Γιατί η Μέρκελ θέλει να μας κερδίσει και στο ποδόσφαιρο. Του Σ. Κούλογλου

Αμιγώς πολιτικά κίνητρα έχει η απόφαση της Αγκελα Μέρκελ να μεταθέσει για νωρίτερα την σημερινή συνάντηση της με τους ηγέτες της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας, προκειμένου να ταξιδέψει στο Γκτάνσκ για τον αγώνα Ελλάδος- Γερμανίας. Αλλωστε στη Γερμανία, οι σημαντικοί ποδοσφαιρικοί αγώνες είχαν πάντα πολιτικές διαστάσεις.

Η ίδια η μεταπολεμική εξέλιξη της Γερμανίας είναι συνυφασμένη με το ποδόσφαιρο. Τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο οι Γερμανοί ντρέπονταν ακόμη και ν’ αναφέρουν την εθνικότητά τους. Το 1954 η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τη Δυτική Γερμανία σηματοδότησε το τέλος της απομόνωσης της χώρας μετά την ήττα στον πόλεμο και θεωρείται ότι συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάκτηση της γερμανικής εθνικής υπερηφάνειας. Ανατολικοί και Δυτικοί βγήκαν στους δρόμους, φωνάζοντας για πρώτη φορά: «Είμαστε ένας λαός». (Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η Γερμανία κατάφερε να κερδίσει στον τελικό τη θρυλική εθνική ομάδα της Ουγγαρίας του Πούσκας χάρη στην τύχη και σ’ ένα πολύ σκληρό παιχνίδι που ανέχτηκε ο διαιτητής. Οι δύο ομάδες είχαν συναντηθεί και στον πρώτο γύρο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που έγινε στην «ουδέτερη» Ελβετία: Ουγγαρία-Γερμανία 8-3. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.)

Πριν από το φετινό Εuro, υπήρχαν φωνές που ζήτησαν η Γερμανία να μποϊκοτάρει τους αγώνες λόγω παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ουκρανία, ενώ η εθνική ομάδα δέχτηκε πολλή κριτική γιατί δεν επισκέφτηκε σύσσωμη το Άουσβιτς στην Πολωνία, αλλά αρκέστηκε να στείλει αντιπροσωπεία.Η ίδια η Μέρκελ επισκέφτηκε τους παίκτες της Εθνικής στην Πολωνία πριν ξεκινήσουν οι αγώνες, αποφεύγοντας να ταξιδέψει στην Ουκρανία.

Λίγο πριν ξεκινήσουν οι αγώνες, ο Φίλιπ Λαμ, αρχηγός της γερμανικής ποδοσφαιρικής ομάδας, έδωσε μια μεγάλη συνέντευξη στο «Spiegel», που θα άρμοζε περισσότερο σε πολιτικό. Δήλωσε ότι οι παίκτες έχουν συζητήσει την απεργία πείνας της Γιούλια Τιμοσένκο, της φυλακισμένης πρώην πρωθυπουργού της Ουκρανίας, η οποία «δεν πληροί τις προδιαγραφές μας με όρους ελευθερίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων», εξήγησε ότι προτιμά τη συμμετοχή στους αγώνες από το μποϊκοτάζ τους, γιατί «αυτό θα αύξανε την πολιτική πίεση στην Ουκρανία», ενώ κριτίκαρε ανοιχτά τη στάση ουδετερότητας που κράτησε στο θέμα ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, Μισέλ Πλατινί!

«Δεν μπορούν να διαχωριστούν πολιτική και ποδόσφαιρο», απαντούσε ο Λαμ στην ίδια συνέντευξη,στην οποία παρουσίασε ένα είδος πολιτικής πλατφόρμας:  «Εμείς, οι παίκτες, εκπροσωπούμε τη Γερμανία. Αγωνιζόμαστε για μια δημοκρατική κοινωνία, για αξίες όπως η δικαιοσύνη και η ανοχή, για την ενσωμάτωση. Ας πάρουμε το πιο πρόσφατο πρωτάθλημα Παγκοσμίου Κυπέλλου, για παράδειγμα στη Γερμανία το 2006 και στη Νότια Αφρική το 2010. Πολλοί άνθρωποι έχουν πει καλά πράγματα για την απόδοσή μας. Αυτό συμβάλλει θετικά στην εικόνα της Γερμανίας που έχει ο κόσμος».

Στη Νότια Αφρική η Γερμανία δεν κατάφερε να πάρει το Κύπελλο, αλλά στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν έχει κατακτήσει την πολιτική ηγεμονία στην Ευρώπη. Αυτό θεωρεί ότι θα πρέπει να μεταφραστεί και ποδοσφαιρικά. Σήμερα το βράδυ η κ. Μέρκελ θέλει και να δείξει, σε αυτούς που ζητούν νέες διαπραγματεύσεις για τα μνημόνια αλλά και σε όλους όσους ζητούν αλλαγή της πολιτικής της, ποιος είναι το αφεντικό.

Ολοκληρη η ιστορία για το Κυπελλο του 1954 και τον ρόλο του στην γερμανική αφύπνιση, στο ντοκιμαντέρ του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα, "Κάθε χώρα έχει την εθνική που ταιριάζει".