ΤΗΛΕΔΟΥΛΟΙ

ΤΗΛΕΔΟΥΛΟΙ

Του Χρίστου Λογαρίδη

Στο μέλλον, ο ιστορικός που θα καλεστεί να γράψει για την εποχή που ζούμε, θα αφιερώσει ένα τεράστιο κεφάλαιο στην κατηγορία ανθρώπων, που θα μπορούσαν άνετα να ονομαστούν τηλεδούλοι.

Εδώ και 3 χρόνια, ένας ολόκληρος λαός, παρακολουθεί από την τηλεόραση να τον δολοφονούν χωρίς να αντιδράει. Χρόνια τώρα παρακολουθεί ένα θέαμα που ακόμα και ο Όργουελ θα αδυνατούσε να φανταστεί.

Οι τηλεκανίβαλοι της ενημέρωσης, με τους τεράστιους μισθούς και τις καταθέσεις, προσπαθούν κάθε βράδι, στην ζώνη των ζόμπι, να πείσουν έναν ολόκληρο λαό, πως μπορεί και πρέπει να ζήσει με αέρα κοπανιστό, μάλιστα και μολυσμένο, όταν οι ίδιοι πληρώνονται αδρά για να υπηρετήσουν την παράνοια των φασιστοτοκογλύφων του πλανήτη. Το περίεργο όμως δεν είναι αυτό, στο τέλος, αυτή ήταν πάντα η δουλειά τους, αυτό έκαναν πάντα. Το περίεργο είναι πως ένας ολόκληρος λαός κάθεται και τους ακούει.

Κάθε βράδι η ζώνη των ζόμπι, εξαπολύει φόβο, τρόμο και απόγνωση στους τηλεδούλους. Θα μπορούσαμε να πούμε, πως η χώρα, αλλά και ο πλανήτης, έχει χωριστεί σε δυο μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων. Τους τηλεκανίβαλους και τους τηλεδούλους. Φυσικά αυτή η τηλεμάχη, σκοπό έχει να σώσει μια 3^η κατηγορία, τους απατεώνες του κόσμου. Μια διεφθαρμένη πολιτικοοικονομικοπνευματική ελίτ. Μια ολιγαρχία που τρέφεται με το αίμα της ανθρωπότητας.

Αιώνες τώρα, άλλοτε με σπαθιά, άλλοτε με σκοταδισμό και πάντα με τον φόβο, κρατάνε την ανθρωπότητα μέσα σε πνευματικές φυλακές, τρέμοντας τον ελεύθερο άνθρωπο, που θα σήμαινε αυτόματα το τέλος της κυριαρχίας τους.

Για να μην έρθει το τέλος τους, έχουν μετατρέψει ολόκληρο τον πλανήτη σε μια απέραντη φυλακή. Το πρόβλημα δεν είναι τι κάνουν αυτοί, στο τέλος καλά κάνουν, την δουλειά τους κάνουν, την κυριαρχία τους προσπαθούν να διαιωνίσουν. Το πρόβλημα είναι γιατί κανείς δεν αντιδράει. Και δεν μιλάω για μια μειοψηφία, για λίγους «τρελούς» που ονειρεύονται ελευθερία, μιλάω για την πλειοψηφία των ανθρώπων, που αν απλά φυσούσαν όλοι μαζί, θα έστελναν την διεφθαρμένη ολιγαρχία στη λήθη του χρόνου για πάντα. Μιλάω για τους τηλεδούλους, τους καταναλωτές φόβου, τους σκλάβους, τα πρεζάκια του μηνιάτικου, τους υπνοβάτες, τους άβουλους. Τους υπάλληλους.

Αυτούς που έφαγαν το παραμύθι πως για να ζήσουν, πρέπει να πουλάνε τον πολύτιμο χρόνο τους όλο και πιο φθηνά, με αντάλλαγμα έναν μισθό της πλάκας. Αυτούς που δέχθηκαν να ζουν σαν πρεζάκια, που περιμένουν την δόση τους κάθε μήνα, αρκεί να έχουν τηλεόραση να βλέπουν τα τούρκικα.

Αυτό που λέμε «πολιτισμός» είναι ένα τεράστιο ψέμα, μια απίστευτη απάτη εναντίον της ανθρωπότητας, μια περιγραφή του κόσμου που σκοπό έχει την διαιώνιση του θανάτου. Την παραγωγή χιλιάδων εσωτερικών θανάτων σε κάθε άνθρωπο, ώστε τελικά να πεθάνει και βιολογικά. Η πίστη στον θάνατο είναι αυτός ο «πολιτισμός».

Είναι τόσο τεράστιο το ψέμα, ώστε μόνο αν όλα τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης λένε ασταμάτητα για αυτό το ψέμα, μπορεί να γίνει πιστευτό.

Αν ο κόσμος έκλεινε για λίγες μέρες την τηλεόραση, αν σταματούσε να αγοράζει εφημερίδες, αν δηλαδή ελευθέρωνε το μυαλό του από τον φόβο που καταναλώνει, σε λίγες μέρες θα άλλαζε ο πλανήτης. Ακριβώς όπως ένα πρεζάκι που θα σταματούσε την πρέζα. Δύσκολο όμως να νικήσεις τον εθισμό, την συνήθεια,, την τηλεπρέζα που έχεις εκπαιδευτεί να καταναλώνεις. Που πίστεψες πως αυτή είναι η αλήθεια, η ζωή.

Ένας ελεύθερος άνθρωπος, είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος για την ολιγαρχία. Ένας άνθρωπος που ξαφνικά αποκτά συνείδηση, που ξυπνάει από τον τηλεύπνο που ζει, που θυμάται ποιος είναι, που θέλει να ζήσει χωρίς σκοτάδι μέσα του, που αντιλαμβάνεται τι είναι το καλό και το κακό, γιατί είναι έμφυτο μέσα του, έχει την δύναμη να μετακινήσει βουνά, να αλλάξει τον πλανήτη.

Φαντάσου ξαφνικά, ο αστυνομικός να αποκτούσε συνείδηση και να έλεγε, τι κάνω, δεν υπηρετώ τη δημοκρατία και τον πολίτη όταν με βάζουν να χτυπάω ανάπιυρους, και συνταξιούχους. Δεν θα το κάνω. Φαντάσου τον εφοριακό να λέει, δεν υπηρετώ την δημοκρατία όταν με βάζουν να κλέβω τον φτωχό και να κάνω τα στραβά μάτια στον πλούσιο διαπλεκόμενο. Σταματάω. Φαντάσου ξαφνικά όλοι να αποκτούσαν συνείδηση, πόσο εύκολα θα άλλαζε ο πλανήτης. Όμως όλοι λένε, εγώ θα σώσω τον κόσμο? Ναι ρε, εσύ θα σώσεις τον κόσμο, ποιος θα τον σώσει, ο τοκογλύφος?

Κάποιοι πιστεύουν σε σωτήρες, πως θα γίνει κάποιο θαύμα και θα πάρουν την εξουσία φωτεινοί άνθρωποι και θα φτιάξουν νόμους που θα φέρουν τον ελεύθερο άνθρωπο. Καλά κρασιά. Μόνο όταν αρχίσουμε να ζούμε από μόνοι μας σαν ελεύθεροι άνθρωποι, όταν γίνουμε πολλοί οι ελεύθεροι άνθρωποι, θα επιβάλουμε τους νόμους που θα εξασφαλίζουν την ελευθερία. Μόνο αλλάζοντας μέσα μας, μόνο αν επανεξετάσουμε το αξιακό μας σύστημα και το αλλάξουμε, θα αλλάξουμε και τον κόσμο. Η μεγαλύτερη επανάσταση πρέπει να γίνει μέσα μας. Είναι ευθύνη του καθενός μας, να επιλέξει αν θα μεταμορφώσει τον πλανήτη σε παράδεισο, η σε κόλαση. Αν όμως συνεχίσουμε να είμαστε τηλεδούλοι, άψυχα ζόμπι, ο μεσαίωνας θα μας φαίνεται παράδεισος σε σχέση με αυτά που θα έρθουν.

Ξύπνα τώρα, αν θες να έχεις αύρο…