Εμπαιγμός η «ρύθμιση»...

Χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα για τους δανειολήπτες είναι η ρύθμιση που πομπωδώς ανακοινώθηκε με την Αρ. Πρωτ.: 2/19843/0094/7-3-12 Υ.Α. του υπουργείου Οικονομικών και την υπογραφή του αναπληρωτή τότε υπουργού, κ. Φίλιππου Σαχινίδη. Η «ρύθμιση» προέβλεπε ως ανώτατο όριο παρακράτησης για τα στεγαστικά δάνεια του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων τα 3/10 των τακτικών μηνιαίων αποδοχών του μισθοδοτούμενου ή του συνταξιοδοτούμενου στο σύνολο των απολαβών του, αφαιρουμένων των ποσών που λαμβάνει ως προσωπική διαφορά, από τα 6/10 που ίσχυε έως τότε.
Πρόσφατα το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων απέστειλε προσωπικό σημείωμα σε κάθε δανειολήπτη, ενημερώνοντάς μας ότι σε εφαρμογή της ανωτέρας Υ.Α. έχουμε συνοπτικά τις εξής επιλογές:

Να δηλώσουμε με Υ.Δ. πως συναινούμε να παρακρατείται ποσό μεγαλύτερο των 3/10
Αν δεν συναινούμε, να δηλώσουμε επίσης με Υ.Δ. ότι αναλαμβάνουμε να καταθέτουμε κάθε εξάμηνο το υπόλοιπο που προκύπτει από τα 3/10 σε μετρητά(!!!)
Αν δεν μπορούμε να καταβάλλουμε τη διαφορά από τα 3/10, να μπούμε στη διαδικασία «ρύθμισης» των δανείων είτε με επιμήκυνση είτε με μερική καταβολή έως πέντε χρόνια.
Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου, η δεύτερη σε σειρά μνημονιακή κυβέρνηση μετά του Παπανδρέου, αναγνώρισε το βάρος που σηκώνουν μετά τις άγριες περικοπές σε μισθωτούς και συνταξιούχους οι δανειολήπτες και θέλησε με την Υ.Α. του κ. Σαχινίδη να «διευκολύνει» τη ζωή μας και να τονώσει την υφεσιακή αγορά. Θαυμάσια... Μάλιστα ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός, της τρίτης σε σειρά μνημονιακής κυβέρνησης, αλλά και πολλοί υπουργοί του και τα «παπαγαλάκια» τους τονίζουν και υπερτονίζουν αυτή την «κοινωνική» πλευρά της πολιτικής της κυβέρνησης και μάλιστα τη θεωρούν «οδηγό» για τη ρύθμιση των δανείων και στις ιδιωτικές τράπεζες. Φυσικά, κανείς από τους κυβερνώντες της εγχώριας τρόικας δεν μιλά για «κούρεμα» των στεγαστικών δανείων, «κούρεμα» γίνεται μόνο στα... κορόιδα που είχαν αγοράσει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Για να δούμε όμως πρακτικά τι σημαίνει αυτή η Υ.Α. και πώς στοιχειοθετείται ο εμπαιγμός των δανειοληπτών:
Για ένα δημόσιο υπάλληλο που δεν ανήκει στην οικογένεια των «τρωκτικών», είναι γνωστή στην ελληνική κοινωνία η κομματικοποίηση του κράτους από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και η ασέλγεια που άσκησαν επί χρόνια στο δημόσιο χρήμα των φορολογουμένων, μετά τις περικοπές κατά 30% περίπου στις ετήσιες αποδοχές του είναι αυτονόητο ότι αδυνατεί να πληρώνει το μισό και πλέον γλίσχρο μισθό του για την αποπληρωμή του δανείου του. Σπεύδω ευθέως να σημειώσω ότι πολλοί, αν όχι όλοι εμείς, που μπήκαμε στη διαδικασία δανειοδότησης για να αγοράσουμε ένα «κεραμίδι» δεν το κάναμε υπολογίζοντας ότι κάποτε θα μας χαρίσουν τα δάνειά μας, γνωρίζαμε τις οικονομικές μας δυνατότητες, απευθυνθήκαμε στο κρατικό ίδρυμα (Παρακαταθηκών και Δανείων) κι αυτό με τη σοβαρότητα του κράτους και τις οδηγίες της Τράπεζας της Ελλάδας μας δάνεισε σύμφωνα με το τότε εισόδημά μας. Σήμερα όμως που υφιστάμεθα το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που δεν χαράξαμε, δεν εγκρίναμε και δεν συμμετείχαμε βρισκόμαστε με τη θηλιά στον λαιμό, με το εισόδημά μας μειωμένο κατά 30% τουλάχιστον και με τον κίνδυνο να χάσουμε ό,τι με κόπο αποκτήσαμε.
Η πρόταση του Ταμείου στο πλαίσιο της «αναγνώρισης» της πιο πάνω κατάστασης να πληρώνουμε σε μετρητά κάθε εξάμηνο (έτσι υπολογίζονται τα δάνεια, σε εξάμηνα) ολόκληρο το ποσό πέραν των 3/10 είναι εμπαιγμός, αφού υποτίθεται ότι συναινώ να μου κρατούνται μόνο τα 3/10 διότι έχω αντικειμενική δυσκολία να πληρώσω πέραν αυτών. Όπως επίσης εμπαιγμός και απάτη μαζί είναι η συνέχεια της πρότασης που υποδεικνύει είτε την επιμήκυνση του συνόλου του δανείου έως 40 έτη(αυτό ίσχυε και πριν την Υ.Α., άρα τίποτα νέο) είτε τη μερική αποπληρωμή για 5 έτη κι αυτό γιατί: α) η επιμήκυνση επιβαρύνει τον δανειολήπτη με παραπάνω τόκους, ενώ το μηνιαίο όφελος μπορεί να είναι πάνω κάτω 100 ευρώ. Αν δηλαδή κάποιος έχει δάνειο 900ευρώ το μήνα, διάρκεια αποπληρωμής 30 έτη και καθαρό μισθό 1.300 ευρώ η δόση μετά την επιμήκυνση θα ανέλθει στα 800 ευρώ και θα είναι άνω των 6/10 του εισοδήματος, επομένως πού είναι τα 3/10; β) η μερική αποπληρωμή μπορεί να είναι μια πρόσκαιρη ανάσα, όμως στην ουσία πρόκειται για ένα νέο δάνειο εντός του υπάρχοντος, αφού το ποσό που δεν θα πληρωθεί στο διάστημα αυτό θα αποπληρωθεί εντόκως στη συνέχεια. Πού θα βρει, επομένως, ο δανειολήπτης τα χρήματα να πληρώσει μετά από 5 χρόνια ποσό μεγαλύτερο των 900 ευρώ που πλήρωνε, ενώ ο μισθός του στην καλύτερη των περιπτώσεων θα έχει παραμείνει σταθερός στα 1.300 ευρώ; γ) η απάτη επεκτείνεται παραπέρα, καθώς σε προφορική επικοινωνία με το ταμείο μάς ενημέρωσαν ότι τα 3/10 δεν υπολογίζονται στο καθαρό ποσό αλλά στο σύνολο του μισθού μαζί με τις κρατήσεις!!! Θεωρούν δηλαδή και τις ασφαλιστικές εισφορές και τους φόρους που πληρώνουμε ως... εισόδημα. Σε καμία επομένως εκ των επιλογών που δίνει η Υ.Α. και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δεν υλοποιείται ο τίτλος της απόφασης για αποπληρωμή στα 3/10 του μηνιαίου μισθού. Μεγίστη απάτη...
Μ' αυτά και μ' αυτά πιστεύω πως είναι ξεκάθαρο το μέγεθος του εμπαιγμού και του εμπορίου ελπίδας που σπέρνει τεχνηέντως η παρούσα κυβέρνηση. Καμία ελάφρυνση δεν πρόκειται να έχει ουσιαστικό αντίκρισμα, αν αυτή δεν περιλαμβάνει «κούρεμα» μέρους ή όλου του ποσού, ανάλογα με την κατάσταση του κάθε δανειολήπτη. Προς αυτή την κατεύθυνση η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι και εφικτή και ουσιαστική συνάμα.
Στο αμέσως επόμενο διάστημα πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από την αυτοοργάνωση των δανειοληπτών και τη διεκδίκηση με κάθε μέσο ουσιαστικής παρέμβασης στα στεγαστικά δάνεια των δημοσίων κι όχι μόνο υπαλλήλων. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο, είμαστε σε απόγνωση και δεν ανεχόμαστε άλλη κοροϊδία. Το πολιτικό παιχνίδι όπως το γνωρίσαμε, τελείωσε... Ήρθε η ώρα της αποκαθήλωσης των πολιτικών απατεώνων.
nikasleon@gmail.com