Περί τυφλώσεως...

Δανειζόμαστε τον τίτλο του βιβλίου του περίφημου και σπουδαίου Πορτογάλου συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου, εκτιμώντας ότι ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της κρίσης στην Ελλάδα και την ευρωζώνη. Πρέπει να είναι -κυριολεκτικά- τυφλός, θα πρόσθετα και κουφός, όποιος δεν αντιλαμβάνεται ακόμα τι γίνεται, γιατί γίνεται αυτό που γίνεται και ποΎ πάει το πράγμα. Η Γερμανία και οι στενοί της σύμμαχοι, που κατά σύμπτωση είναι σχεδόν οι ίδιοι που πήραν μέρος στο πλάι της στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αποφάσισαν να υποτάξουν διά της οικονομικής πολιτικής χώρες που δεν κατάφεραν με τανκς, αεροπλάνα και βαπόρια.

Μπορεί να βγει από την κρίση με αυτές τις πολιτικές και αυτούς τους πολιτικούς ηγέτες η Ευρωζώνη; Μόνο τυφλοί μπορεί να ελπίζουν

Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ σύνοδος, η 20ή από το ξέσπασμα της κρίσης το 2010, δεν πήρε καμιά ουσιαστική απόφαση για να αποκατασταθούν οι ισορροπίες στην Ευρωζώνη, έναν οικονομικό χώρο ισοτίμων εταίρων με πυρήνα τον ευρωπαϊκό κοινωνικό πολιτισμό με αμοιβαιότητες στα κέρδη και τις ζημιές, με την αλληλεγγύη, την επικοινωνία, την κατανόηση και τη φιλία των λαών να δημιουργεί και να πολλαπλασιάζει τις δυνατότητες προόδου. Αντ' αυτών, με ευθύνη κυρίως της Γερμανίας αλλά όχι μόνο, αναπτύχθηκαν αισθήματα περιφρόνησης, εχθρότητας, έως και μίσους, προς τους... τεμπέληδες του Νότου που ροκανίζουν τους φόρους των σκληρά εργαζόμενων Βορειοευρωπαίων. Μπορεί να έχει μέλλον μια οικονομική και πολιτική ένωση σε τέτοιες συνθήκες;  Όποιος το πιστεύει είναι τυφλός.
ΗΤΤΑ της Μέρκελ (!) χαρακτήρισαν τα μνημονιακά ελληνικά ΜΜΕ τη σύνοδο των Βρυξελλών. Θεωρούν ότι το αστείο ποσό των 120 δισ. ευρώ για ανάπτυξη σε έργα υποδομών μπορεί να δώσει ώθηση στις πληττόμενες οικονομίες! Θα φτιάξουμε δρόμους και λιμάνια και αεροδρόμια; Και τι θα μεταφέρουμε από τους καλύτερους δρόμους και τα καλύτερα λιμάνια, όταν η παραγωγική μας μηχανή έχει καταρρεύσει και οι εισαγωγές λόγω μηδενισμού του διαθέσιμου καταναλωτικού εισοδήματος των νοικοκυριών συρρικνώνονται δραματικά;

ΣΩΘΗΚΑΝ μήπως οι τράπεζες της Ισπανίας και της Ιταλίας; Πώς σώθηκαν όταν μόνο στο ισπανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα τα κόκκινα δάνεια έχουν εκτιναχθεί στα 180 δι. ευρώ και ούτε σεντ από την ανακεφαλαιοποίηση δεν πρόκειται να πέσει στην αγορά για αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, καθώς και εκεί η εγχώρια αγορά και η ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών βρίσκεται στο ναδίρ, με τα ιδιωτικά χρέη να φτάνουν το 300% του ΑΕΠ; Κρύβουν πως τα δανεικά στις τράπεζες είναι ουσιαστικά με την εγγύηση του Δημοσίου και την υποχρέωση τήρησης σκληρών περιοριστικών καταστροφικών πολιτικών που δεν θα ονομάζονται Μνημόνια. Δυστυχώς το μαρτύρησε την επόμενη μέρα η κ. Μέρκελ. Μπορεί να βγει από την κρίση με αυτές τις πολιτικές και αυτούς τους πολιτικούς ηγέτες η Ευρωζώνη; Μόνο τυφλοί μπορεί να ελπίζουν.
ΟΣΟΙ είχαν κάποιες ελπίδες πως η νέα κυβέρνηση "εθνικής συνευθύνης", έχοντας λάβει το μήνυμα του ελληνικού λαού της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου, είναι σε θέση να διαπραγματευτεί τα αρνητικά του δεύτερου Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, πρέπει να έπαθαν σοκ από την... υπερήφανη επιστολή που έστειλε στους Ευρωπαίους ηγέτες ο Αντώνης Σαμαράς. Πλην όμως, άλλο ηγέτης και άλλο ικέτης που εκλιπαρεί ψίχουλα και χρόνο, ώστε να μην σκάσει η ολική κατάρρευση της χώρας στα χέρια του. Μια ομάδα σκληρών, νεοφιλελεύθερων, αμοραλιστών και αφελών πολιτικών νομίζει ότι στις σημερινές συνθήκες μπορεί να σώσει τον τόπο με ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του εθνικού φυσικού κεφαλαίου, σε μια εποχή που κανείς δεν κάνει παραγωγικές επενδύσεις και η αξία των προς πώληση κινητών και ακίνητων αξιών θα αποφέρει ψίχουλα.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, που βούτηξαν τη ΔΗΜ.ΑΡ. για άλλοθι, εξαπάτησαν με τη βοήθεια των δανειστών και των παρασιτικών εγχωρίων ΜΜΕ τους Έλληνες πολίτες, τους τρομοκράτησαν για να στήσουν άλλη μια φανατικά εθελόδουλη μνημονιακή κυβέρνηση.
ΑΝ ΘΕΩΡΟΥΝ ότι εμπορικές -κυρίως- ξένες επενδύσεις και εξαγορές δημοσίων επιχειρήσεων αρκούν για να δώσουν τον αναπτυξιακό τόνο και να βγάλουν τη χώρα από το σπιράλ του θανάτου, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Η ανάπτυξη χρειάζεται σχέδιο, τολμηρές ιδέες, δυναμικούς και φιλόδοξους νέους ανθρώπους, σύγχρονες υπηρεσίες από το κράτος, δημοκρατία στο επιχειρείν.
ΘΕΛΕΤΕ ένα παράδειγμα; Ο Αμβρακικός κόλπος, αν καθαριστεί από τις ρυπογόνες δράσεις δύο αποθηκών καυσίμων (!) και τα χημικά του αγροτικού τομέα, μπορεί να μετατραπεί σε μια λιμνοθάλασσα με τεράστια παραγωγή αλιευμάτων, και ειδικά γαρίδας και οστρακοειδών, ικανή να ταΐσει όλη την Ευρώπη. Δίπλα υπάρχει αεροδρόμιο (Άραξος) και λιμάνι (Πρέβεζα). Τι χρειάζεσαι; Έναν εταίρο με τεχνογνωσία, για παράδειγμα μια ιαπωνική επιχείρηση ιχθυογενετικής, έναν ιδιωτικό εγχώριο συνεταιρισμό και μια καθαρή Αγροτική Τράπεζα να βοηθήσει. Εκεί δίπλα αναπτύσσεις και ΤΕΙ ώστε να εξασφαλίζεις ειδικευμένο προσωπικό με πολύ καλές αμοιβές.
ΜΠΟΡΟΥΝ αυτοί να δουν τα πράγματα με εθνική οικονομική πολιτική ανάπτυξης. Δεν μπορούν. Και δεν μπορούν όχι γιατί είναι τυφλοί, αλλά διότι είναι υποτελείς και ταξικά προσανατολισμένοι να υπηρετούν τις δυνάμεις του κεφαλαίου και μια εγχώρια αστική τάξη που δεν έχει το παραμικρό εθνικού χαρακτήρα όραμα. Αργά ή γρήγορα -και θεωρώ πως αυτό γρήγορα θα συμβεί- οι Έλληνες θα απαντήσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βιαστεί. Πρέπει να είναι έτοιμος να σώσει -κυριολεκτικά- τη χώρα και τους Έλληνες.
d.xristou@avgi.gr