Η Μέρκελ από την Αθήνα απευθυνόταν στους συμπατριώτες της. Επέμεινε στη λιτότητα και στο υφεσιακό πρόγραμμα του Μνημονίου. Ποια αξία μπορεί να έχει η αισιοδοξία της ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει; Και πόσο ευνοϊκός για τη χώρα μας ακούγεται ο παραλληλισμός με την κατεστραμμένη Ανατολική Γερμανία του καιρού της ενοποίησης, που 22 χρόνια μετά παραμένει το "αποπαίδι" της χώρας;
Ο Σαμαράς είναι αιχμάλωτος της Μέρκελ. Υποτασσόμενος στη "γερμανική Ευρώπη" και απομακρυνόμενος από τις πολλαπλές δυναμικές που αναπτύσσονται σήμερα στην Ευρωζώνη (με πιο χαρακτηριστική την κοινωνική και πολιτική κινητικότητα του ευρωπαϊκού Νότου), πιστεύει ότι θα αποσπάσει κάποια βοήθεια για τη χώρα και θα διασωθεί πολιτικά ο ίδιος. Χθες όμως υπέκυψε στην αντίφαση: ζητεί να αντιμετωπιστεί η ύφεση, αλλά συναινεί στα υφεσιακά πακέτα. Η πρόσδεση στο γερμανικό άρμα αποτελεί επικίνδυνο αναχρονισμό. Αποσπά την Ελλάδα από τις ευρύτερες ευρωπαϊκές εξελίξεις και την εντάσσει στην ταχύτητα τύπου Λετονίας -γεωστρατηγικά και οικονομικά.
Όση επικοινωνιακή - συμβολική στήριξη πήρε χθες ο Σαμαράς, θα τη χάσει αμέσως μόλις ανακοινωθούν τα μέτρα. Μπορεί να παρηγορείται ότι η Μέρκελ τον αναγνώρισε ως τον σταθερό πόλο του μνημονιακού συστήματος εξουσίας, ιδιαίτερα μετά τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Ακολουθώντας, κατά γράμμα, όμως, τη μνημονιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ, θα ακολουθήσει την πορεία απαξίωσής του.
Η Μέρκελ, με την επιμονή της στη λιτότητα, επιταχύνει την κατάρρευση του αμαρτωλού πολιτικού συστήματος. Το "φιλί ζωής" που έδωσε χθες στον Σαμαρά, χωρίς μάλιστα καμιά πολιτική δέσμευση, δεν μπορεί να αναστείλει τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα μας. Φουντώνει η δυναμική δημοκρατικής ανατροπής, που εκφράστηκε και με τα χθεσινά συλλαλητήρια, και θα κορυφωθεί με τις νέες γενικές απεργίες που θα έχουν κλιμακωτά ως στόχο να μην ψηφιστούν τα μέτρα, να μην εφαρμοστούν και να φύγει το γρηγορότερο δυνατόν αυτή η κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου