Το Βατερλό της Ευρώπης ή το Βατερλό της Γερμανίας; Η απάντηση στο ερώτημα είναι κρίσιμη για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το δίλημμα εμφανίστηκε δειλά στην ΕΕ μετά την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς. Ομως, μετά την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ είναι κυρίαρχο. Στην περίπτωση που επικρατήσουν οι Γερμανοί και επιβληθούν οι απόψεις τους για τις μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ, τότε θα οδηγηθούμε στο Βατερλό της Ευρώπης, ενδεχομένως και άλλων περιοχών του πλανήτη, ενώ οι πλέον απαισιόδοξοι υποστηρίζουν ότι το τσουνάμι θα πλήξει την παγκόσμια οικονομία.
Αν, όμως, η Γερμανία ηττηθεί και υποχωρήσει, τότε η Ευρώπη έχει ελπίδες να επιβιώσει, να ανασυνταχθεί και να βρει νέα δυναμική και ορμή, αφού, όπως είπαν οι εμπνευστές της, η Ευρώπη προχωράει μέσα από τις κρίσεις.
Η γερμανική επιμονή είναι άγονη, αφού δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας και οικονομίας. Είναι αδιανόητο να πιστεύει κανείς ότι είναι δυνατόν όλες οι χώρες της ΕΕ να κινηθούν στην ίδια κατευθυντήρια γραμμή.
Οι οικονομίες είναι τόσο πολύμορφες που απαιτούνται μοντέλα διαφορετικά, τα οποία όμως με διαφορετικές πολιτικές και από άλλους δρόμους μπορούν να υπηρετούν τους ίδιους στόχους, δηλαδή τη δημοσιονομική εξυγίανση και πειθαρχία, την ανάπτυξη, τη μείωση της ανεργίας.
Το τι προκαλεί ο μονολιθικός τρόπος προσέγγισης φαίνεται από τη δεκαετία χαμηλής ανάπτυξης και υψηλής ανεργίας στην οποία καταδικάστηκε η Ευρώπη μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ, εξαιτίας της γερμανικής προσήλωσης στη λιτότητα.
Από ευελιξία και έξυπνες μεταρρυθμίσεις έχει ανάγκη η Ευρώπη και όχι από αγκυλώσεις και μαζικές ψυχώσεις.
mailto:ΛΥΡΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣlyrtso@pegasus.gr
Αν, όμως, η Γερμανία ηττηθεί και υποχωρήσει, τότε η Ευρώπη έχει ελπίδες να επιβιώσει, να ανασυνταχθεί και να βρει νέα δυναμική και ορμή, αφού, όπως είπαν οι εμπνευστές της, η Ευρώπη προχωράει μέσα από τις κρίσεις.
Η γερμανική επιμονή είναι άγονη, αφού δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας και οικονομίας. Είναι αδιανόητο να πιστεύει κανείς ότι είναι δυνατόν όλες οι χώρες της ΕΕ να κινηθούν στην ίδια κατευθυντήρια γραμμή.
Οι οικονομίες είναι τόσο πολύμορφες που απαιτούνται μοντέλα διαφορετικά, τα οποία όμως με διαφορετικές πολιτικές και από άλλους δρόμους μπορούν να υπηρετούν τους ίδιους στόχους, δηλαδή τη δημοσιονομική εξυγίανση και πειθαρχία, την ανάπτυξη, τη μείωση της ανεργίας.
Το τι προκαλεί ο μονολιθικός τρόπος προσέγγισης φαίνεται από τη δεκαετία χαμηλής ανάπτυξης και υψηλής ανεργίας στην οποία καταδικάστηκε η Ευρώπη μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ, εξαιτίας της γερμανικής προσήλωσης στη λιτότητα.
Από ευελιξία και έξυπνες μεταρρυθμίσεις έχει ανάγκη η Ευρώπη και όχι από αγκυλώσεις και μαζικές ψυχώσεις.
mailto:ΛΥΡΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣlyrtso@pegasus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου