Οι ανησυχίες μου στο αν θα τα κατάφερνε μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν προέρχονται απ' όσα λέγονται, ότι δήθεν δεν διαθέτουμε κυβερνητική εμπειρία, αλλά από την αντιενωτική στάση δυνάμεων της Αριστεράς, από τον δυσμενή ευρωπαϊκό συσχετισμό, από τον σχετικά χαμηλό ακόμα βαθμό συνειδητοποίησης και οργάνωσης του λαού, της "κοινωνίας των πολιτών" και του συνδικαλιστικού κινήματος για να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες για την υλοποίηση ενός κυβερνητικού προγράμματος της Αριστεράς.
Οι αντίπαλοί μας έχουν κυβερνητικές εμπειρίες όχι για να κυβερνούν καλά, αλλά για να κλέβουν και να υπηρετούν τα αντιλαϊκά συμφέροντα της διαπλοκής, της διαφθοράς και του κεφαλαίου. Εμείς την κυβερνητική εμπειρία θα την αποκτήσουμε όταν έρθουμε στην εξουσία -και ίσως δεν αργήσει πολύ- μαζί με τον λαό, από τον οποίο θα απαιτούμε και θα τον προετοιμάσουμε να συμμετέχει ενεργά στις διαδικασίες άσκησής της. Αυτό θα είναι και το μεγάλο όπλο που θα αυξήσει το εύρος και το βάθος της δημοκρατίας. Στο επίπεδο της επάρκειας των επιστημόνων και των ειδικών που θα στελεχώνανε ακόμα και σήμερα την κυβέρνηση της Αριστεράς, η υπεροχή μας φαίνεται αμέσως αν συγκρίνουμε καμιά δεκαριά γνωστά ονόματα του μπλοκ των αντιμνημονιακών οικονομολόγων με τα αντίστοιχα του μνημονιακού. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους τομείς.
Το ηθικό ζήτημα
Όλοι σχεδόν που τις τελευταίες τρεις δεκαετίες άσκησαν κυβερνητική και διοικητική εξουσία και έχουν εμπειρία ήταν, έγιναν διεφθαρμένοι φορείς της. Το σπάσιμο και η ηθική εξυγίανση αυτού του συστήματος θα ήταν, θα είναι μια επαναστατική μεταρρύθμιση. Το ηθικό ζήτημα, la questione morale, που έλεγε ο Μπερλινγκουέρ, είναι το υπ' αριθμόν ένα μεγάλο κοινωνικό, θεσμικό, οικονομικό και διοικητικό ζήτημα, που όσοι κυβέρνησαν μέχρι τώρα, και είναι οι ίδιοι που θα συνεχίσουν να κυβερνούν, δεν ξέρουν, δεν θέλουν, δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Θα συνεχίσουν να ταΐζουν το τέρας της διαφθοράς και της ανααποτελεσματικότητας που δημιούργησαν και οργανικό συστατικό στοιχείο του είναι και οι ίδιοι.
Για να πετύχει στο έργο της μια κυβέρνηση της Αριστεράς, μαζί με την εφαρμογή του προγράμματός της, χρειάζεται και μια συνολική πολιτιστική αναγεννητική προσπάθεια, μια πολιτιστική επανάσταση. Σ' αυτό το μέτωπο είναι ιδιαίτερα σημαντικός ο ρόλος των διανοουμένων της Αριστεράς. Αρκετών ο ρόλος, όμως, τόσο με την καθημερινή αρθρογραφία τους στα μεγάλα και διαπλεκόμενα εκδοτικά συγκροτήματα, που τα τελευταία χρόνια το αντι-αριστερό μένος τους ήταν κατάπτυστο, όσο και με γνωστά ομαδικά κείμενά τους, των 32 και των 18, ήταν ιδιαίτερα αρνητικός την προηγούμενη περίοδο. Αν συγκρίνουμε τις παρεμβάσεις αυτών με εκείνες εκατοντάδων διανοουμένων της Ευρώπης και του κόσμου, αρκετών με παγκόσμια εμβέλεια, που είτε με ατομικά είτε με ομαδικά, πλούσια σε περιεχόμενο και αναλύσεις, κείμενα, εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους προς τον ελληνικό λαό και τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, η διαφορά γίνεται αμέσως εμφανής και απογοητευτική για τους δικούς μας. Είναι θετικό ότι τον τελευταίο καιρό στο μέτωπο αυτό το κλίμα φαίνεται να αλλάζει.
Η επικυριαρχία της Γερμανίας και η τραπεζοκρατία
Η κρίση στην Ελλάδα, με τη μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου και με άλλοθί της τη ΔΗΜ.ΑΡ., θα βαθαίνει. Βαθαίνει όμως και η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού και ιδιαιτέρως εκείνη της Ευρωζώνης. Στο πλαίσιο αυτό και με δεδομένους τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς και τις εξαρτήσεις των κομμάτων (όχι της ΔΗΜ.ΑΡ.) της ελληνικής κυβέρνησης, τα περιθώρια να επαναδιαπραγματευτούν το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, όπως υποσχέθηκαν προεκλογικά, είναι ελάχιστα έως μηδενικά.
Η Ευρωζώνη, έτσι που δομήθηκε και πορεύτηκε, δεν είναι μια ένωση αλληλεγγύης και ισόρροπης ανάπτυξης, αλλά τείνει να γίνει ένωση γερμανικής επικυριαρχίας. Οι ενδο-ευρωζωνικές εμπορικές συναλλαγές οδήγησαν στον τριπλασιασμό των εμπορικών πλεονασμάτων της Γερμανίας και σε αντίστοιχη αύξηση των ελλειμμάτων των περισσότερων χωρών της, μαζί και της Γαλλίας. Ταυτόχρονα, με την επιμονή της Μέρκελ, που είναι πολιτικό και ιδεολογικό "αφεντικό" του Σαμαρά, στην πολιτική της λιτότητας και της ύφεσης η Ευρωζώνη θα εκραγεί. Η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη δεν σημαίνει πως είναι και προς όφελος του γερμανικού λαού, απλώς δυναμώνει επικίνδυνα η ισχύς μεγάλου τμήματος του κεφαλαίου της, που είναι σε στενή συνάρτηση με την παγκόσμια τραπεζοκρατία και το διεθνές χρηματοπιστωτικό τοκογλυφικό κεφάλαιο. Ο δραστικός περιορισμός της ασυδοσίας αυτού του κεφαλαίου, που ένα σημαντικό μέρος του κρύβεται και προστατεύεται στους φορολογικούς παραδείσους και στις off shore (εξωχώριες) εταιρείες, θα μπορούσε να γίνει με την εξέγερση των λαών, που θα ανάγκαζε τους G20 να το περιορίσουν. Αυτή η προϋπόθεση όμως δεν αποτελεί προτεραιότητα της Μέρκελ, που είναι μεν απομονωμένη, αλλά προσπαθεί να κερδίσει χρόνο μέχρι τις εκλογές στην Αμερική και φαίνεται να ποντάρει στη νίκη των συμμάχων της Ρεπουμπλικανών.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ο κόσμος μπορεί να μπει σε μεγάλες, μέχρι και ευρύτερα πολεμικές, περιπέτειες, γιατί θα εδραιώσει τη θέση, τη δύναμη και την επιθετικότητα του διεθνούς κεφαλαίου, μέρος του οποίου είναι και η χρηματοπιστωτική φούσκα, που το μέγεθός της υπερβαίνει το δεκαπλάσιο του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αυτές είναι οι λεγόμενες χρηματοπιστωτικές αγορές, που επιβάλλουν τις επιλογές τους με έμμεσα δικτατορικής μορφής κυβερνήσεις. Με τα πολλές χιλιάδες ανά τον κόσμο καλοπληρωμένα προπαγανδιστικά παπαγαλάκια τους χειραγωγούν τους λαούς και, αν χρειαστεί, εφόσον μπορούν, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία τους και να τη διευρύνουν, θα προωθήσουν και άμεσες μορφές δικτατορίας.
Το bing-bang της Ευρωζώνης
Στο πλαίσιο αυτού του κόσμου και αυτής της πολιτικής των ελίτ και των οργάνων της, η επιβίωση της Ευρωζώνης κινδυνεύει άμεσα. Τρομαγμένη η κυβέρνηση των τεχνοκρατών του Μόντι της Ιταλίας εκτιμά ότι το bing-bang της Ευρωζώνης δεν είναι θέμα μηνών, αλλά εβδομάδων, αν η Μέρκελ δεν αλλάξει στάση.
Η Ν.Δ. του Σαμαρά κέρδισε τις εκλογές στη βάση του φόβου, του τρόμου και του ψεύτικου διλήμματος "ευρώ ή δραχμή". Ψεύτικο, γιατί το ευρώ και η παραμονή της Ελλάδας σ' αυτό δεν κινδύνεψε και δεν κινδυνεύει από την αντιμνημονιακή στρατηγική. Αντίθετα, η δουλική εφαρμογή της στρατηγικής του Μνημονίου συμβάλλει στην απόλυτη και ίσως άναρχη χρεωκοπία της χώρας μας και στην κατάρρευση της Ευρωζώνης.
Νά γιατί σε μια κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, που δεν μπορεί παρά να συνεχίσει τη μέχρι τώρα κοινωνική, ταξική και ιδεολογική στρατηγική εφαρμογής των Μνημονίων, δεν θα έπρεπε να είχε θέση η ΔΗΜ.ΑΡ. Φαίνεται όμως ότι παίρνει οριστικό διαζύγιο από το ιστορικό ρεύμα των αριστερών ανανεωτικών ιδεών από το οποίο γεννήθηκε. Μεταλλάξεις αυτού του είδους συνέβησαν σε αρκετές περιπτώσεις στον σημερινό κόσμο. Το παράδειγμα της Ιταλίας, όπου, από μετεξέλιξη σε μετεξέλιξη, ένα σημαντικό τμήμα της ιστορικής ιταλικής Αριστεράς μεταλλάχθηκε και έπαψε να είναι αριστερό, είναι πολύ διδακτικό. Ελπίζω να κάνω λάθος και η ΔΗΜ.ΑΡ. να παραμείνει αριστερή δύναμη και σύντομα θα έχουμε πολλά να κάνουμε και μαζί σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ τους επόμενους μήνες πρέπει να κάνει ένα ποσοτικό και ποιοτικό άλμα στην οργάνωση των δυνάμεών του και να εντάξει πολιτικά και οργανωτικά στις γραμμές του τις νέες διαθεσιμότητες. Να ενισχυθούν, για να οργανώσουν καλύτερα την παρέμβασή τους, τα του δικού του χώρου μέσα επικοινωνίας, η "Αυγή" και το "Κόκκινο".
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σ. Αλ. Τσίπρας, με την ουσιαστική συμβολή και των άλλων συντρόφων της ηγεσίας, συνέβαλε αποφασιστικά στον εκλογικό θρίαμβο. Η τωρινή μεγάλη Κοινοβουλευτική Ομάδα πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη επάρκεια και συνοχή, είναι υποχρεωμένο το κάθε μέλος της να μελετήσει καλύτερα και σε βάθος τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και να δράσει στη Βουλή και στην κοινωνία, να πιεστεί η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί και να κερδηθούν έστω και μικρές βελτιώσεις του καταστροφικού Μνημονίου. Να επιλυθούν έστω και τα πιο μικρά προβλήματα των λαϊκών φτωχών στρωμάτων και τάξεων. Με ενωτικές πρωτοβουλίες προς όλες τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, πολιτικές και κοινωνικές, με οργανωμένες δράσεις να στοχεύσουμε στην ανατροπή, πάντα με δημοκρατικές διαδικασίες, της αντιλαϊκής κυβέρνησης.
Να προετοιμαστούμε για τις επόμενες εκλογές, που δεν θ' αργήσουν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του νεοφιλελεύθερου κ. Ανδριανόπουλου, ο οποίος φοβάται ότι σ' αυτές θα αναδειχθεί θριαμβευτικά αυτοδύναμος ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα στη δυναμική των πραγμάτων, αυτή η δυνατότητα είναι πολύ πιθανή, αρκεί να την υπηρετήσουμε με έμπνευση και αποφασιστικότητα. Να είμαστε προετοιμασμένοι για οποιεσδήποτε προβοκάτσιες, απότομες στροφές και καταστάσεις έντασης.
Ο ρόλος της Χρυσής Αυγής πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, μπορεί να αποδειχτεί πολύ χρήσιμος για το σύστημα. Χρειάζεται προσοχή, επαγρύπνηση, αποφασιστικότητα και μεγαλύτερη επεξεργασία της γραμμής μας στο μέτωπο της εγκληματικότητας και του μεταναστευτικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου