Προς μία κατοχική κυβέρνηση μακράς εκπνοής

Προς μία κατοχική κυβέρνηση μακράς εκπνοής

Ή επιθανάτιου ρόγχου; Όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες, ολόκληρος δηλαδή ο συνέκδημος (synekdēmos) ελληνικός μας κόσμος, ολόκληρη η ελληνική κοινωνία πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη Γη, δεν επιτρέπεται βέβαια να συμμετέχουμε ούτε ενεργά ούτε συλλογικά στα πολιτικά τεκταινόμενα της πατρίδος μας [1].

Δεν παύουμε όμως να παρακολουθούμε άναυδοι τα καραγκιοζλίκια των συμμοριών της εν’ Ελλάδι στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας. Και αυτό που βλέπουμε δεν είναι παρά ένας αργός και μετά πολλών βασάνων θάνατος της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας των ειδικών συμφερόντων των συμμοριών.
Όχι πως μας ενοχεί ο θάνατος της εν’ Ελλάδι δυναστικής κομματοκρατίας. Καθόλου!
Εκείνο όμως που μας ενοχλεί αφάνταστα είναι πως στην κατρακύλα της αποδόμησής του, το στυγνά δυναστικό πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας στην Ελλάδα, δυστυχώς συμπαρασύρει μαζύ του και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Είναι δε απόλυτα φυσιολογικό το να συμβαίνει τούτο.

ΕΝ ΑΡΧΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ (Ηράκλειτος) και ο λόγος ύπαρξης του κάθε πολιτικού συστήματος είναι η συλλογική ευδαιμονία και οικονομική ευμάρεια της ανθρώπινης κοινωνίας, που το πολιτικό σύστημα πρέπει να υπηρετεί. Όταν όμως το πολιτικό σύστημα καταρρέει, τότε είναι απόλυτα φυσιολογικό να συμπαρασύρει μαζύ του και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, τον λόγο δηλαδή της ύπαρξής του.
Σύμφωνα τον ελληνικό στοχασμό, η συλλογική ευδαιμονία αποτελεί επιδίωξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Ενδεικτική είναι, π.χ., η άποψη του Δημοκρίτου: «Ευδαιμονίη ψυχής έργον, ουκ εν βοσκήμασιν οικεί ουδέ εν χρυσώ· ψυχή οικητήριον δαίμονος», δηλαδή: Η ευδαιμονία είναι έργο, απόκτημα της ψυχής του ανθρώπου, η ευδαιμονία δεν κατοικεί στα κοπάδια ζώων, δεν αγοράζεται με χρυσάφι· η ψυχή είναι η κατοικία της ευδαιμονίας [2].
Η ηθική δε της Αρετής περιγράφει τον χαρακτήρα του ηθικού παράγοντα ως την κινητήρια δύναμη γιά την ηθική συμπεριφορά κάθε κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικού συστήματος, ενώ περιγράφει την ηθική του Δημοκρίτου, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και άλλων Ελλήνων φιλοσόφων. Υπάρχει όμως έστω ένας κρίκος, γιά ένα έστω μικρό ολίσθημα των συμμοριών της εν’ Ελλάδι στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας προς την ηθική της Αρετής;
Γνωρίζουν τα μέλη της επερχομένης κατοχικής κυβέρνησης μακράς εκπνοής στην Ελλάδα πως η ηθική της Αρετής αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της δημόσιας διοίκησης κάθε χώρας; Θα μπορούσε η ηθική της Αρετής είτε να αποτρέψει είτε να επισπεύσει τον επιθανάτιο ρόγχο του πολιτικού συστήματος, ώστε να μην πεθάνει μαζύ του και η ελληνική μας κοινωνία [3];

Νίκος Γεωργαντζάς
[1] I Cannot Vote
http://www.icannotvote.org/
[2] Αριστοτέλης: περί ευδαιμονίας, αρετής, προαίρεσης και ευθύνης
http://ellinonfilosofia.blogspot.com/2011/03/blog-post_27.html
[3] Γ. Κοντογιώργης - ΣΚΑΪ 100,3 - 16 Ιουν 12
http://lomak.blogspot.gr/2012/06/1003-16-12.html