ΠΟΛΥ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ?

Του Χρίστου Λογαρίδη

ΠΟΛΥ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ?

Αγαπητέ δανειολήπτη, δεν ξέρω αν το έχεις παρατηρήσει, αλλά από τότε που καταστρέψαμε την παραγωγή μας, ώστε να πρέπει να ζούμε με δανεικά, δηλαδή σαν οικονομικοί σκλάβοι, αρέσει αυτό στους συναδέλφους μου, δεν έχω ακούσει ούτε ένα σχέδιο, για την αναγέννηση της παραγωγής μας.

Το μόνο που ακούω, είναι μέτρα φοροκλοπής των πολιτών, ώστε να πληρωθούν οι συνάδελφοι μου και οι βιομήχανοι όπλων.

Και μπορεί φίλε δανειολήπτη, παρά την τρομοκρατία των έγκριτων μεγκαλοδημοσιογράφων, οι εταίρες μας, που έχουμε κάνει αυτό το μαγαζί που δεν πάει και πολύ καλά, να λένε πως δεν θα μας διώξουν από το μαγαζί, όλοι όμως καταλαβαίνουμε, πως ακόμα και αν εφαρμόσουμε πιστά τα ανθρωπιστικά τους προγράμματα,, δεν υπάρχει  περίπτωση να δούμε άσπρη μέρα.

Μάλιστα έκανα και ένα γκάλοπ, ανάμεσα σε, άνεργους και άστεγους, τους είπα να μην ανησυχούν, διότι δεν θα φύγουμε από το ευρωμαγαζί. Δεν τους είδα όμως ενθουσιασμένους.. Δεν ξέρω γιατί οι άνεργοι και οι νεόπτωχοι δεν ενθουσιάστηκαν, δεν μπόρεσα να τους ρωτήσω, γυάλιζε  το μάτι τους και ένιωσα πως θα πέσει ξύλο, κάτι πολύ βάρβαρο για εμάς τους τραπεζίτες, που δεν μας αρέσει η βία. Εκτός αν είναι οικονομική και την ασκούμε εμείς.

Μπορεί να είμαι τραπεζίτης απεγνωσμένε δανειολήπτη, αλλά κάποιο πρόβλημα στα γονίδια μου μάλλον, με κάνει να σκέφτομαι αντι-τραπεζικά μερικές φορές. Μέχρι λοιπόν να βρεθεί κάποιο φάρμακο για το πρόβλημα μου, έχω κάτι περίεργες ιδέες που μπορούν να καταστρέψουν τους συναδέλφους, αλλά δεν μπορώ να μην τις εκφράσω.

Όταν θέλεις να έχεις παραγωγή, ώστε να φτάσεις σε ένα σημείο, που τουλάχιστον θα σου επιτρέπει να μην πεινάσεις, για να μπορείς να κάνεις και το επόμενο βήμα προς την ευημερία, δεν μπορείς να έχεις 1.500.000 άνεργους, που αν βάλεις τα λουκέτα και τους ελεύθερους επαγγελματίες, θα ξεπεράσουμε τα 2.000.000. Αν τώρα βάλεις και πόσοι κάνουν δουλειές που το μόνο που παράγουν είναι μια τερατώδη γραφειοκρατία, ο μισός πληθυσμός είναι εκτός παραγωγής.

Για να κατασκευάσεις έναν Παρθενώνα, όπου Παρθενώνα, βάλε ότι θές, νοσοκομείο, σχολείο κλπ, πρώτα χρειάζεσαι το όραμα, μετά την γνώση, το πώς θα το κατασκευάσεις, τα υλικά και το ανθρώπινο δυναμικό που θα εργαστεί. Η φύση μας τα έχει δώσει όλα αυτά, αλλά δεν κατασκευάζουμε τίποτα, γιατί δεν έχουμε λεφτά. Παράνοια?

Που θα ήταν το πρόβλημα, αν αρχίζαμε να παράγουμε, χωρίς να χρειαζόμαστε χρήματα. Ακόμα και εγώ, που είμαι τραπεζίτης, δεν θα είχα πρόβλημα να εργάζομαι, να μην πληρώνομαι, αλλά και να μην πληρώνω. Από την πώληση δηλαδή, να περάσουμε στην προσφορά. Προσφορά στον συνάνθρωπο, στην χώρα, στην ανθρωπότητα. Τώρα θα μου πεις, πως θα γινόταν αυτό?

Πόσο δύσκολο είναι να σχεδιάσουμε ένα πρόγραμμα, που θα ξεκινάει από την αγροτική παραγωγή και θα φτάνει μέχρι τη βιομηχανία. Ένα πρόγραμμα που δεν χρειάζεται χρήμα, αλλά συνείδηση πως πρέπει να επιβιώσουμε. Οι άνθρωποι θα παράγουν και θα επιστρέφει η παραγωγή σε αυτούς. Θα μου πείτε, χρειαζόμαστε χρήματα για εισαγωγές πρώτων υλών. Μα έχουμε εξαγωγές, τουρισμό κλπ, και με αυτά τα χρήματα θα το λύναμε το πρόβλημα. Υπάρχουν όμως προβλήματα δανειολήπτη μου. Μπορεί να έχουμε ένα παρελθόν με Αριστοτέληδες, Πλάτωνες, Επίκουρους, Σοφιστές και άλλους περίεργους, που έλεγαν πως χωρίς ελεύθερους πολίτες, δεν μπορεί να υπάρξει πολιτισμός, αλλά τώρα έχουμε νεοφιλόσοφους όπως οι Ρομπάι, Σόημπλε κλπ, που λένε ότι δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς τοκογλυφία. Μόνη λύση λένε, είναι να σε θέλουν οι αγορές. Δηλαδή να παίρνεις δάνεια, να τρέχεις να τα αποπληρώσεις, ώστε να παίρνεις καινούργια και άντε πάλι στον φαύλο κύκλο.

Φυσικά η ιδέα μου έχει προβλήματα. Ελευθερώνει τους ανθρώπους, τους κάνει ίσους. Όχι ίδιους, ίσους, όποιο επάγγελμα και αν ασκούν. Διότι με αυτόν τον τρόπο, κάθε επάγγελμα γίνεται το ίδιο σημαντικό με τα άλλα. Μπορεί να λέμε πως ο γιατρός είναι πιο σημαντικό επάγγελμα από του αγρότη, αλλά αν δεν υπήρχε ο αγρότης, δεν θα υπήρχε γιατρός. Θα έπρεπε αυτός που μπόρεσε να σπουδάσει γιατρός, να καλλιεργούσε μόνος του τη γη, ώστε να έχει τροφή. Άρα, δεν θα γινόταν γιατρός. Αν δεν καταλάβουμε δανειολήπτη μου, πως όλα είναι μια αλυσίδα προσφοράς, πως όλοι πρέπει να καταθέτουμε το ατομικό, στο συλλογικό, πως χωρίς τον ένα, δεν υπάρχει ο άλλος, πως πρέπει να ξεπεράσουμε τις ταξικές διαφορές, που δημιουργούνται με το χρήμα, ώστε μια ολιγαρχία, να νιώθει ανώτερη από τους υπόλοιπους ανθρώπους, απλά θα καταστραφούμε. Η κάνουμε ένα άλμα συνείδησης, η απλά θα τρώει ο ένας τον άλλον. Οι άνθρωποι με αυτόν τον τρόπο αγαπητέ πρώην καταναλωτή, μπορούν να ζουν ελεύθεροι, ίσοι απέναντι στον νόμο. Αδιανόητο μέχρι σήμερα, που οι συνάδελφοι αγοράζουν δικαστές, πολιτικούς, νόμους κλπ.  Φαντάσου να εφαρμόζαμε κάτι τέτοιο, να είχαμε δηλαδή ελεύθερους πολίτες, που θα εργαζόντουσαν και μετά θα ζούσαν ελεύθεροι και ίσοι, χωρίς οικονομική φυλακή. Θα το έβλεπαν αυτό οι άλλοι λαοί και θα ήθελαν να γίνουν ελεύθεροι και αυτοί. Εγκεφαλικό θα πάθαιναν οι συνάδελφοι και το πιθανότερο καλέ μου δανειολήπτη, είναι πως για να μην χάσουν τον θρόνο τους,θα μας βομβάρδιζαν, εκτός και αν οι λαοί τους εμπόδιζαν. Όμως μη σε κουράζω άλλο, πολύ προχωρημένα αυτά για σένα. Το πιθανότερο είναι να πεις πως αυτά δεν γίνονται και να συνεχίσεις να φωνάζεις για λίγα ευρώ, η ρουπίες  αύξηση. Να προσπαθείς με διαδηλώσεις να κάνεις τη φυλακή σου λίγο πιο άνετη, και ακόμα να καταλάβεις, πως ακόμα και αν τα καταφέρεις, πάλι θα βρούν τρόπο να σου πάρουν πίσω ότι κέρδισες. Αλλά εδώ που τα λέμε δανειολήπτη μου,ακόμα δεν έχεις μάθει τι είναι δημοκρατία και ψάχνεις σωτήρα, σιγά μην ονειρευθείς ελευθερία. Σε παρακαλώ όμως, αυτά που σου λέω, μην τα καρφώσεις στους συνάδελφους μου, θα με διαγράψουν και μετά δεν θα μπορώ να σε ενημερώνω για τα φιλανθρωπικά σχέδια τους.