Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Είναι γεγονός! Εκείνο για το οποίο, από το 1977, μιλούσε η Αριστερά, και έκτοτε υπογράμμιζε την αναγκαιότητά του, έγινε πραγματικότητα! Οι όρχεις του ταύρου- ή μάλλον του Μινόταυρου που λέγεται ΠΑΣΟΚ- έπεσαν, και τώρα μπορεί άνετα να κάτσει και να τους...φάει. Πρώτα έπεσε ο ένας...την 6η Μαΐου. Εχθές έπεσε και ο άλλος. Βιαστική, άρχισε να χλαπακιάζει, και...βάρυνε τόσο πολύ, που πια, δεν μπορεί να πηδήξει και να πιάσει, ό, τι δεν φτάνει: την κυβερνητική εξουσία! Γιατί ως γνωστόν: “όσα δεν φτάνει η Αλεπού...πηδάει και τα φτάνει”, εκτός αν έχει μόλις φάει, οπότε τα κάνει....κρεμαστάρια!
Ο Τσίπρας ζήταγε την ψήφο υποσχόμενος ότι “στις Δεκαοκτώ, τέρμα το Μνημόνιο”! Και από βραδύς, εδήλωσε, αυτό που στα μουλωχτά έλεγαν τα στελέχη του, του Τατσόπουλου προεξάρχοντος: “ Δεν μας χρειάζεστε εμάς, τα κουκιά βγαίνουν` κάντε λοιπόν κυβέρνηση` εμείς θα είμαστε μια λαμπρή και μαχητική μεταπολίτευση”.
Τι σημαίνει αυτό για τον “αντιμνημονιακό” ψηφοφόρο; Σημαίνει ότι, το Μνημόνιο, που τόσο πολύ το μίσησε, που τόσα πολλά δεινά του απέδωσε, θα εξακολουθήσει να ισχύει και μετά τις “Δεκαοκτώ”, αφού ο Τσίπρας όχι μόνο δεν θα μετέχει της ακύρωσής του, αλλά θα κάνει και αβάντα στα “μνημονιακά” κόμματα, για να το εφαρμόσουν...ανόθευτο. Είναι σαν να λέει: “Αφού δεν μας κάνατε, μονοκοπανιά, πρώτο κόμμα, ψηθείτε, τηγανιστείτε, στο Μνημόνιο”!!! Ή όλα ή τίποτα! Μέμφεται δε τη ΔΗΜΑΡ, και απεύχεται τη συμμετοχή της στην Κυβέρνηση! (το είπε σταράτα η Νάντια Βαλαβάνη)
Ο κάθε σοβαρός άνθρωπος θα περίμενε από ένα κόμμα- που σε σαράντα μέρες μέσα, αναδείχτηκε από το λαό, στα ύπατα αξιώματα, πολλαπλασιάζοντας τις δυνάμεις του πέντε φορές - ότι θα ηγείτο όλου του “αντιμνημονιακού” μετώπου, ότι θα λειτουργούσε σαν ηγέτης και εκφραστής όλων Ελλήνων- και εκείνων που δεν καταλαβαίνουν το συμφέρον τους και είναι “μνημονιακοί”, και εκείνων που το καταλαβαίνουν και είναι “αντιμνημονιακοί”- ότι θα απαιτούσε τη συμμετοχή στην Κυβέρνηση, του 50% του εκλογικού σώματος. Αν μη τι άλλο, για να είναι μέσα στο γήπεδο, να καθορίζει, να δεσμεύει, να οργανώνει επιθέσεις, να κλείνει τα ρήγματα στην άμυνα κλπ. Μαζί με την κερκίδα, αυτό το πανίσχυρο 50%, θα μπορούσε, αν όχι να ακυρώσει το μνημόνιο στις “Δεκαοκτώ” Ιούνη, τουλάχιστον να τροχιοδρομήσει την πολιτική της Κυβέρνησης προς την κατεύθυνση αυτή...ίσα με το τέλος του χρόνου.
Γιατί, ο καθένας καταλαβαίνει ότι, όταν συμβιβάζεσαι με κάποιον, κάτι σου δίνει και κάτι του δίνεις. Κάτι, λοιπόν, θα αποκόμιζε ο Τσίπρας, αν μετείχε της Κυβέρνησης. Κάτι περισσότερο από αυτό που αποκομίζει, τώρα που δεν μετέχει. Και είπαμε, τι είναι αυτό που αποκόμισε, τώρα: είναι οι όρχεις του Μινόταυρου που λέγεται ΠΑΣΟΚ.
Το ότι ο Τσίπρας δεν διεκδικεί καν κυβερνητικό ρόλο, μας λέει πως, φοβάται όχι μόνο την Κυβέρνηση αλλά και τις διαπραγματεύσεις για την Κυβέρνηση. Μας λέει επίσης ότι, είναι ηττοπαθής, αφού εκ προοιμίου “δηλώνει”πως, από την διαδικασία αυτή θα βγει χαμένος. Μας λέει πως, οι διαπραγματεύσεις για την Κυβέρνηση, και η συμμετοχή στην Κυβέρνηση, είναι πράγματα επιβλαβή για την Αριστερά.
Αν, όμως, η Αριστερά βλάπτεται, όταν κάνει συμβιβασμούς με τα κόμματα “του Μνημονίου” στην Πατρίδα της, αν η Αριστερά βλάπτεται, όταν μετέχει στην Κυβέρνηση της Πατρίδας, δεν βλάπτεται όταν κάνει συμβιβασμούς στην ΕΕ; Δεν βλάπτεται όταν μετέχει στην Ευρωπαϊκή Διακυβέρνηση; Δεν βλάπτεται όταν συνεργάζεται με τα ευρωπαϊκά κόμματα του Μνημονίου;
Γιατί ο καθένας ξέρει ότι οι Γάλλοι σοσιαλιστές, οι Γερμανοί σοσιαλιστές, κλπ είναι κόμματα του Μνημονίου και μάλιστα χωρίς εισαγωγικά. Τι μας έλεγε, λοιπόν, τόσο καιρό ο Τσίπρας ότι δεν θα πάει σαν τον Κασιδιάρη στην ΕΕ; Τι μας έλεγε ότι θα πάει και θα πείσει τους Εταίρους για το δίκιο του λαού; Θέλει να είναι συγκυβέρνηση στην Ευρώπη και στην Ελλάδα θέλει να είναι αντιπολίτευση;;; Θέλει να συνδιαμορφώνει την ευρωπαϊκή πολιτική με τις πανίσχυρες χώρες του νορδικού βορρά και δεν μπορεί να συνδιαμορφώνει την πολιτική με τον Άδωνη, την Ντόρα και τον Αβραμόπουλο; Θα πείσει τη Μέρκελ και δεν μπορεί να πείσει τον Βενιζέλο; Θα αναγκάσει τον Σόϊμπλε και δεν μπορεί να αναγκάσει τον Σαμαρά; Θα βγει αλώβητος από την συνύπαρξή του με τα γεράκια της ΕΕ και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τα δικά μας, της πατρίδας μας;
Ή μας έλεγε ψέματα, λοιπόν, για τις πραγματικές προθέσεις του για την ΕΕ ή μας λέει ψέματα για το Μνημόνιο στην Ελλάδα. Ή μας έλεγε ψέματα ότι είναι υπέρ της παραμονής στην ΕΕ και στο Ευρώ ή μας λέει ψέματα για τον κίνδυνο που διατρέχουμε από το Μνημόνιο. Γιατί αν είναι κακό να είσαι “έγκυος”, τότε, προκαλείς την άμβλωση, ειδικά όταν η εγκυμοσύνη είναι προϊόν βιασμού!
Ας σταματήσουν, λοιπόν, αυτές οι παπαριές για το “ολίγον έγκυος”! Αν είναι κακό το Μνημόνιο προκαλέστε την άμβλωση! Και αυτό μπορεί να γίνει μπαίνοντας μέσα στην Κυβέρνηση -στη μήτρα δηλαδή για να κάνεις απόξεση και να διακινδυνεύσεις το κρίμα- και όχι μένοντας απέξω και “διεκδικώντας” την άμβλωση με “κινητοποιήσεις”. Αν η εγκυμοσύνη είναι απαράδεκτη, τότε, πρέπει να ματαιώσεις τον τοκετό. Και αν δεν μπορείς να τον ματαιώσεις, μέσα στους τρεις πρώτους μήνες, τότε, ματαίωσέ τον αργότερα. Κάλιο αργά παρά...αργότερα! Το σίγουρο όμως είναι ότι πρέπει να είσαι κοντά στη μητέρα, στην Πατρίδα, και να προτάσεις την ασφάλειά της, είτε κατά την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη είτε κατά την επικίνδυνη, πλην όμως, αναγκαία άμβλωση.
Η ενότητα του λαού, του έθνους, είναι αυταξία. Είναι αναγκαία, αλλά είναι και ικανή, ακόμη και όταν δεν έχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα, ακόμη κι όταν δεν έχει προωθημένους στόχους. Αυτή η ενότητα, έστω και σε υποδεέστερους στόχους, είναι που ωριμάζει τον λαό για μεγάλα κατορθώματα. Αυτή η ενότητα είναι που τρομοκρατεί τους τρομοκράτες της ΕΕ.
Αντίθετα, ο διχασμός, η διαίρεση, είναι που δίνει τα μηνύματα για περισσότερη πίεση. Έχοντας, η Μέρκελ, απέναντί της, μια κυβέρνηση αχαμνή, του Σαμαρά και του 50%, (είπαμε, πόσο αχαμνός πολιτικά είναι ο Σαμαράς, σε άλλα κείμενά μας) βαλλόμενη εκ των έσω, θα επιδιώξει όσο γίνεται μεγαλύτερα οφέλη. Αυτό θα δώσει την ευκαιρία στον Τσίπρα, αργότερα, να καταγγείλει τον Σαμαρά για μειοδότη και για μνημονιακό(!) Αν δεν είναι είναι συμπαιγνία και πολιτική αλητεία αυτό, τότε τι είναι;
Η στάση όμως του ΣΥΡΙΖΑ και της υπόλοιπης “Αριστεράς”, ως προς την Κυβέρνηση, είναι κάτι παραπάνω από αβάντα και συμπαιγνία. Είναι και ηλιθιότητα! Και να γιατί:
Ο ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, η ΔΗΜΑΡ ως ουρά του ΣΥΡΙΖΑ, και το “ΚΚΕ” με την “ευνοϊκή ουδετερότητά του”, προκάλεσαν τις εκλογές στις 17 Ιουνίου.
Αποτέλεσμα: το “ΚΚΕ” να χάσει τη μισή του δύναμή! Η Δεξιά να συσπειρωθεί και να ζυγώσει την αυτοδυναμία! Η Ντόρα να υπ-αχθεί στον Σαμαρά! Ο Μάνος στον Τζήμερο!
Η “Χρυσή Αυγή” να “δευτερώσει” την επιτυχία της!
Για μια ακόμα φορά, ο λαός να ψηφίζει, όχι ό, τι πιστεύει ως καλό, αλλά ό,τι πιστεύει ως χρήσιμο: να ψηφίζει δηλαδή, άλλα αντ' άλλων! Μπορεί οι όρχεις του Μινόταυρου να έπεσαν, αλλά το άλλο “μνημονιακό” κόμμα έγινε ισχυρότερο, κατά έντεκα μονάδες, είκοσι έδρες, και εξακόσιες χιλιάδες ψήφους. Εκτός αυτού, το “μνημονιακό” αυτό κόμμα, είναι και το κατεξοχήν νεοφιλελεύθερο! Ενισχύθηκε δηλαδή ο φορέας του νεοφιλελευθερισμού, ήγουν το σχολείο, όπου αναπαράγεται εδώ και σαράντα σχεδόν χρόνια.
Αν, όντως, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είναι το ίδιο πράγμα, αν είναι τα δυο σκέλη του συστήματος, η “Αριστερά”, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να αναταχθούν οι βλάβες στο ένα από αυτά! Απέχοντας από την Κυβέρνηση, αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο να διαμορφωθεί η κυβερνητική πολιτική όπως όλοι οι άλλοι θέλουν, στην πραγματικότητα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να αναταχθούν και οι βλάβες του άλλου σκέλους. Προς το παρόν, παίζει το ρόλο του νάρθηκα, και της πατερίτσας ομού. Εκεί θα βρουν καταφύγιο, για όσο καιρό χρειαστεί, οι δυνάμεις εκείνες που ξέρουν απ' αυτά. Εκεί θα αναβαθμίσουν την “τέχνη” τους. Εκεί να αναβαπτίσουν την “αριστερότητά” τους. Εκεί θα προετοιμάσουν τα άλλοθί τους.
Η Σοφία Σακοράφα, πχ, πήγε στο ΠΑΣΟΚ, ενώ πριν ήταν στην Αριστερά. Την παλιά Αριστερά. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν και μέλος του ΚΚΕ. Η Σοφία μπορεί ως όμορφη γυναίκα να φαίνεται νέα, και να κρατιέται καλά, αλλά τα έχει τα χρονάκια της. Πήγε λοιπόν στο ΠΑΣΟΚ γιατί το ΠΑΣΟΚ, από κυβερνητικές θέσεις, διαμόρφωνε τα πράγματα περισσότερο από την “κινηματική αριστερά”. Και με αυτό το ΠΑΣΟΚ, και με το ΠΑΣΟΚ της Λούκας- “τα λεφτά υπάρχουν”, εκλέχτηκε το 2009. Αυτό έλεγε στις προεκλογικές της ομιλίες τότε η Σοφία: “τα λεφτά υπάρχουν”. Έτσι εξασφάλισε την έδρα. Και μόλις είδε τους κινδύνους φρόντισε να... ξενιστεί- μαζί με τον Κουρουμπλή- στον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, ξανά μανά, εξασφάλισαν την έδρα την επιούσια...και μάλιστα...με “αντιμνημονιακές”... αερο-τομές. Και δεν είναι οι μόνοι. Για την Λούκα έχουμε πει ήδη πολλά. Για τον Βουδούρη, της ΔΗΜΑΡ, είπαμε. Για τον Μάκη τον Γιομπαζολιά, που ξεπαραδιάστηκε να κάνει πάρτι στους ψηφοφόρους του το 2009, δεν είπαμε! Αυτός δεν εκλέγεται, μάλλον, μπορεί όμως να πάρει το Υπουργείο Τύπου, τώρα που η ΔΗΜΑΡ θα μπει στην Κυβέρνηση.
Ο Αλέξης, κατά τα άλλα, δεν συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου(!!!) Εδώ είναι είναι που κρατάμε το γάστριό μας από τα γέλια και το...υπογάστριό μας από τον...φόβο. Μα είναι ήδη, ο ΣΥΡΙΖΑ, “ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου”! Και μάλιστα για δύο λόγους: (α) Γιατί ως εκμαγείο αβαντάρει, με την “αντιπολιτευόμενη ουδετερότητα”, την απρόσκοπτη εφαρμογή του (β) Γιατί όταν το 5% γίνεται 27% (και το 10% όλη της “Αριστεράς”, γίνεται 40%), η μεταγραφή δεν γίνεται από το 22% στο 5%, αλλά από το 5% στο 22%. Δεν διαλύεται ο καφές στη ζάχαρη αλλά η ζάχαρη στον καφέ!
Πόσοι είναι οι βουλευτές του “λεφτά υπάρχουν” μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσοι απ' αυτούς ευδόκησαν και το “Τσοβόλα δώστα όλα”; Δύο αναφέραμε ήδη. Ο Αλέξης ο Μητρόπουλος, είναι ο τρίτος. Αρχίστε να μετράτε.... Βάλτε και τους άλλους, της ΔΗΜΑΡ: Τον Βουδούρη... Βάλτε και το Γιάννη Δημαρά, που έχει πιάσει τις άλλες άκρες....τις απέναντι και των...έναντι! Τριάντα δύο (32) πάντως είναι στο “κανονικό” ΠΑΣΟΚ...
Ο Αλέξης, λέει, πήρε τηλέφωνο τον Σαμαρά και τον συνεχάρη. Δεν αμφιβάλλουμε καθόλου γι' αυτό! Ο Αλέξης χάρηκε που πήρε το μεγάλο ποσοστό, όπως εκείνο της ΕΔΑ το 1958, αλλά συν-χάρηκε με τον Σαμαρά: η οντισιόν έγινε, οι ρόλοι μοιράστηκαν, οι παραστάσεις αρχίζουν! Θα είναι πολλές παραστάσεις, με πολλές πράξεις. Όλες παραστάσεις για έναν ρόλο! Όλες τραγωδίες!
Πέσανε οι όρχεις του Μινόταυρου! Και μπουκώθηκε τόσο πολύ η “Αριστερά” που κοντεύει να πνιγεί! Της πεταχτήκανε τα μάτια- από το πνίξιμο- και βλέπει τον Τσίπρα για Τσε Γκεβάρα και τον Βούτση για Φιντέλ Κάστο....και τον φούρνο τον βλέπει για κάστρο.
Σημείωση: Για τον νεώτερο στην ηλικία αναγνώστη, που ίσως δεν κατανοεί τα “συμφωνημένα υπονοούμενα”, αναφέρουμε το εξής: Όταν ετοιμαζότανε η Οκτωβριανή Επανάσταση η έγνοια των Μπολσεβίκων ήταν οι Κοζάκοι. Εκείνοι ήταν η καταξοχήν αξιόμαχη και πιστή στρατιωτική δύναμη του καθεστώτος. Οι Κοζάκοι όμως δεν ανακατεύτηκαν στην εξέγερση. Κράτησαν τα άλογα στο παχνί και τους δρόμους της Πετρούπολης ελεύθερους για τους ναύτες του Στόλου της Βαλτικής. Η επιτυχίας της, και κυρίως το ...ολιγοαίματον (αναίμακτος σχεδόν), οφείλεται, λοιπόν, στην “ευνοϊκή ουδετερότητα” των Κοζάκων! Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι, μπορείς να...συμμαχείς με κάποιον....μένοντας έξω από το παιγνίδι! Όπως, πχ, η Αλέκα μένει έξω από παιγνίδι για την ΕΕ. Μέχρι να γίνει η ...δευτέρα παρουσία...και το “ΚΚΕ” να πάρει την εξουσία....εμείς μπορούμε, απρόσκοπτα, να απολαμβάνουμε τα κλέη τη Ευρώπης(!) Αυτό που λέει η διαλεκτική της πολιτικής συμπεριφοράς της Αλέκας είναι το εξής: Προκειμένου να μας κυβερνάει ο Τσίπρας καλύτερα ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο. Και προκειμένου να μας βγάλει ο Τσίπρας από τη ΕΕ καλύτερα να μείνουμε μέσα!!! Αυτοί δεν διαλέγουν δυνάστη ούτε διαπραγματεύονται το πόσα θα χάσει ο λαός(!!!) Αυτοί αφήνουν τον λαό να διαλέξει (!!!) Αλλά για την Αλέξα θα τα πούμε σε άλλο σημείωμα....
18 Ιουνίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου