Επανέρχεται με μεγαλοπρέπεια ο άξονας Γερμανίας - Γαλλίας

Μια κοινή γερμανικογαλλική ομάδα εργασίας δημιουργήθηκε με στόχο τη μελέτη προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί από την κρίση του ευρώ. Είναι το πρώτο αποτέλεσμα της τελευταίας συνάντησης στο Βερολίνο των δύο υπουργών οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Πιέρ Μοσκοβισί. Τα κύρια θέματα που θα απασχολήσουν την κοινή ομάδα εργασίας είναι η προβληματική για την τραπεζική ένωση, η ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών, η ενδυνάμωση της δημοσιονομικής και νομισματικής ένωσης και βεβαίως η κατάσταση της Ελλάδας. Η κοινή ομάδα εργασίας θα πρέπει να μελετήσει τα συγκεκριμένα ζητήματα, χωρίς να αποκλείονται και άλλα ανοικτά ζητήματα, και να προτείνει σειρά λύσεων μέχρι τις αρχές του Οκτωβρίου, δηλαδή πριν από τη σύνοδο κορυφής του ίδιου μήνα. Η κοινή ομάδα εργασίας βρίσκεται υπό την καθοδήγηση δύο υψηλά ιστάμενων λειτουργών των δύο κυβερνήσεων, του γραμματέα του γερμανικού κράτους Τόμας Στέφεν και του διευθυντή του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών Ραμόν Φερνάντεζ.

Η συνεργασία αυτή μεταξύ των δύο ισχυρότερων οικονομιών της Ε.Ε. συνιστά μια «νέα αρχή» ενδυνάμωσης του άξονα Γερμανίας - Γαλλίας σε σχέση με τις διεργασίες που έχουν ανοίξει με πρωτοβουλία κυρίως του πρωθυπουργού της Ιταλίας Μόντι με στόχο την κοινή αντιμετώπισή τους ή απλά πρόκειται για μια προσπάθεια διερεύνησης των προθέσεων των δύο χωρών, δεδομένου ότι έχει διασαλευθεί η μεταξύ τους εμπιστοσύνη μετά την εκλογή Ολάντ. Εκ των προτέρων δεν μπορεί με σιγουριά να αποφανθεί κανείς και μόνο εκ του αποτελέσματος της συνεργασίας θα έχουμε περισσότερο σαφείς απαντήσεις. Όμως δεν μπορεί να είμαστε μακριά από την αλήθεια υποστηρίζοντας ότι ο άξονας Βερολίνου - Παρισιού, που υπέστη μια αρρυθμία με την εκλογή Ολάντ, επιδιώκεται να επαναρρυθμιστεί πρωτίστως με πρωτοβουλία της καγκελαρίου Μέρκελ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι το έγκυρο Der Spiegel ονόμασε την προσέγγιση ως «νέα συμμαχία». Είναι γνωστόν ότι ολόκληρη την περίοδο από την εκλογή Ολάντ μέχρι και την σύνοδο του Ιουνίου, Γερμανία και Γαλλία απομακρύνθηκαν, μάλιστα κατά τη διάρκεια της συνόδου η Καγκελάριος Μέρκελ βρέθηκε απομονωμένη για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό από τον παραδοσιακό σύμμαχό της τα τελευταία χρόνια, τη Γαλλία.
Η διαμορφωθείσα νέα κατάσταση επέβαλε μια νέα διπλωματία από τη μεριά της Γερμανίας για επαναπροσέγγιση της Γαλλίας, η οποία όπως φαίνεται κάμφθηκε με τα πρώτα γλυκόλογα του Γερμανού υπουργού των Οικονομικών Β. Σόιμπλε ότι χρειάζεται «μια δυναμική μεγέθυνση στην Ευρώπη», κάτι που πρέπει να επιδιωχθεί μαζί με το συγκεκριμένο πρόγραμμα της γερμανικής κυβέρνησης για δημοσιονομική ολοκλήρωση, η οποία θα φέρει πιο κοντά το σχέδιο της πολιτικής ενοποίησης. Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά ο Σόιμπλε ο σκοπός του γαλλογερμανικού άξονα είναι η σμίκρυνση των αποστάσεων μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για μια σειρά θέματα αναφορικά με τα ζητήματα που θα συζητηθούν στη σύνοδο κορυφής στα μέσα του Οκτώβρη. Έτσι φαίνεται να επαναλαμβάνεται το έργο που έχουμε δει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια: συνεργασία του άξονα Γαλλίας - Γερμανίας και κοινή πλατφόρμα σε κάθε κρίσιμο ζήτημα που θα απασχολήσει την εκάστοτε σύνοδο κορυφής. Οι υπόλοιπες χώρες απλά εκφράζουν τις απόψεις τους αν τους ζητηθούν μέσω της προεδρίας της Ε.Ε. ή, στη χειρότερη των περιπτώσεων, δεν ερωτούνται.
Με την εκλογή Ολάντ, αλλά κυρίως λόγω της βαθιάς κρίσης χρέους που έχει χτυπήσει την Ε.Ε., καλλιεργήθηκαν πολλές ελπίδες ότι το σκηνικό θα αλλάξει και θα διαμορφωθεί μια περισσότερο συγκρουσιακή πολιτική κατάσταση με βάση την ομαδοποίηση των χωρών σε νότιες και βόρειες, δεδομένων των διαφορετικών επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης. Η Γαλλία στο μυαλό πολλών αναλυτών φαντάζει ως το αντίπαλο δέος της γερμανικής υπερδύναμης, και μάλιστα με σοσιαλιστή νεοεκλεγμένο πρόεδρο. Ένα αντίπαλο δέος, το οποίο με τη συμμαχία των νοτίων χωρών θα αντιπαρατεθεί στα «μαρμαρένια αλώνια» με την άτεγκτη οικονομική και πολιτική λογική της Γερμανίας. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς τους αναλυτές φώναξαν «νίκη» αμέσως με την εκλογή Ολάντ. Στην Ελλάδα μάλιστα υπήρξε και κάποιος υπερβάλλων ενθουσιασμός. Όπως όμως εξελίσσονται τα γεγονότα το καλάθι που βαστούμε θα πρέπει να είναι μικρό. Η Γαλλία δύσκολα θα εγκαταλείψει τον άξονα με την Γερμανία για να προσεταιριστεί τις «αδύναμες» οικονομικά χώρες του Νότου. Μάλιστα, όταν θα αποφασίσει να τον εγκαταλείψει, τότε θα είναι πια αργά.