Το πρόβλημα που συνταράσσει την Ευρωζώνη είναι η αδυναμία των χωρών του Νότου να δανειστούν από τις αγορές η καθεμιά μόνη της. Και η άρνηση των ισχυρών κύκλων της Ευρωζώνης, με πρώτη τη Γερμανία, να συγκατατεθούν σε σχέδιο μετατροπής των επιμέρους δημοσίων χρεών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος με τις ανάλογες ρυθμίσεις. Οι ρυθμίσεις αυτές ποικίλλουν. Όσο η κρίση απλώνεται, καθίστανται αναποτελεσματικές και ξεπερασμένες.

Καταρρέει ο ευρωπαϊκός νότος: Ισπανία και Κύπρος στον μηχανισμό στήριξης

Από χθες είναι και επίσημο. Άλλες δύο χώρες της Ευρωζώνης δεν μπορούν να τα βγάλουν μόνες τους πέρα σʼ αυτήν την κρίση και ζήτησαν την οικονομική συνδρομή των εταίρων. Η μεγάλη Ισπανία και η μικρή Κύπρος.
Η Ισπανία υπέβαλε αίτημα ένταξής της στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης για τη διάσωση των τραπεζών της. Το ακριβές ποσό που ζητάει δεν το συμπλήρωσε στην επιστολή που έστειλε στον πρόεδρο του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ωστόσο η «οροφή» θα είναι τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Όπως διευκρίνισε ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών Λουίς ντε Γκίντος, το ποσό θα είναι τόσο μεγάλο ώστε να καλύπτει τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και να μείνει και κάτι ως «δίχτυ ασφαλείας». Ο ντε Γκίντος ελπίζει μέχρι τις 9 Ιουλίου να έχει ετοιμαστεί το ισπανικό «πακέτο» -και το ποσό και οι όροι που θα το συνοδεύουν.

Επαναδιαπραγμάτευση ήταν και πάει...

Από το δόγμα της σταδιακής απαγκίστρωσης από το Μνημόνιο η κυβέρνηση περνά στο δόγμα της... σταδιακής επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, καθώς ρίχνει κατά πολύ τον πήχη των προσδοκιών για τους όρους της σύμβασης που θα θέσει προς τροποποίηση στους δανειστές της χώρας
Αλλαγή των όρων του Μνημονίου σε... δόσεις θα ζητήσει η κυβέρνηση αφήνοντας για "μετά" τα εργασιακά, τις μειώσεις μισθών και τη μετενέργεια
Για την προθυμία του Μαξίμου να ρίξει νερό στο κρασί του προϊδέασε χθες, με ραδιοφωνικές του συνεντεύξεις (Βήμα FM, Real FM), ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σ. Κεδίκογλου, που ξεκαθάρισε ότι αρχικά τα μόνα θέματα που θα θέσει η κυβέρνηση προς επαναδιαπραγμάτευση θα είναι η επιμήκυνση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής και ίσως το θέμα της μείωσης του ΦΠΑ, κυρίως στον χώρο της εστίασης.

ΣΥΡΙΖΑ: Τα Μνημόνια και η λιτότητα οξύνουν την κρίση

Με τα μάτια στραμμένα στη σύνθετη και δύσκολη για τους πολίτες συγκυρία και με το ισχυρό εκλογικό ποσοστό στην πλάτη τους, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ προχωρούν στην αναδιοργάνωσή τους. Σήμερα το πρωί αναμένεται να συνεδριάσει η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ, η οποία θα οριστικοποιήσει το πολιτικό κείμενο γύρω από το εκλογικό αποτέλεσμα, ενώ το απόγευμα θα συνεδριάσει και η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Με κεντρικό στόχο τη μετατροπή του χώρου σε "ισχυρή και μαχητική" αντιπολίτευση και με βασικό μέλημα πώς θα μείνει η κοινωνία όρθια, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ αναδιοργανώνει τη δράση του εντός κι εκτός κοινοβουλίου, ενώ στις σημερινές διεργασίες αναμένεται να ξανασυζητηθεί το θέμα της συγκρότησης ενός νέου πολιτικού υποκειμένου, μιας νέας πλατιάς, δημοκρατικής παράταξης της Αριστεράς.