Έξω πληρώνουμε, μέσα χρεωκοπούμε

Με την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ, “αλλάζει σελίδα η οικονομία και προχωράει στη φάση της ανάπτυξης”. Με αυτή την υπεραισιόδοξη εκτίμηση, προσπάθησε ο πρωθυπουργός να διασκεδάσει την οργή που έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινή γνώμη το γεγονός ότι η τρόικα εσωτερικού τα έδωσε όλα στην τρόικα εξωτερικού και δεν πήρε τίποτα!
Μήπως υπερβάλλουμε; Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας, έσπευσε χθες να υπενθυμίσει, δηλαδή να “κλειδώσει”, ότι ούτε ένα ευρώ από τα 31,5 δισ. δεν θα στάξει στην ελληνική οικονομία. Τα χρήματα θα κατατεθούν σε ταμείο εκτός ελληνικού ελέγχου προκειμένου να διασφαλιστεί η κατά προτεραιότητα ικανοποίηση των απαιτήσεων των πιστωτών και των τραπεζών. Η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να βογγά από την έλλειψη ρευστότητας, ενώ τα σκληρά μέτρα ύψους 13,8 δισ. ευρώ θα καταστήσουν ακόμη πιο απειλητική την “ξηρασία”. Μπορεί να ελπίζουν στο νέο ΕΣΠΑ, χωρίς όμως να γνωρίζουν το ύψος του, ενώ το ανύπαρκτο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων εμποδίζει την εθνική συμμετοχή για την ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ.

Ο σχεδιασμός των πιστωτών είναι σαφής: με το δάνειο θα αποπληρώνονται, σίγουρα και με το παραπάνω, για τα δάνεια που έχουν συνάψει. Και με τα σκληρά μέτρα λιτότητας και διάλυσης του κοινωνικού κράτους, δηλαδή αφρικανοποίησης της Ελλάδας, επιδιώκεται οι ελλειμματικοί προϋπολογισμοί να γίνουν πλεονασματικοί. Οι πιστωτές διασφαλίζονται από το ενδεχόμενο εξωτερικής χρεωκοπίας της χώρας, αλλά εξαπλώνονται τα τελώνια της εσωτερικής χρεωκοπίας. Το κράτος δεν χρεωκοπεί, αλλά χρεωκοπεί η κοινωνία.
Τούτων δεδομένων, είναι αποκαλυπτική η αναφορά της Συνόδου Κορυφής, σύμφωνα με την οποία η ελληνική οικονομία επανέρχεται σε τροχιά. Δηλαδή, υλοποιεί τα Μνημόνια, ως αντίτιμο για να πάρει δάνεια, τα οποία θα προστεθούν στα παλαιά δάνεια και η χώρα θα βουλιάζει στον υπερδανεισμό, στην ύφεση και την κοινωνική διάλυση.
Αυτά είναι τα κακά νέα από τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής. Τα καλά νέα είναι ότι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι κοινωνίες έχουν αντιληφθεί τις συμμορίες που τους κυβερνούν. Η πανευρωπαϊκή απεργία της 14ης Νοεμβρίου είναι η αρχή για τον συντονισμό των Ευρωπαίων εργαζομένων απέναντι στο μέτωπο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του. Αναλόγως των κοινωνικών εξελίξεων, απομένει να επιβεβαιωθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο το πείραμα που ξεκίνησε στην Ελλάδα με την ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών και τον δυνάμει πρωταγωνιστικό ρόλο της Αριστεράς.