Ο φασισμός δεν συμψηφίζεται με τίποτα. Του Κωστή Παπαϊωάννου

Η πολιτική απομόνωση της Χρυσής Αυγής δεν αρκεί, αν δεν συνοδευτεί από την ποινική της αντιμετώπιση. Το κράτος δικαίου βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της σύγχρονης ιστορίας του.

Η συλλήβδην σχεδόν απόρριψη του πολιτικού προσωπικού έχει γίνει αυτόνομη δύναμη, κινούν αίτιο άλλων εξελίξεων. Να γιατί αποδεικνύεται λάθος η «μη μου άπτου» αντιμετώπιση του νεοναζιστικού φαινομένου, ως δήθεν προσωρινού συμπτώματος της κρίσης.

Οι συνθήκες είναι ιδανικές για την εκκόλαψη του αβγού του φιδιού: αμφισβήτηση εθνικής συνείδησης της πολιτικής τάξης με κατηγορίες για εθνική μειοδοσία και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Διαρκής συνωμοσιολογία. Απονομιμοποίηση κάθε θεσμού εκπροσώπησης. Ηθικολογική αντιμετώπιση της πολιτικής. Ανορθολογισμός, μεταφυσικές ερμηνείες. Παραληρηματικός, τυφλός αντιευρωπαϊσμός. Διαρκής επίκληση ξένης επιβουλής. Καθαγιασμός της τοπικής ανομικής ιδιομορφίας. Στροφή σε ένα συλλογικό φαντασιακό, όπου όλα τα δεινά θα αρθούν διά της «εθνικής Παιδείας», των Ενόπλων Δυνάμεων και της Εκκλησίας. Με λίγα λόγια, μεσσιανικές προσμονές και μιλιταριστικές επιβουλές.

Η Χρυσή Αυγή με τζάμπα «αντισυστημισμό» εξαργυρώνει την πολυεπίπεδη κρίση, την εκτεταμένη ανεργία, τη διαφθορά, την ανασφάλεια, την τεράστια ταξική ανισότητα, τη φτωχοποίηση. Το πολιτικό παίγνιο διεξάγεται στα μέτρα της αντικοινοβουλευτικής ακροδεξιάς. Συνέβαλαν σε αυτό τα δύο ιστορικά μεγάλα κόμματα που ενσωμάτωσαν μέρος του ξενοφοβικού οπλοστασίου στον λόγο και στα έργα τους. Αντιμετώπισαν τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής ως ζήτημα αστυνομικής και όχι κοινωνικής ασφάλειας.
Αυτή η κατάληψη του ζωτικού χώρου της κοινωνικής πολιτικής από μια μυωπική μικροδιαχείριση των συλλογικών φοβιών αποτέλεσε δείγμα μετατόπισης του κυρίαρχου πολιτικού λόγου πολύ δεξιότερα της ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας. Αποδεικνύεται πλάνη, όμως, πως όποιος οικειοποιείται επιχειρήματα της ξενοφοβικής ακροδεξιάς θα κλέψει την πολιτική της δυναμική και θα περιορίσει τις εκλογικές του απώλειες. Στην πραγματικότητα, όσο αναπαράγεται αυτός ο λόγος, τόσο δικαιώνονται οι αυθεντικοί εκφραστές του. Δεν το έχουν ακόμα καταλάβει ο κ. Σαμαράς με τη μάχη κατά της ιθαγένειας των μεταναστών και ο κ. Λοβέρδος με το κυνήγι των οροθετικών γυναικών;
Σήμερα, παρά τα σημάδια της νεοναζιστικής απειλής, ο κυρίαρχος λόγος συνεχίζει να κρατάει ίσες αποστάσεις από τις «πρακτικές των άκρων». Συμψηφίζει, δηλαδή, τη νεοναζιστική συντεταγμένη, προγραμματική, μιλιταριστικού τύπου βία με τις ρίψεις γιαουρτιών και με διαδηλωτές βίαιους ή στις παρυφές της βίας. Στην ουσία εξισώνει τη μαφία και τους μπράβους της νύχτας με τους μικροκακοποιούς πορτοφολάδες.
Ο φασισμός απλούστατα δεν συμψηφίζεται με τίποτα. Οσοι εξαντλούν την αντιφασιστική τους ρητορεία στο να χρεώνουν τη Χρυσή Αυγή στο απέναντι στρατόπεδο, βαυκαλίζονται πως έτσι απονομιμοποιούν τον αντίπαλο. Στην πράξη, νομιμοποιούν τον επελαύνοντα φασισμό. Οι ίδιοι πριν από έναν χρόνο υπουργοποιούσαν τους εκπροσώπους της εθνικιστικής, αντισημιτικής, ρατσιστικής ακροδεξιάς, που άφησαν το τσεκούρι και φόρεσαν το κοστούμι της συναινετικής υπευθυνότητας χωρίς να ανακαλέσουν τις ιδεολογικές τους αναφορές.
Σε αυτήν, λοιπόν, την πολιτική συγκυρία, διόλου τυχαία η Χρυσή Αυγή αντιποιείται δημόσιες αρχές και επιβάλλει ιδιότυπα άβατα. Η ελευθερία μετακίνησης και συνάθροισης, ακόμα και απλές καθημερινές δραστηριότητες, όπως η παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης, υπόκεινται στον έλεγχο ενός στρατού κατοχής με εμφανή τη συνέργεια μέρους της ΕΛ.ΑΣ. Ανδρες των ΜΑΤ βρίσκονται σε ανοιχτή συνεννόηση με μέλη της Χρυσής Αυγής και δικυκλιστές της Αστυνομίας βασανίζουν αριστερούς διαδηλωτές διατυμπανίζοντας τη νεοναζιστική τους ταυτότητα. Δεν πρόκειται πια για υπόγειες διαδρομές, αλλά για εμφανείς θυλάκους του φασιστικού περιθωρίου εντός της ΕΛ.ΑΣ. Η συνήθης διατύπωση πως η Χρυσή Αυγή έχει κατά καιρούς λειτουργήσει ως μακρύς βραχίονας των διωκτικών μηχανισμών τείνει να αντιστραφεί: μέρη της ΕΛ.ΑΣ. αποτελούν βραχίονα των νεοναζιστών.
Η πολιτική απομόνωση της Χρυσής Αυγής δεν αρκεί, αν δεν συνοδευτεί από την ποινική της αντιμετώπιση. Το κράτος δικαίου βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της σύγχρονης Ιστορίας του: μια δημοφιλής εγκληματική οργάνωση, μια καλά δομημένη συλλογικότητα, με στρατιωτικού τύπου ιεραρχία και με διάρκεια, συστηματικότατα εκτελεί δεκάδες κακουργηματικές πράξεις. Πρέπει να εξαρθρωθεί.
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη
Πηγή: ΈΘνος