Του Στέλιου Παππά*
Προκειμένου να εξυπηρετήσουν προεκλογικές ανάγκες, τα κόμματα του Mνημονίου κατασκεύασαν το δίλημμα "ευρώ ή δραχμή". Λέω κατασκεύασαν, αφ' ενός διότι δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα, αλλά και διότι η επανάληψή του οδηγεί σε απίστευτο αποπροσανατολισμό από το πραγματικό πρόβλημα που υπάρχει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην Ευρωζώνη ως σύνολο.
Το μεγάλο πρόβλημα του ευρώ είναι ότι δεν λειτουργεί ως ενιαίο νόμισμα, αλλά ως νόμισμα πολλών ταχυτήτων. Εξηγούμαι αμέσως. Η ισοτιμία του ευρώ στη διεθνή αγορά προσδιορίζεται με βάση την αξιοπιστία και την ευρωστία του συνόλου των 17 χωρών της Ευρωζώνης. Το γεγονός αυτό διαμορφώνει ευνοϊκές συνθήκες για τις εύρωστες και εξαγωγικές οικονομίες, διότι τα προϊόντα τους μπαίνουν στην αγορά με τιμές χαμηλότερες από αυτές που θα είχαν αν διατηρούσαν το εθνικό τους νόμισμα, σε αντίθεση με τις λιγότερο εύρωστες, όπου τα προϊόντα τους έχουν ακριβότερες τιμές. Το γεγονός αποτελεί μια πρώτη αντίφαση.
Μια εξίσου μεγάλη αντίφαση είναι το γεγονός ότι, όταν οι χώρες έχουν ανάγκη δανεισμού, δεν λαμβάνεται υπ' όψιν η συνολική θέση και αξιοπιστία των οικονομιών της Ευρωζώνης, αλλά της κάθε μιας χώρας ξεχωριστά. Παρατηρούμε λοιπόν το φαινόμενο το ιταλικό Δημόσιο να δανείζεται με 6,5%, το πορτογαλικό με 5,5%, το γερμανικό με 0% κ.λπ.
Η αξιοπιστία κάθε χώρας αντανακλάται στην τιμή του νομίσματος της. Αυτό σημαίνει ότι η αξιοπιστία των χωρών και το νόμισμα τους είναι υποτιμημένα, δηλαδή το ιταλικό ευρώ κατά 6,5%, το πορτογαλικό ευρώ κατά 5,5%, το γερμανικό με 0% κ.λπ.
Έτσι οι χώρες της Ευρωζώνης εμφανίζονται με δύο αξιοπιστίες, στην ουσία με δύο νομίσματα, ένα ευρώ στις εμπορικές συναλλαγές και ένα εθνικό ευρώ στις χρηματιστηριακές συναλλαγές. Έτσι το ευρώ δεν είναι ένα και ενιαίο νόμισμα, αλλά νόμισμα πολλών ταχυτήτων.
Τα φαινόμενα αυτά αποτελούν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Ευρωζώνης. Αποτελούν την πηγή της κρίσης στη νομισματική ένωση. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και καμιά χώρα δεν μπορεί να το λύσει μόνη της, αλλά και η λύση πρέπει να δοθεί εδώ και τώρα, αλλιώς θα καταρρεύσει το σύνολο της Ευρωζώνης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά από πολύ νωρίς έχουν επισημάνει ότι πρέπει άμεσα να επανασχεδιαστεί η οικοδόμηση του κοινού νομίσματος, αλλά η οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της.
Έχουμε επισημάνει ότι η αξιοπιστία της Ευρωζώνης πρέπει να καλύπτει το σύνολο των χωρών της. Αυτό σημαίνει ότι η Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης οφείλει να τη διασφαλίζει ασκώντας τα καθήκοντα και τον ρυθμιστικό ρόλο μιας κεντρικής τράπεζας και να διασφαλίσει την εξάλειψη των αντιφάσεων που προηγούμενα αναφέρθηκαν.
Έχουμε επίσης επισημάνει ότι η ύπαρξη ενιαίου νομίσματος πρέπει άμεσα να συνοδευτεί και με αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού, με περιφερειακά προγράμματα, με τράπεζες ειδικού σκοπού και φυσικά με δημόσιο έλεγχο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Το σημερινό καθεστώς εξυπηρετεί μόνο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τους τραπεζίτες, τους τοκογλύφους αλλά και τις δογματικές στρατηγικές εμμονές και στόχους της κ. Μέρκελ. Όσοι αισθάνονται ενοχές επειδή έχουν παγιδεύσει την χώρα στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των κάθε λογής Μερκοζί, ας μην στρεψοδικούν και κυρίως ας μην δημιουργούν ψεύτικα διλήμματα και κλίμα φόβου για τον λαό, γιατί το διογκούμενο ρεύμα θα τους παρασύρει και θα τους καταστήσει πολιτικά απολιθώματα.
*Ο Στέλιος Παππάς είναι πρώην πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά από πολύ νωρίς έχουν επισημάνει ότι πρέπει άμεσα να επανασχεδιαστεί η οικοδόμηση του κοινού νομίσματος, αλλά η οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της
Το μεγάλο πρόβλημα του ευρώ είναι ότι δεν λειτουργεί ως ενιαίο νόμισμα, αλλά ως νόμισμα πολλών ταχυτήτων. Εξηγούμαι αμέσως. Η ισοτιμία του ευρώ στη διεθνή αγορά προσδιορίζεται με βάση την αξιοπιστία και την ευρωστία του συνόλου των 17 χωρών της Ευρωζώνης. Το γεγονός αυτό διαμορφώνει ευνοϊκές συνθήκες για τις εύρωστες και εξαγωγικές οικονομίες, διότι τα προϊόντα τους μπαίνουν στην αγορά με τιμές χαμηλότερες από αυτές που θα είχαν αν διατηρούσαν το εθνικό τους νόμισμα, σε αντίθεση με τις λιγότερο εύρωστες, όπου τα προϊόντα τους έχουν ακριβότερες τιμές. Το γεγονός αποτελεί μια πρώτη αντίφαση.
Μια εξίσου μεγάλη αντίφαση είναι το γεγονός ότι, όταν οι χώρες έχουν ανάγκη δανεισμού, δεν λαμβάνεται υπ' όψιν η συνολική θέση και αξιοπιστία των οικονομιών της Ευρωζώνης, αλλά της κάθε μιας χώρας ξεχωριστά. Παρατηρούμε λοιπόν το φαινόμενο το ιταλικό Δημόσιο να δανείζεται με 6,5%, το πορτογαλικό με 5,5%, το γερμανικό με 0% κ.λπ.
Η αξιοπιστία κάθε χώρας αντανακλάται στην τιμή του νομίσματος της. Αυτό σημαίνει ότι η αξιοπιστία των χωρών και το νόμισμα τους είναι υποτιμημένα, δηλαδή το ιταλικό ευρώ κατά 6,5%, το πορτογαλικό ευρώ κατά 5,5%, το γερμανικό με 0% κ.λπ.
Έτσι οι χώρες της Ευρωζώνης εμφανίζονται με δύο αξιοπιστίες, στην ουσία με δύο νομίσματα, ένα ευρώ στις εμπορικές συναλλαγές και ένα εθνικό ευρώ στις χρηματιστηριακές συναλλαγές. Έτσι το ευρώ δεν είναι ένα και ενιαίο νόμισμα, αλλά νόμισμα πολλών ταχυτήτων.
Τα φαινόμενα αυτά αποτελούν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Ευρωζώνης. Αποτελούν την πηγή της κρίσης στη νομισματική ένωση. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και καμιά χώρα δεν μπορεί να το λύσει μόνη της, αλλά και η λύση πρέπει να δοθεί εδώ και τώρα, αλλιώς θα καταρρεύσει το σύνολο της Ευρωζώνης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά από πολύ νωρίς έχουν επισημάνει ότι πρέπει άμεσα να επανασχεδιαστεί η οικοδόμηση του κοινού νομίσματος, αλλά η οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της.
Έχουμε επισημάνει ότι η αξιοπιστία της Ευρωζώνης πρέπει να καλύπτει το σύνολο των χωρών της. Αυτό σημαίνει ότι η Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης οφείλει να τη διασφαλίζει ασκώντας τα καθήκοντα και τον ρυθμιστικό ρόλο μιας κεντρικής τράπεζας και να διασφαλίσει την εξάλειψη των αντιφάσεων που προηγούμενα αναφέρθηκαν.
Έχουμε επίσης επισημάνει ότι η ύπαρξη ενιαίου νομίσματος πρέπει άμεσα να συνοδευτεί και με αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού, με περιφερειακά προγράμματα, με τράπεζες ειδικού σκοπού και φυσικά με δημόσιο έλεγχο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Το σημερινό καθεστώς εξυπηρετεί μόνο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τους τραπεζίτες, τους τοκογλύφους αλλά και τις δογματικές στρατηγικές εμμονές και στόχους της κ. Μέρκελ. Όσοι αισθάνονται ενοχές επειδή έχουν παγιδεύσει την χώρα στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των κάθε λογής Μερκοζί, ας μην στρεψοδικούν και κυρίως ας μην δημιουργούν ψεύτικα διλήμματα και κλίμα φόβου για τον λαό, γιατί το διογκούμενο ρεύμα θα τους παρασύρει και θα τους καταστήσει πολιτικά απολιθώματα.
*Ο Στέλιος Παππάς είναι πρώην πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου