ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΟΥΤΣΗ
Αυτή τη νέα μεταπολίτευση θα τη σφραγίσει ο λαός, οι δυνάμεις των εργαζομένων, των άνεργων, των νέων και των γυναικών που επιχειρήθηκε να τους αφαιρεθεί το παρόν και το μέλλον. Μέσα σε συνθήκες βαθιάς και εντεινόμενης οικονομικής κρίσης, που εξωθεί την κοινωνία σε ανθρωπιστική καταστροφή, το σαπισμένο δικομματικό πολιτικό σύστημα του προηγούμενου κύκλου πνέει τα λοίσθια.
Η κοινωνική πλειοψηφία, που είχε διαμορφωθεί μέσα στους πολύμηνους, πολύμορφους αγώνες αντίστασης στις πολιτικές των Μνημονίων, διαμορφώνει πλέον ορατά μια νέα πολιτική προοδευτική πλειοψηφία. Οι λαϊκές δυνάμεις, που επηρέασαν αποφασιστικά τις πολιτικές εξελίξεις, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, διεκδικούν βάσιμα να σφραγίσουν τη νέα εποχή, να δώσουν νόημα, υπόσταση και ελπίδα στην αυγή μιας πλειοψηφικής διακυβέρνησης υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα διαμόρφωσε τις τάσεις που εγκυμονούν και οριοθετούν αυτή την ελπιδοφόρα εξέλιξη και έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ τον πρωταγωνιστικό ρόλο για να εκπροσωπήσει αυτό το δυναμικό κοινωνικό και πολιτικό πλέον ρεύμα ριζοσπαστικής ανατροπής των αντικοινωνικών πολιτικών και των κάθε λογής στερεοτύπων, που συντηρούσαν το ευρύ μνημονιακό μέτωπο στη χώρα μας.
Ο λαός πιστώνει, ήδη, στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς το σημαντικό γεγονός ότι κανείς πια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δεν μιλάει για μονόδρομο και για τη δήθεν πετυχημένη συνταγή των μνημονιακών πολιτικών ακραίας λιτότητας και εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Τα βλέμματα είναι στραμμένα με ενδιαφέρον, με ελπίδα ή και με φόβο στο τι γίνεται και στο τι θα γίνει στην Ελλάδα. Οι διεργασίες που πυροδοτούν τις έντονες αντιπαραθέσεις, ακόμη και μέσα στο μπλοκ των νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών ελίτ, και οι αντίστοιχες διεργασίες που επιδρούν θετικά στην ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων και των λαϊκών δυνάμεων στις χώρες που υφίστανται ή που απειλούνται να υποστούν τα προγράμματα λιτότητας, συνδέονται οργανικά και ανατροφοδοτούνται με την ελληνική εμπειρία και με τη συμπεριφορά του ελληνικού υποδείγματος ή αλλιώς του λεγόμενου «πειραματόζωου».
Οι πρωτόγνωρες εμπειρίες που ζούμε αυτές τις μέρες στις λαϊκές συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα πιστοποιούν την απόφαση που μεταδίδεται σαν δημιουργικός ιός μέσα στην κοινωνία για να πάψουν οι εργαζόμενοι να είναι παθητικοί τηλεθεατές, να αρνηθούν τη διαδικασία φτωχοποίησης και να γνωμοδοτήσουν για την ίδια την πορεία της χώρας. Μέσα σε μια Ευρώπη που διεκδικούμε να αλλάξει ριζικά με τη σφραγίδα των δυνάμεων της εργασίας, την ήττα των δυνάμεων των αγορών που την εξουσιάζουν και την ανατροπή της σημερινής αρχιτεκτονικής που τις υπηρετεί.
Οι κραυγές και οι εκβιασμοί χειραγώγησης στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» δεν έχουν πλέον καμία αξία, έχουν αποδομηθεί, εμφανίζονται ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία σε ένα σκηνικό που αλλάζει με βάση τα πραγματικά διλήμματα και τα κοινωνικά διακυβεύματα που γεννάει η κρίση και οι αντίπαλες στρατηγικές για την υπέρβασή της. Η ρητή δέσμευσή μας για να τεθεί σε δημοψήφισμα το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας, που είναι το πλαίσιο και η «μάνα» των προγραμμάτων λιτότητας, αποτελεί την έμπρακτη εφαρμογή μιας από τις βασικές ΣΥΡΙΖικές δεσμεύσεις, δηλαδή της επιλογής για συναπόφαση με τον λαό πάνω σε όλα τα κρίσιμα θέματα που αφορούν στη ζωή και στο μέλλον.
Η συνακόλουθη δέσμευση ότι δεν θα εξαναγκαστούμε και δεν θα επιλέξουμε μονομερείς αποφάσεις «από τα πάνω» σε οποιαδήποτε δύσκολη καμπή του ιδιότυπου πολέμου που διεξάγεται, αλλά θα αποφασίσουμε μαζί με τον λαό στη βάση των πραγματικών προτάσεων και διλημμάτων που θα έχουν διαμορφωθεί, εκφράζει την πολιτική συνέπεια με τις αρχές μας και την εντολή που θα λάβουμε. Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα και αυτό που προδιαγράφεται για τις εκλογές της 17 Ιουνίου έχουν δώσει με σαφήνεια το πρόσημο της αντιμνημονιακής θέλησης και αποφασιστικότητας σε ένα συμπαγές και διευρυνόμενο πλειοψηφικό τμήμα του λαού μας. Με αυτή την έννοια δεν αποτελεί ούτε λαϊκισμό ούτε υπεκφυγή η δέσμευσή μας για το ότι θα συναποφασίζουμε με όποιες διαδικασίες είναι πρόσφορες μαζί με τον λαό όταν θα τολμούν και θα επιχειρούν να εκμηδενίσουν αυτή την κεντρική επιλογή εναντίον του Μνημονίου που τουλάχιστον δύο φορές ο λαός μας με καθολική ψηφοφορία θα έχει επιβεβαιώσει.
Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, οι θύτες των Μνημονίων, έχουν περιέλθει σε κατάσταση πανικού, παπαγαλίζουν πάνω σε επιλογές και προτάσεις που η Αριστερά πρότεινε σε ευρωπαϊκή κλίμακα από το 2010 κιόλας, προσπαθώντας απελπισμένα να οικειοποιηθούν ή και να χειραγωγήσουν τον νέο συσχετισμό που μπορεί να διαμορφωθεί κάτω από το βάρος κυρίως των πολλαπλών αδιεξόδων των προγραμμάτων λιτότητας. Κανείς δεν τους πιστεύει, είναι βουτηγμένοι στην αφερεγγυότητα, έχουν στοχοποιηθεί ανεξίτηλα μέσα από την απόγνωση πλατιών λαϊκών στρωμάτων, απόγνωση που παράγει πολιτική και οριοθετεί στρατόπεδα μέσα στην πρωτοφανή κοινωνική - ταξική σύγκρουση που διεξάγεται.
Ο λαός μας φαίνεται πως είναι αποφασισμένος να γράψει, πλειοψηφικά, ιστορία, να διαμορφώσει τη δικιά του πορεία, να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του, να τιμωρήσει όσους θέλησαν να τον απαξιώσουν και να συντρίψουν τις κατακτήσεις του. Είναι κρίμα το ότι αυτή τη λαϊκή διάθεση την παρερμηνεύουν οι ηγεσίες άλλων αριστερών δυνάμεων, τη θεωρούν «αυταπάτη», όπως η ηγεσία του ΚΚΕ ακόμη επιμένει, ή πασχίζουν να της δώσουν ένα πρόσημο κεντρώας, οικουμενικού χαρακτήρα διευθέτησης, όπως η ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ., επίσης επιμένει. Καθείς, όμως, εφ ώ ετάχθη, ο κόσμος θα γνωμοδοτήσει και επ' αυτών των απόψεων.
Σε ό,τι μας αφορά, αισθανόμαστε μόνο μία υποχρέωση. Αυτήν που μας καθιστά υπόλογους απέναντι στον δοκιμαζόμενο λαό μας, αυτήν που μας επιβάλλει να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν με συνέπεια σε όσα έχουμε δεσμευτεί και στο ύφος και το ήθος με τα οποία απαιτεί ο λαός μας να πορευτούμε.
Οι πρωτόγνωρες εμπειρίες που ζούμε αυτές τις μέρες στις λαϊκές συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα πιστοποιούν την απόφαση που μεταδίδεται σαν δημιουργικός ιός μέσα στην κοινωνία για να πάψουν οι εργαζόμενοι να είναι παθητικοί τηλεθεατές, να αρνηθούν τη διαδικασία φτωχοποίησης και να γνωμοδοτήσουν για την ίδια την πορεία της χώρας
Η κοινωνική πλειοψηφία, που είχε διαμορφωθεί μέσα στους πολύμηνους, πολύμορφους αγώνες αντίστασης στις πολιτικές των Μνημονίων, διαμορφώνει πλέον ορατά μια νέα πολιτική προοδευτική πλειοψηφία. Οι λαϊκές δυνάμεις, που επηρέασαν αποφασιστικά τις πολιτικές εξελίξεις, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, διεκδικούν βάσιμα να σφραγίσουν τη νέα εποχή, να δώσουν νόημα, υπόσταση και ελπίδα στην αυγή μιας πλειοψηφικής διακυβέρνησης υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα διαμόρφωσε τις τάσεις που εγκυμονούν και οριοθετούν αυτή την ελπιδοφόρα εξέλιξη και έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ τον πρωταγωνιστικό ρόλο για να εκπροσωπήσει αυτό το δυναμικό κοινωνικό και πολιτικό πλέον ρεύμα ριζοσπαστικής ανατροπής των αντικοινωνικών πολιτικών και των κάθε λογής στερεοτύπων, που συντηρούσαν το ευρύ μνημονιακό μέτωπο στη χώρα μας.
Ο λαός πιστώνει, ήδη, στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς το σημαντικό γεγονός ότι κανείς πια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δεν μιλάει για μονόδρομο και για τη δήθεν πετυχημένη συνταγή των μνημονιακών πολιτικών ακραίας λιτότητας και εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Τα βλέμματα είναι στραμμένα με ενδιαφέρον, με ελπίδα ή και με φόβο στο τι γίνεται και στο τι θα γίνει στην Ελλάδα. Οι διεργασίες που πυροδοτούν τις έντονες αντιπαραθέσεις, ακόμη και μέσα στο μπλοκ των νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών ελίτ, και οι αντίστοιχες διεργασίες που επιδρούν θετικά στην ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων και των λαϊκών δυνάμεων στις χώρες που υφίστανται ή που απειλούνται να υποστούν τα προγράμματα λιτότητας, συνδέονται οργανικά και ανατροφοδοτούνται με την ελληνική εμπειρία και με τη συμπεριφορά του ελληνικού υποδείγματος ή αλλιώς του λεγόμενου «πειραματόζωου».
Οι πρωτόγνωρες εμπειρίες που ζούμε αυτές τις μέρες στις λαϊκές συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα πιστοποιούν την απόφαση που μεταδίδεται σαν δημιουργικός ιός μέσα στην κοινωνία για να πάψουν οι εργαζόμενοι να είναι παθητικοί τηλεθεατές, να αρνηθούν τη διαδικασία φτωχοποίησης και να γνωμοδοτήσουν για την ίδια την πορεία της χώρας. Μέσα σε μια Ευρώπη που διεκδικούμε να αλλάξει ριζικά με τη σφραγίδα των δυνάμεων της εργασίας, την ήττα των δυνάμεων των αγορών που την εξουσιάζουν και την ανατροπή της σημερινής αρχιτεκτονικής που τις υπηρετεί.
Οι κραυγές και οι εκβιασμοί χειραγώγησης στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» δεν έχουν πλέον καμία αξία, έχουν αποδομηθεί, εμφανίζονται ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία σε ένα σκηνικό που αλλάζει με βάση τα πραγματικά διλήμματα και τα κοινωνικά διακυβεύματα που γεννάει η κρίση και οι αντίπαλες στρατηγικές για την υπέρβασή της. Η ρητή δέσμευσή μας για να τεθεί σε δημοψήφισμα το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας, που είναι το πλαίσιο και η «μάνα» των προγραμμάτων λιτότητας, αποτελεί την έμπρακτη εφαρμογή μιας από τις βασικές ΣΥΡΙΖικές δεσμεύσεις, δηλαδή της επιλογής για συναπόφαση με τον λαό πάνω σε όλα τα κρίσιμα θέματα που αφορούν στη ζωή και στο μέλλον.
Η συνακόλουθη δέσμευση ότι δεν θα εξαναγκαστούμε και δεν θα επιλέξουμε μονομερείς αποφάσεις «από τα πάνω» σε οποιαδήποτε δύσκολη καμπή του ιδιότυπου πολέμου που διεξάγεται, αλλά θα αποφασίσουμε μαζί με τον λαό στη βάση των πραγματικών προτάσεων και διλημμάτων που θα έχουν διαμορφωθεί, εκφράζει την πολιτική συνέπεια με τις αρχές μας και την εντολή που θα λάβουμε. Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα και αυτό που προδιαγράφεται για τις εκλογές της 17 Ιουνίου έχουν δώσει με σαφήνεια το πρόσημο της αντιμνημονιακής θέλησης και αποφασιστικότητας σε ένα συμπαγές και διευρυνόμενο πλειοψηφικό τμήμα του λαού μας. Με αυτή την έννοια δεν αποτελεί ούτε λαϊκισμό ούτε υπεκφυγή η δέσμευσή μας για το ότι θα συναποφασίζουμε με όποιες διαδικασίες είναι πρόσφορες μαζί με τον λαό όταν θα τολμούν και θα επιχειρούν να εκμηδενίσουν αυτή την κεντρική επιλογή εναντίον του Μνημονίου που τουλάχιστον δύο φορές ο λαός μας με καθολική ψηφοφορία θα έχει επιβεβαιώσει.
Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, οι θύτες των Μνημονίων, έχουν περιέλθει σε κατάσταση πανικού, παπαγαλίζουν πάνω σε επιλογές και προτάσεις που η Αριστερά πρότεινε σε ευρωπαϊκή κλίμακα από το 2010 κιόλας, προσπαθώντας απελπισμένα να οικειοποιηθούν ή και να χειραγωγήσουν τον νέο συσχετισμό που μπορεί να διαμορφωθεί κάτω από το βάρος κυρίως των πολλαπλών αδιεξόδων των προγραμμάτων λιτότητας. Κανείς δεν τους πιστεύει, είναι βουτηγμένοι στην αφερεγγυότητα, έχουν στοχοποιηθεί ανεξίτηλα μέσα από την απόγνωση πλατιών λαϊκών στρωμάτων, απόγνωση που παράγει πολιτική και οριοθετεί στρατόπεδα μέσα στην πρωτοφανή κοινωνική - ταξική σύγκρουση που διεξάγεται.
Ο λαός μας φαίνεται πως είναι αποφασισμένος να γράψει, πλειοψηφικά, ιστορία, να διαμορφώσει τη δικιά του πορεία, να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του, να τιμωρήσει όσους θέλησαν να τον απαξιώσουν και να συντρίψουν τις κατακτήσεις του. Είναι κρίμα το ότι αυτή τη λαϊκή διάθεση την παρερμηνεύουν οι ηγεσίες άλλων αριστερών δυνάμεων, τη θεωρούν «αυταπάτη», όπως η ηγεσία του ΚΚΕ ακόμη επιμένει, ή πασχίζουν να της δώσουν ένα πρόσημο κεντρώας, οικουμενικού χαρακτήρα διευθέτησης, όπως η ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ., επίσης επιμένει. Καθείς, όμως, εφ ώ ετάχθη, ο κόσμος θα γνωμοδοτήσει και επ' αυτών των απόψεων.
Σε ό,τι μας αφορά, αισθανόμαστε μόνο μία υποχρέωση. Αυτήν που μας καθιστά υπόλογους απέναντι στον δοκιμαζόμενο λαό μας, αυτήν που μας επιβάλλει να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν με συνέπεια σε όσα έχουμε δεσμευτεί και στο ύφος και το ήθος με τα οποία απαιτεί ο λαός μας να πορευτούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου