ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Του Χρίστου Λογαρίδη

 Παραμύθι

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ακούω παραμύθια κακής ποιότητας. Ζούμε λέει στον ελεύθερο κόσμο. Στον ποιόν? Αν είναι έτσι γιατί κανείς δεν νιώθει ελεύθερος? Γιατί δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε ελεύθερα, να δημιουργήσουμε, να ερωτευθούμε, να ζήσουμε?

Μόνο ένας χαζός δεν καταλαβαίνει πως όταν μιλάνε για ελεύθερο κόσμο, μιλάνε για την ελευθερία των πλούσιων να γίνονται πιο πλούσιοι. Την ελευθερία μιας ελίτ, να μετατρέπει τους ανθρώπους σε σκλάβους. Φυσικά το μεγάλο παραμύθι, αποτελείται από πολλά μικρά παραμύθια, που όλα μαζί δημιουργούν το μεγάλο παραμύθι. Έχουμε λέει δημοκρατία. Καλά εδώ μπορούμε να βάλουμε τα γέλια, αλλά και τα κλάματα. Είμαι σίγουρος, πως αν ρωτήσουμε τους πολιτικούς μας, τι είναι η δημοκρατία, δεν έχουν ιδέα. Θα πάθουν εγκεφαλικό περαδωθεμπούκωμα. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που οι έγκριτοι δημοσιογράφοι δεν κάνουν ποτέ και τέτοιες ερωτήσεις. Ούτε αυτοί ξέρουν, αλλά και να ήξεραν, δεν θα τολμούσαν γιατί αυτόματα θα έχαναν τη δουλειά τους. Το αποτέλεσμα είναι να ζούμε το θέατρο του παραλόγου Άντε τώρα να καταλάβουν όλοι αυτοί, ότι δημοκρατία χωρίς ισότητα και ελευθερία δεν υπάρχει. Κυρίως όμως, μην το καταλάβει αυτό ο πολίτης, ο σκλάβος δηλαδή.

Πριν λίγες μέρες, συνάντησα τυχαία σε ένα καφέ, κάποιους υπάλληλους από μια τράπεζα που έχω συναλλαγές και τους γνωρίζω. Μια τράπεζα που αγοράζεται και οι εργαζόμενοι φοβούνται τώρα πως θα χάσουν τη δουλειά τους. Καθόμουν στο διπλανό τραπέζι και είχε πολύ ενδιαφέρον να τους ακούω να μιλάνε. Δεν άντεξα και μπήκα στη κουβέντα. Τους ρώτησα, αν γνώριζαν πως τα αφεντικά τους είναι απατεώνες? Το γνώριζαν. Αν ήξεραν για τα θαλασσοδάνεια στα κόμματα. Το γνώριζαν. Αν καταλάβαιναν πως τα επιτόκια κοντά στο 20% είναι κλοπή. Το γνώριζαν, όπως γνώριζαν πολλά άλλα ακόμα, που δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω. Τότε τους ρώτησα, γιατί υπηρετούσατε αυτό το διεφθαρμένο σύστημα?

Και τι να κάνουμε? Απάντησαν, εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο?

Μετά έλεγαν να κάνουν απεργία, αλλά καταλάβαιναν πως μόνοι τους δεν θα πετύχαιναν πολλά. Τους ρώτησα αν στήριξαν ποτέ, απεργία που έκαναν κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι στο παρελθόν. Η απάντηση φυσικά ήταν όχι. Τότε πως θέλετε οι άλλοι να στηρίξουν τώρα εσάς?

Έτσι δουλεύει το σύστημα, χωρίζει τους ανθρώπους, τους περνάει το μήνυμα πως άλλο ο τραπεζικός υπάλληλος, άλλο ο εργάτης, άλλο ο δημοσιογράφος, άλλο ο δημόσιος υπάλληλος κλπ. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Με αυτόν τον διαχωρισμό, ο λαός χάνει τη δύναμη του και βασιλεύει η διεφθαρμένη ελίτ. Αυτό δηλαδή που ξέρουν όλοι, διαίρει και βασίλευε.

Εγώ θα αλλάξω τον κόσμο, λένε όλοι. Το λένε γιατί νιώθουν μόνοι τους. Δηλαδή δεν έχουν δύναμη. Το ξέρουν, αλλά δεν κάνουν τίποτα. Περιμένουν άλλοι να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Μόνο που με αυτόν τον τρόπο, απλά γίνονται όλο και περισσότερο σκλάβοι, όλο και περισσότερο φτωχοί δηλαδή.

Ακούω κάθε μέρα ιστορίες, από φίλους που έχουν μια μικρή επιχείρηση, να δέχονται επισκέψεις εφοριακών, που τους εκβιάζουν. Θα μας δώσεις τόσα, μιλάμε για πολλές χιλιάδες ευρώπουλα, θα δώσεις και τόσα στην εφορία και δεν θα ψάξουμε. Όταν τους ρωτάω γιατί δεν τους καταγράφουν σε βίντεο να τους βγάλουν στα κανάλια, μου λένε πως αν το κάνουν, οι άλλοι εφοριακοί θα τους τσακίσουν. Φόβος και εκβιασμός παντού δηλαδή. Αλλά δεν πειράζει, ζούμε σε ελεύθερο και δημοκρατικό κόσμο. Έτσι δεν είναι?

Πιστεύετε πως αυτή τη διαφθορά, δεν τη ξέρουν οι πολιτικοί μας? Μα αυτοί τη δημιούργησαν, είναι το παιδί τους. Τους βολεύει και δεν θέλουν να το αλλάξουν. Ένας από τους πολλούς λόγους, δεν μπορούμε τώρα να τους αναφέρουμε όλους, είναι πως γνωρίζουν καλά, πως κανείς δεν μπορεί να ζήσει με 800 ευρώ, που είναι ένας μισθός. Τους λένε λοιπόν, να τα παίρνουν με άλλους τρόπους. Φακελάκια, μίζες, γρηγορόσημα κλπ.

Ξαφνικά, μιλάμε όλοι για άδικη φορολογία. Θα μπορούσαν να την επιβάλουν, αν οι εφοριακοί έλεγαν, αυτό δεν το κάνουμε, είναι άδικο, είναι αντιδημοκρατικό, αντισυνταγματικό και δεν το υπηρετούμε. Θα έβγαινε ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο να μαζέψουν τους απάνθρωπους αυτούς φόρους? Όταν όμως οι εφοριακοί είναι διεφθαρμένοι, όταν έχουν μάθει να κλέβουν, να νιώθουν πως είναι άλλο από τους υπόλοιπους ανθρώπους, όταν έχουν κλέψει εκατομμύρια και νιώθουν ασφαλείς μέσα σε αυτή τη κρίση, τότε μπορούν να υπηρετήσουν για ακόμα μια φορά το άδικο. Γιατί αυτό έκαναν πάντα, γιατί έγινε φύση τους.

Προσπαθώ να πω, πως εμείς φταίμε για όλα αυτά που γίνονται και θα γίνουν χειρότερα, αν δεν καταλάβουμε πως όλοι είμαστε το ίδιο. Όλοι είμαστε άνθρωποι, αδέρφια και έχουμε το ίδιο δικαίωμα στη ζωή. Εμείς έχουμε τη δύναμη και δεν το ξέρουμε. Εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και αν δεν το κάνουμε, θα φταίμε εμείς και όχι οι πολιτικοί. Αυτοί απλά κάνουν τη δουλειά τους και υπηρετούν τα αφεντικά τους. Μόνο που αν εμείς σταματήσουμε να τους υπηρετούμε και υπηρετήσουμε τη λογική, τον άνθρωπο, την αγάπη, την ελευθερία, την ζωή, τότε θα καταρρεύσουν σε λίγες μέρες και θα έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε έναν ανθρώπινο κόσμο με φως, αντί για σκοτάδι και τρόμο.

Θα το κάνουμε?    .