Πού ήσουν φίλε κι άργησες -αυτός ο στίχος του παλιού τραγουδιού ερχόταν στο νου ακούγοντας όσα είπαν ο Γιούνκερ κι ο Σαμαράς χθες, αμέσως μετά τη συνάντησή τους στο Μαξίμου. Με τον Έλληνα πρωθυπουργό να κοιτάζει σχεδόν ταπεινά στα μάτια τον επικεφαλής του Eurogroup και να μας ενημερώνει πόσο πιστός φίλος της Ελλάδας ήταν από πάντοτε. Και τον ξένο επίσημο να επιβεβαιώνει τη φιλική του διάθεση και την αγάπη του για τον ελληνικό λαό. Χωρίς βέβαια να επιτρέψει στον εαυτό του υπερβολικά συναισθηματικά ξεσπάσματα τύπου Όλι Ρεν και “Έλληνες κουράγιο”.
Φίλος του ελληνικού λαού δεν ξέρουμε αν είναι ο κύριος Γιούνκερ, ο οποίος έγραψε ένα μεγάλο τμήμα τουλάχιστον των Ελλήνων στα λουξεμβουργιανά του υποδήματα αρνούμενος να δει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όμως αποδείχτηκε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι είναι φίλος του Αντώνη Σαμαρά. Του οποίου την προσήλωση στο Μνημόνιο -καλά, καλά, στις δεσμεύσεις της χώρας- ύμνησε δημοσίως. Ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει την απόλυτη συμφωνία του με τα σκληρά μέτρα που επίκεινται, και με τη λογική τους: η δημοσιονομική εξυγίανση, μας είπε, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της Ελλάδας.
Και τα σκυλιά δεμένα, τελικώς. Ο Γιούνκερ συμφωνεί και στηρίζει Σαμαρά με τρόπο που είναι και κάπως προσβλητικός για τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη -ούτε κουβέντα για την εθνική συνευθύνη των ανωτέρω. Επίσης ο Γιούνκερ βρίσκει πολύ του γούστου του τα μέτρα που έρχονται και που εμείς επισήμως αγνοούμε. Επίσης ο Γιούνκερ συμφωνεί με την πολιτική Σαμαρά -εφαρμόστε το μνημόνιο και μετά θάνατον συζητάμε.
Επίσης ο Γιούνκερ συμβουλεύει τον Σαμαρά -ως φίλος, αλίμονο- να τρέξει τις ιδιωτικοποιήσεις και τις μεταρρυθμίσεις -να μην έχει να λέει η Μέρκελ ότι είμαστε άτακτοι. Και τέλος, και να δείτε πόσους δεξιούς οργασμούς θα προκαλέσει αυτό, ο Γιούνκερ επανέλαβε ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη, απαντώντας κατά κάποιον τρόπο στις φωνές που ακούγονται στην Ευρώπη για το αντίθετο. Ποιος τη χάρη μας!
Το όλον πράγμα θύμισε στους παλαιότερους τα διθυραμβικά άλλων εποχών για άλλους ηγέτες φίλους της Ελλάδας -και πού κατέληξαν οι φιλίες εκείνες. Όσο να 'ναι όμως, ο Γιούνκερ με φουστανέλα κάτι λέει. Από τουριστική άποψη τουλάχιστον, βρε αδελφέ...
Φίλος του ελληνικού λαού δεν ξέρουμε αν είναι ο κύριος Γιούνκερ, ο οποίος έγραψε ένα μεγάλο τμήμα τουλάχιστον των Ελλήνων στα λουξεμβουργιανά του υποδήματα αρνούμενος να δει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όμως αποδείχτηκε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι είναι φίλος του Αντώνη Σαμαρά. Του οποίου την προσήλωση στο Μνημόνιο -καλά, καλά, στις δεσμεύσεις της χώρας- ύμνησε δημοσίως. Ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει την απόλυτη συμφωνία του με τα σκληρά μέτρα που επίκεινται, και με τη λογική τους: η δημοσιονομική εξυγίανση, μας είπε, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της Ελλάδας.
Και τα σκυλιά δεμένα, τελικώς. Ο Γιούνκερ συμφωνεί και στηρίζει Σαμαρά με τρόπο που είναι και κάπως προσβλητικός για τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη -ούτε κουβέντα για την εθνική συνευθύνη των ανωτέρω. Επίσης ο Γιούνκερ βρίσκει πολύ του γούστου του τα μέτρα που έρχονται και που εμείς επισήμως αγνοούμε. Επίσης ο Γιούνκερ συμφωνεί με την πολιτική Σαμαρά -εφαρμόστε το μνημόνιο και μετά θάνατον συζητάμε.
Επίσης ο Γιούνκερ συμβουλεύει τον Σαμαρά -ως φίλος, αλίμονο- να τρέξει τις ιδιωτικοποιήσεις και τις μεταρρυθμίσεις -να μην έχει να λέει η Μέρκελ ότι είμαστε άτακτοι. Και τέλος, και να δείτε πόσους δεξιούς οργασμούς θα προκαλέσει αυτό, ο Γιούνκερ επανέλαβε ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη, απαντώντας κατά κάποιον τρόπο στις φωνές που ακούγονται στην Ευρώπη για το αντίθετο. Ποιος τη χάρη μας!
Το όλον πράγμα θύμισε στους παλαιότερους τα διθυραμβικά άλλων εποχών για άλλους ηγέτες φίλους της Ελλάδας -και πού κατέληξαν οι φιλίες εκείνες. Όσο να 'ναι όμως, ο Γιούνκερ με φουστανέλα κάτι λέει. Από τουριστική άποψη τουλάχιστον, βρε αδελφέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου