Σήμερα, Πέμπτη 24 Μαΐου 2012, η ‘Google’ δίδει 6.610 αποτελέσματα, μέσα σε 0,30 δευτερόλεπτα, γιά την επικεφαλίδα: «Σε ρόλο Εφιάλτη ο Λ. Παπαδήμος - Ο βρώμικος ρόλος του “Έλληνα” πρώην πρωθυπουργού» [1]. Είναι μεν απόλυτα κατανοητό το άρθρο, αλλά ποιός ακριβώς είναι ο συγκεκριμένος Εφιάλτης, τον ρόλο του οποίου υποτίθεται πως παίζει o πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος;
Πέρα από την χρήση που κάνουμε του όρου ‘εφιάλτης΄, με αναφορά συνήθως σε ένα δυσάρεστο όνειρο, όπως και του Εφιάλτη του υιού του θεού Ποσειδώνα, που ήταν ένας γίγαντας στην ελληνική μυθολογία, επίσης υπάρχουν στην ελληνική ιστορία ο Εφιάλτης του Ευρυδήμου και ο Εφιάλτης του Σοφωνίδη. Ο ελληνικός μας κόσμος γνωρίζει αρκετά καλά τον υιό του Ευρυδήμου του Μαλιέως, μιάς και ήταν αυτός ο Εφιάλτης που έγινε γνωστός από τον Ηρόδοτο, γιά την προδοσία των 300 Σπαρτιατών υπό τον Λεωνίδα στη Μάχη των Θερμοπυλών.
Ο τρίτος όμως φημισμένος Εφιάλτης ήταν ο διαπρεπής υιός του Σοφωνίδη, ένας Αθηναίος πολιτικός και μέντορας του Περικλή. Παρενθετικά, όπως το όνομα Εφιάλτης, έτσι ακριβώς και το όνομα Μέντωρ ή Μέντορας, επίσης συχνά μπερδεύει τον ελληνικό μας κόσμο, μιάς και εμφανίζεται στην ελληνική μυθολογία, όχι μόνον ως ο υιός του Ηρακλή από την Θεσπιάδα Ασωπίδα, αλλά και ως ένα πρόσωπο της ‘Οδύσσειας’, στο οποίο ο Οδυσσέας εμπιστεύθηκε τα του οίκου του κατά την διάρκεια του Τρωικού Πολέμου.
Στην μεταμοντέρνα μας προσωρινότητα, οι περισσότερες Ελληνίδες και οι περισσότεροι Έλληνες αναφέρουμε συχνά το όνομα Εφιάλτης, έχοντας κυρίως υπ’ όψιν τον Εφιάλτη του Ευρυδήμου του Μαλιέως. ‘Ομως ο Εφιάλτης ο Αθηναίος επίσης δημιούργησε πραγματικούς εφιάλτες (δυσάρεστα όνειρα) στους ολιγαρχικούς μεταξύ των Αθηναίων.
Στην των “Αθηναίων Πολιτεία” του, ο Αριστοτέλης μας πληροφορεί γιά τις δικαστικές διώξεις του Εφιάλτη εναντίον μελών του Αρείου Πάγου εξ’ αιτίας της διαφθοράς τους. Επικρίνοντας την διαφθορά τους, ο Εφιάλτης του Σοφωνίδη ξεκίνησε δικαστικές διώξεις εναντίον μελών του Αρείου Πάγου.
Εκμεταλλευόμενος την απουσία του στρατηγού των Αθηναίων Κίμωνα στη Μεσσηνία κατά το Γ΄ Μεσσηνιακό Πόλεμο, ο Εφιάλτης πέτυχε να περάσει νόμο στην εκκλησία του δήμου, που μετέφερε τις πολιτικές, όπως και πολλές δικαστικές, εκτελεστικές και ελεγκτικές αρμοδιότητες του Αρείου Πάγου στην εκκλησία του δήμου, στη βουλή και στα λαϊκά δικαστήρια της Ηλιαίας. Το αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων του Εφιάλτη ήταν να χάσει ο Άρειος Πάγος την πολιτική του επιρροή ως υπέρτατη αρχή και φύλακας του πολιτικού συστήματος των Αθηναίων, κάνοντας έτσι ένα σημαντικό βήμα προς τον εκδημοκρατισμό του.
Μπορεί βέβαια να επικράτησαν τελικά οι μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη, αλλά ο ίδιος δολοφονήθηκε από όργανα των ολιγαρχικών. Τον ηγετικό δε ρόλο του στην δημοκρατική παράταξη των Αθηναίων ανέλαβε ο Περικλής.
Ο Εφιάλτης του Ευρυδήμου του Μαλιέως είναι βέβαια εφιαλτικός γιά την συλλογικότητα του ελληνικού μας κόσμου. Γιά τους οπαδούς όμως της ολιγαρχίας υπάρχουν, όχι μόνον ένας, αλλά δύο εφιαλτικοί Εφιάλτες, ενώ ο του Σοφωνίδη υιός είναι, γιά την ολιγαρχία, εφιαλτικότερος του υιού του Ευρυδήμου του Μαλιέως.
Ναι, βέβαια μπορεί μέσα στα μυαλά των παρα-θρησκευτικών οργανώσεων της αριστεράς, του ακραίου κέντρου και της δεξιάς να υπάρχουν ζωντανά ακόμη τα φιλο-αγγλικά, φιλο-γαλλικά, φιλο-γερμανικά και φιλο-ρωσσικά κόμματα. Πότε όμως θα υπάρξει επιτέλους ένα, έστω ένα, φιλο-ελληνικό κόμμα στον ελληνικό μας κόσμο, που να βλέπει κάθε υποχώρηση από την εθνική μας ανεξαρτησία και ακεραιότητα, κάθε υποχώρηση από τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ως μία εφιαλτική προδοσία;
Γιατί πρέπει όλες αυτές και όλοι αυτοί που πιστεύουν τυφλά πως ο ελληνικός μας κόσμος, όπως και το έθος και το έθνος μας, δεν μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα, παρά μόνον μέσα από την βούληση μιάς υπέρτατης ολιγαρχικής, κομματο-κρατικής εξουσίας, είτε κοσμικής είτε υπερ-κοσμικής; Γιατί δεν μπορεί μία ελληνική κοινωνία εν’ ελευθερία να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα μας;
Γιατί πρέπει όλα τα νυν άρδην εφιαλτικά κόμματα της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας, που ξανά πάλι μας ζητούν να τα νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας, συνεχώς να εμφανίζουν πάντα την ελληνική κοινωνία, ως ένα ανεξάρτητο υποκείμενο της πολιτικής; Έχει ή δεν έχει δικαιώματα επιβίωσης, ευδαιμονίας και οικονομικής ευμάρειας η ελληνική μας κοινωνία;
Τίνος Εφιάλτη λοιπόν τον ρόλο υποτίθεται πως παίζει o πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος; Κατά τη διάρκεια αυτής της άρδην θερμο-μετρημένης, ξανά προεκλογικής και πάλι περιόδου, είναι ζωτικής σημασίας γιά τον ελληνικό μας κόσμο να απο-κρυσταλλώσει τουλάχιστον αυτό.
Διαφορετικά, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε και πάλι σε νέες εισαγωγές νέων και βελτιωμένων εφιαλτικών Εφιαλτών, αυξάνοντας έτσι το δημόσιο χρέος και το έλλειμα της χώρας ακόμη περισσότερο από πριν. Ελπίζω το σύντομο τούτο πόνημα να βοηθήσει όλες τις και όλους τους εν’ Ελλάδι ψηφοφόρους να αποσαφηνίσουν τους εφιαλτικούς κινδύνους γιά την πατρίδα μας, που κρύβονται πίσω από κάθε μία και κάθε έναν πολιτικό που χοροπηδάει με πολλαπλές κυβιστήσεις πάνω στο κατα-κουρελιασμένο πλέον παλκοσένικο του πολιτικού σκηνικού της πατρίδας μας.
Νίκος Γεωργαντζάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου