Πρώτα θα σώσουμε τον κόσμο και μετά την Ελλάδα; Του Δημήτρη Χρήστου

Μετά τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρεζ, εκδηλώθηκαν κάποιες αντιδράσεις. Το εντυπωσιακό ήταν πως αυτές δεν αφορούσαν στο περιεχόμενο των συνομιλιών, αλλά απλά και μόνο στο ότι ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε να συναντήσει τον προσκεκλημένο από τη χώρα μας πρόεδρο του Ισραήλ!

Στον χώρο της Αριστεράς, η δημοκρατία και η ελευθερία έκφρασης, ο έλεγχος των οργάνων του κόμματος, των στελεχών του, ακόμα και της ηγεσίας του, είναι στοιχεία δημοκρατίας και δημιουργικότητας. Η πολιτική αντιπαράθεση όμως έχει κανόνες και χώρους, αν δεν θέλουμε να ριζώσει ως προσωπική γκρίνια. Όπως σοφά είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής: στην πολιτική (και ειδικά την εξωτερική) υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται.

ΠΡΕΠΕΙ όλοι να καταλάβουμε πως άλλο ΜΚΟ και άλλο πολιτικό κόμμα και μάλιστα υποχρεωμένο (από τους πολίτες) να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Δηλαδή, οι αρχές και ο ουμανισμός της Αριστεράς θυσιάζονται για την εξουσία; Μα η εξουσία δεν είναι δική μας. Είναι του λαού, που μας αναθέτει την εντολή να τον βγάλουμε από το καταστροφικό αδιέξοδο. Και είμαστε υποχρεωμένοι, αν αυτός είναι ο σκοπός μας, να σεβαστούμε όχι μόνο την εντολή του, αλλά να προστατεύσουμε και τη διαδικασία για να πετύχουμε τον στόχο μας.
ΕΧΟΥΜΕ σκεφτεί καλά σε τι κόσμο θα γίνει αυτή η κυριολεκτικά δημοκρατική επανάσταση στην Ελλάδα; Σε μια κουκίδα του χάρτη, παντελώς διαλυμένη και χρεωκοπημένη, που χρειάζεται επανίδρυση. Έχετε αναλογιστεί το μέγεθος του εγχειρήματος, όταν δεσπόζει στην Ευρώπη ο νεοφιλελευθερισμός, τι πολιτικές και οικονομικές δυσκολίες θα συναντήσουμε , άπειροι σε ζητήματα διεθνών σχέσεων και διαβουλεύσεων, ουσιαστικά μόνοι και έρημοι στην Ε.Ε.; Δεν θα γίνουμε καλοδεχούμενοι ως αριστερή κυβέρνηση. Το αντίθετο μάλιστα.
Αν μπορούν σε σύντομο διάστημα να σκάσουν τη βόμβα στα χέρια μας, δεν θα διστάσουν να το κάνουν για να μας ξεφορτωθούν για 40 χρόνια και μαζί μας να σταματήσουν τον αριστερό πολιτικό άνεμο που αναπτύσσεται και δυναμώνει σε όλη την Ευρώπη. Μόνος εναντίον όλων, δεν πας σε κατά μέτωπο σύγκρουση διότι θα συντριβείς. Και δεν θα συντριβείς εσύ ως κόμμα και τα στελέχη του. Θα συντριβούν οι ελπίδες και οι προοπτικές του ελληνικού λαού.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ τυφλοί ούτε ανιστόρητοι για να μην κατανοούμε ότι το διεθνές δίκαιο καθορίζεται από τους συσχετισμούς δυνάμεων και οι συμμαχίες χτίζονται στη βάση αμοιβαίων συμφερόντων, οι οποίες μεταβάλλονται με βάση τις εξελίξεις που φέρνει ο χρόνος. Δεν θα ανακαλύψουμε σήμερα πώς λειτουργεί ο κόσμος και τι είναι ο άνθρωπος. Γιατί καμία χώρα της Ευρώπης, ούτε η ίδια η πατρίδα του η Αυστραλία, δεν τόλμησε να παραχωρήσει άσυλο στον Τζούλιους Ασάνζ; Γιατί το τόλμησε μόνον ο Ισημερινός του Ραφαέλ Κορέα; Διότι είναι προοδευτική η κυβέρνηση εκεί; Μόνον; Δεν σας λέει τίποτα η ψηφοφορία που έγινε στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών για το θέμα αυτό, όπου το αποτέλεσμα ήταν 23 υπέρ της ενέργειας του Ισημερινού και μόνον τρία κατά; Το ίδιο θα ήταν αν μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην αδύναμη Ελλάδα τολμούσε να κάνει αυτό που έκανε ο Ισημερινός, με την ψηφοφορία στην Ε.Ε. να είναι 26 κατά και ένα υπέρ;
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ τις προσπάθειες που καταβάλλει τελευταία ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφιας να λάβει ένα δάνειο 3 με 4 δισ. ευρώ από τη Ρωσία, ώστε να μειώσει τη θηλιά από το Μνημόνιο που θα του επιβάλει η τρόικα λόγω της κατάρρευσης των Κυπριακών τραπεζών. Είναι γνωστές οι καλές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις της Κύπρου με τη Ρωσία. Είναι γνωστές οι προσωπικά φιλικές σχέσεις των δύο προέδρων. Ακόμα όμως συμφωνία δεν έχει επιτευχθεί. Η οικονομική δοσοληψία δεν καθορίζεται από τις προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες. Αν λοιπόν μιλάμε για εξουσία, οφείλουμε όλοι να σοβαρευτούμε. Ο λαός απαιτεί να σώσουμε τώρα τη χώρα, όχι τον κόσμο ολόκληρο.
ΑΥΓΗ