Κάθε μέρα που περνάει εδώ και 2-3 χρόνια προχωρεί και προωθείται η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η διάλυση του κοινωνικού κράτους, των εργαζόμενων - των συνταξιούχων - των νεολαίων.
Κάθε μέρα που περνάει εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα η φτώχεια, η ανέχεια, η αδυναμία επιβίωσης, η ανεργία, η αδυναμία πληρωμής των οικογενειακών υποχρεώσεων. Η κατάσταση αυτή τροφοδοτεί ένα κλίμα απελπισίας, θλίψης και κατάθλιψης σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Από την άλλη μεριά, μέσα στις συνθήκες αυτές, όπως ιστορικά έχει αποδειχθεί, εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα η πορνεία, τα ναρκωτικά, οι συμμορίες κάθε λογής παρανόμων που επιδιώκουν να πλουτίσουν ή να επιβιώσουν παράνομα σε βάρος των πολλών φτωχών και κατατρεγμένων.
Την ίδια ώρα προωθείται σε πολιτικό επίπεδο η προσπάθεια της δημιουργίας ενός φασιστικού, ναζιστικού, ρατσιστικού πόλου που θα λειτουργήσει μέσα στην κοινωνία σε μια προσπάθεια ουσιαστικής διαίρεσής της και δημιουργίας τυφλών κοινωνικών συγκρούσεων, οι οποίες και πάλι στο τέλος θα εξυπηρετούν τον κυρίαρχο σκοπό, δηλαδή να περάσει η κρίση στις πλάτες εργαζόμενων, συνταξιούχων και νεολαίων. Αναφέρω δύο παραδείγματα που στοιχειοθετούν την κοινωνία που επιδιώκουν να χτίσουν όσοι δημιουργούν και επιτείνουν την κρίση.
Στις 21 Ιουνίου 2012 αργά το βράδυ, η κόρη ενός φίλου επέστρεφε από μια φιλική συγκέντρωση σε σπίτι. Στην πλατεία Αττικής πέντε γεροδεμένοι, φουσκωτοί άντρες, ντυμένοι στα μαύρα κρατώντας ένα λυκόσκυλο, είχαν ρίξει στο πεζοδρόμιο έναν μικρόσωμο Αφγανό. Του είχαν κατεβάσει το παντελόνι και το εσώρουχο, οι τέσσερις τον χτυπούσαν και ο πέμπτος καθοδηγούσε το σκυλί που τον δάγκωνε όπου έβρισκε. Το αίμα φυσικά έρρεε.
Πριν από λίγες μέρες, σε μια περιοχή της Αθήνας, άγνωστοι έκλεψαν το φορτηγό ενός φίλου μικρομεσαίου. Το ίδιο βράδυ έκλεψαν άλλα τέσσερα από την περιοχή, και την επόμενη μέρα του τηλεφώνησαν ζητώντας του να βάλει σʼ έναν λογαριασμό ή να συμφωνήσει να δώσει χρήματα σʼ αυτόν που του τηλεφωνούσε, προκειμένου να πάρει πίσω το φορτηγό αυτοκίνητό του.
Αυτά τα δύο περιστατικά συμπυκνώνουν σʼ έναν μεγάλο βαθμό την κοινωνία που οραματίζονται κάποιοι για μας. Όμως όλοι εμείς πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημά μας, να αντισταθούμε στη δημιουργία αυτού του τύπου κοινωνίας, να ανοίξουμε δίκτυα αγάπης, αδελφοσύνης, αλληλεγγύης, να προωθήσουμε μια μεγάλη ουμανιστική - πολιτιστική - πολιτισμική επανάσταση.
Η κοινωνία που αρμόζει σʼ εμάς, στους πατέρες μας, στις μητέρες μας, στα παιδιά μας, είναι μια κοινωνία σοσιαλιστικής προοπτικής, με τον άνθρωπο και τις ανάγκες του στο κέντρο του ενδιαφέροντος.
Δεν θα αφήσουμε να νικήσουν το μυαλό, τις σκέψεις και τα αισθήματά μας. Οι καιροί που περνάμε είναι δύσκολοι, αλλά με αλληλεγγύη, μαχητικότητα, νηφαλιότητα, αισιοδοξία θα νικήσουμε.
* Ο Κωνσταντίνος Σκηνιώτης είναι ποιητής, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου