Ο ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ

Ο ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ

Του Χρίστου Λογαρίδη

Τώρα που τέλειωσες με τα μίζερα μπάνια σου ανθρωπάκο, τώρα που επιστρέφεις στην κόλαση της πραγματικότητας που σου ετοίμασαν άλλοι για να ζήσεις, τώρα που σε περιμένουν στη γωνία να σου κλέψουν ότι έχεις και δεν έχεις, οι επιλογές σου δεν είναι πολλές. Η θα συνεχίσεις να είσαι ανθρωπάκος, η θα αποφασίσεις να γίνεις άνθρωπος.

Δυστυχώς για εσένα, δεν είσαι άνθρωπος, δεν ξέρεις καν τι είναι ο άνθρωπος για να το προσπαθήσεις. Στο κρύβουν χιλιάδες χρόνια τώρα, αλλά αυτό ανθρωπάκο δεν είναι δικαιολογία για σένα. Θα μπορούσες μόνος σου να ψάξεις, να μάθεις, η αλήθεια βλέπεις είναι αδύνατον να κρυφτεί. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα, για όσους την αναζητούν. Όμως εσύ ανθρωπάκο ποτέ δεν την έψαξες, ήθελες πάντα μασημένη τροφή, ήθελες άλλοι να σου πουν την αλήθεια. Χωρίς να σκεφτείς ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι. Αντί λοιπόν να διαβάσεις τους μεγάλους μας φιλοσόφους, που σου αρέσει να τους επικαλείσαι για να κάνεις τον μάγκα όταν παραληρείς εθνικιστικά, χωρίς να τους γνωρίζεις, γέμισες τον εγκέφαλο σου με τα απίστευτα σκουπίδια που σε τάισαν μέσα από την τηλεόραση. Δεν έχεις ιδέα τι είναι η δημοκρατία, η ελευθερία, η ισότητα, η επιστήμη, η δημιουργία, η φιλοσοφία, η ζωή. Ξέρεις όμως από έξω και ανακατωτά τι βρακί φοράει η κάθε ξανθιά παρουσιάστρια, τραγουδάς τα ηλίθια τραγουδάκια των διαφημίσεων που σου σκοτώνουν όλα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα, παραδίδεις την ζωή σου στα χέρια αυτών που σε θεωρούν αναλώσιμο, που δεν σε βλέπουν σαν άνθρωπο, αλλά σαν αριθμό που δημιουργεί προβλήματα στον υπολογιστή τους. Σου λένε καθαρά πως είσαι πρόβλημα, πως πρέπει να πεθάνεις για να ζήσουν αυτοί και οι φίλοι τους και εσύ τους χτυπάς παλαμάκια και τους ψηφίζεις.

Καλά κάνουν λοιπόν και σε θεωρούν ανθρωπάκο, γιατί αυτό είσαι, αυτό δέχθηκες να είσαι. Αυτή την πραγματικότητα δημιούργησες για την μίζερη ύπαρξη σου.

Φωνάζεις για το μέλλον των παιδιών σου, όταν εσύ είσαι αυτός που το δημιουργεί. Ναι ανθρωπάκο, εσύ και κανένας άλλος.

Δεν στο είπαν αυτό, ε ανθρωπάκο? Δεν πειράζει, θα στο πω εγώ, αν και ξέρω πως τίποτα δεν θα κάνεις. Άλλωστε στο παρελθόν, πολύ πιο μεγάλοι από εμένα στο είπαν, αλλά δεν τους άκουσες. Δεν άκουσες ακόμα και αυτούς που έκανες θεούς.

Είσαι αυτό που σκέφτεσαι ανθρωπάκο. Η σκέψη είναι η ενέργεια που δημιουργεί τα πάντα. Είσαι δημιουργός, δηλαδή θεός, αλλά δεν το ξέρεις και δυστυχώς δεν θα το μάθεις ποτέ. Τουλάχιστον όσο συνεχίζεις να είσαι ανθρωπάκος.

Σκέψου ανθρωπάκο, από τη μέρα που έρχεσαι σε αυτόν τον πλανήτη, το μόνο που σου μαθαίνουν, είναι ο φόβος. Τίποτε άλλο. Οι γονείς σου, το σχολείο, η κοινωνία, το πολιτικό σύστημα, το οικονομικό σύστημα, η θρησκείες, τα πάντα, σε γεμίζουν με φόβο. Σε τρομοκρατούν.

Από το πρωί μέχρι το βράδι, το μόνο που κάνεις, είναι να προσπαθείς να διαχειριστείς τους φόβους που σε γέμισαν, για να σε ελέγχουν. Για να σε κάνουν ανθρωπάκο. Φόβος μήπως δεν περάσεις το μάθημα και σε μαλώσει ο μπαμπάς, φόβος μήπως σε απορρίψει κάποιο θηλυκό, φόβος μήπως χάσεις την δουλειά σου, φόβος μήπως σου πάρει το σπίτι η τράπεζα, η εφορία, φόβος για τους ξένους, φόβος για τον φόβο, ω φόβε, γαμώ τις φοβίες σου ανθρωπάκο.

Το μυαλό σου λοιπόν, αυτή η εκπληκτική μηχανή των θεών, που δημιουργεί την ζωή, όντας γεμάτη από τη μόλυνση του φόβου, δημιουργεί μεν, γιατί αυτή είναι η εργασία που είναι η φύση του να κάνει, αλλά δημιουργεί μια μαύρη πραγματικότητα για σένα.

Θες να είσαι ελεύθερος ανθρωπάκο, αλλά μόλις το σκέφτεσαι, αμέσως λες, μπά, δεν γίνεται αυτό, δεν μπορώ να ταξιδέψω στον κόσμο, δεν μπορώ να σπουδάσω, δεν μπορώ να ζήσω τον έρωτα χωρίς φόβους, δεν μπορώ να γίνω θεός δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, δεν υπάρχει δημοκρατία, δεν υπάρχει ελευθερία, δεν υπάρχει αγάπη. Αυτόματα λοιπόν δημιουργείς την μιζέρια σου, την φυλακή σου και την ζεις.

Ναι ανθρωπάκο, εσύ το προκαλείς, γιατί δεν πιστεύεις πως είσαι άνθρωπος, δεν πιστεύεις πως είσαι δημιουργός, πως είσαι θεός.

Είσαι τόσο διεφθαρμένος, τόσο άρρωστος, τόσο σκοτεινός, που σου είναι αδύνατον να ονειρευτείς το φώς μέσα σου, το φως γύρω σου, να δημιουργήσεις τον παράδεισο και να τον ζήσεις. Είσαι τόσο ανθρωπάκος, που πιστεύεις το παραμύθι πως ο παράδεισος είναι κάτι μεταφυσικό, γιατί έτσι σου είπαν, γιατί έτσι σε κρατάνε κάτω, σε μετατρέπουν σε ανθρωπάκο.

Δέχθηκες να έχεις τιμή, να σε πουλάνε και να σε αγοράζουν, το έκανες και εσύ στους άλλους, πίστεψες πως η ζωή έχει τιμή, την έβαλες στο χρηματιστήριο, την πούλησες, το ίδιο έκανες και με την αγάπη, ήθελες ανταλλάγματα. Όσο αυτό το παραμύθι πουλούσε, όσο μπορούσες να κάνεις τις μικροκομπίνες σου, ένιωθες μάγκας, ανεχόσουν και αυτούς που έκαναν μεγάλες κομπίνες και ονειρευόσουν πως μια μέρα θα μπορέσεις και εσύ. Γιατί λοιπόν τώρα φωνάζεις ανθρωπάκο? Εσύ τα δημιούργησες όλα, εσύ τα υπηρέτησες όλα, εσύ ψήφισες, εσύ θα πληρώσεις τώρα ανθρωπάκο.

Μόνο που υπάρχει η ελπίδα να θυμηθείς ποιος είσαι, έστω και την τελευταία στιγμή. Να καταλάβεις πως είσαι δημιουργός, να αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά, χωρίς τον φόβο που σου επιβάλει το σύστημα, αυτοί που θέλουν να σε σώσουν, αλλά χιλιάδες χρόνια τώρα, σώζουν μόνο τον εαυτό τους. Να διώξεις τους φόβους, να σκέφτεσαι θετικά, να δίνεις αγάπη χωρίς ανταλλάγματα, να πιστεύεις τη ζωή, να διεκδικήσεις την ελευθερία, την ισότητα, την δημοκρατία, τον παράδεισο στην γη.

Ακόμα και τώρα ανθρωπάκο, μπορείς να στείλεις στην κόλαση όλους αυτούς που σε θέλουν να σκέφτεσαι σαν ανθρωπάκος, και να γίνεις άνθρωπος, να γίνεις θεός.

Λοιπόν ανθρωπάκο, εσύ αποφασίζεις.    .