Εξηγώ γιατί: η 5η δόση του δανείου του 1ου Μνημονίου ισούνταν με 12 δισ. ευρώ, ενώ επισήμως (έρευνα του υπουργείου Οικονομικών 2005) οι Ο.Α. κόστισαν 13,5 δισ., χωρίς να υπολογισθούν τα έργα υποδομής και δαπάνες άλλων υπουργείων (τραμ, περιφερειακός σιδηρόδρομος, μετρό, ασφάλεια). Με πλήρη υπολογισμό, το συνολικό κόστος ανεβαίνει πάνω από 30 δισ. ευρώ, όταν ο αρχικός προϋπολογισμός ήταν 7,7 δισ.
Τα δυο κόμματα που την περίοδο των Ο.Α. διαχειρίστηκαν εναλλάξ την κυβερνητική εξουσία και κατά τη σημερινή συγκυρία συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο, το μεν ΠΑΣΟΚ παρέδωσε τον Μάρτιο του 2004 στη Ν.Δ. με το κόστος να έχει φτάσει τα 4,6 δισ., η Ν.Δ. στο τέλος του 2004 ανακοινώνει ότι οι Ο.Α. κόστισαν 8,95 δισ., ενώ η Standard & Poorʼs το 2005 ανεβάζει το επίσημο κόστος των αγώνων στα 11,27 δισ., δηλαδή το 6% του ΑΕΠ της Ελλάδας. Σημειωτέον ότι οι Ο.Α. στο Σίδνεϊ κόστισαν το 1,5% του αυστραλιανού ΑΕΠ, ενώ στη Βαρκελώνη το 1,6% του αντίστοιχου ισπανικού. Την τετραετία 2001-2004 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ανέβηκε από τα 145 δισ. ευρώ στα 201 δισ. ευρώ...
Τότε ο Συνασπισμός ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα που πήρε ξεκάθαρη θέση ενάντια στη διοργάνωση των Ο.Α. στην Αθήνα. Ένα κόμμα, τότε του 3%, είχε το πολιτικό σθένος να πει όχι και να πάει κόντρα στο ρεύμα, κόντρα στις αυταπάτες περί εθελοντισμού, κόντρα στην ιδεολογική λαίλαπα που κινούσαν τα ΜΜΕ, σε μια περίοδο που όποιος έλεγε όχι παρουσιαζόταν ως εθνικός προδότης. Άλλωστε, πέρα από τη διαφορετικότητα της δικής μας φιλοσοφικής και οικονομικής θεώρησης σε σχέση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, γνωρίζαμε ότι οι Ο.Α. παραλίγο να χρεωκοπήσουν τον Καναδά (Μόντρεαλ), ενώ ροκάνισαν οικονομικά τη Σοβιετική Ένωση (Μόσχα).
Η ιστορία μάς δικαίωσε - ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
Σήμερα, μέσα στα ελληνικά ομόλογα που λήγουν το 2014, υπάρχουν και τα δεκαετή του 2004 της τάξης των 10 δισ., από τα οποία πληρώθηκαν αδρά οι γερμανικές και γαλλικές εταιρείες που ενεπλάκησαν στα έργα. Πληρώθηκε η Siemens, πληρώθηκε το σύστημα ασφάλειας C4I, πληρώθηκε ο Καλατράβα για το σκέπαστρο στο Ολυμπιακό Στάδιο, πληρώθηκαν η γέφυρα στο Ρίο-Αντίρριο που δόθηκε για εκμετάλλευση για 30 χρόνια στη VINCI CONCESSIONS, πληρώθηκαν και μερικά βαζάκια αναβολικών ή η προστασία μερικών αθλητών της οικοδέσποινας χώρας.
Παρά τα όσα λέγονταν, ότι οι Ο.Α. θα συμβάλουν στην ανάπτυξη, γνωρίζαμε ότι επρόκειτο για ένα αντιαναπτυξιακό μοντέλο. Στρεβλή και αντικοινωνική λογική για την ανάπτυξη σε όφελος των κερδοσκοπικών αγορών και όχι της κοινωνίας.
Άχρηστες αθλητικές εγκαταστάσεις, αναστολή στρατηγικών προγραμμάτων ανάπτυξης της περιφέρειας και υποβάθμιση. Εικονικές υπεραξίες και οικονομική φούσκα. Ουδέποτε επιβεβαιώθηκε η αύξηση εσόδων στον τουρισμό από 10 σε 20 δισ., ούτε η αύξηση των θέσεων εργασίας κατά 445 χιλιάδες. Η κορύφωση στην κατασκευαστική δραστηριότητα σύντομα αντικαταστάθηκε από την εξαφάνιση πολλών εταιρειών του κλάδου.
Αδιαφάνεια και υπερτιμολογήσεις έργων, πολιτική διαπλοκή και απευθείας αναθέσεις έργων σε εγχώριους και ξένους οίκους. Για του λόγου το αληθές, να ξαναθυμηθούμε μερικά παραδείγματα:
* ΟΑΚΑ αρχικός φάκελος 3,1 εκατ. ευρώ - τελικό κόστος 399 εκατ.
* Παναθηναϊκό στάδιο 300 χιλ. ευρώ - 11,5 εκατ.
* Ολυμπιακό κέντρο τένις 47,5 εκατ. ευρώ, απόκλιση 286%
* Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο 8 εκατ., απόκλιση 186%
* Ολυμπιακό Κέντρο Υγρού Στίβου 3,5 εκατ. ευρώ - 22,5 εκατ. ευρώ, απόκλιση 543%
* Καυταντζόγλειο Στάδιο Θεσ/κης 1,1 εκατ. ευρώ - 67,9 εκατ. ευρώ
* Στάδιο Πάτρας απόκλιση 409%
* Ιστιοπλοΐα απόκλιση 618%
Έργα χωρίς σχεδιασμό όσον αφορά στη μεταολυμπιακή χρήση, χωρίς μελέτες βιωσιμότητας. Σήμερα οι αθλητικές εγκαταστάσεις δεν αποδίδουν ούτε 30 εκατ. ευρώ το χρόνο. Το ΟΑΚΑ κοστίζει 35 εκατ. και ουσιαστικά συντηρείται από δυο ΠΑΕ (Παναθηναϊκός και ΑΕΚ), άλλα έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους και ρημάζουν, ορισμένα έχουν μετατραπεί σε συναυλιακούς χώρους. Ποτέ κανείς δεν εξήγησε πειστικά γιατί έπρεπε το χόκεϊ, το σοφτμπολ και το μπέιζμπολ να διεξαχθούν σε μόνιμες κατασκευές και όχι σε προσωρινές.
Οι ολυμπιακοί δήμοι Αθήνα και Μαρούσι φορτώθηκαν με δάνεια, με εμπορικά κέντρα που χτίστηκαν αυθαίρετα (Mall), οι κάτοικοι αποξενώθηκαν από το παραλιακό μέτωπο, που τεμαχίστηκε και σήμερα αποτελεί φιλέτο και στόχο των κερδοσκόπων. Η ποιότητα ζωής επιδεινώθηκε και το περιβάλλον επιβαρύνθηκε. Ο υγροβιότοπος του Σχοινιά απειλήθηκε και σήμερα έχει υποβαθμισθεί.
Το κόστος ζωής σκαρφάλωσε από το 84% στο 100% του μέσου ευρωπαϊκού όρου. Την ίδια στιγμή που έγιναν όλα αυτά τα έργα (κι ενώ π.χ. το 2003 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 5,9%), μέσα στο 2004 οι φόροι των μισθωτών αυξήθηκαν κατά 4 δισ. ευρώ, ενώ των επιχειρήσεων μόλις κατά 1,6 δισ. Οι Ο.Α. νομιμοποίησαν τη φορολογική ασυλία των μεγάλων εταιρειών, που τότε και τώρα είναι σκανδαλώδης. Σημειωτέον, ότι και εξ αυτού του γεγονότος, στη διάρκεια της περιόδου 1995-2009 το μέσο περιθώριο κέρδους της ελληνικής οικονομίας ήταν το υψηλότερο της Ε.Ε. (40%).
Υπήρξε επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και των όρων ασφάλειας στην εργασία. Οι Ο.Α. θεωρήθηκαν εθνική υπόθεση και αυτό κατά τη λογική των διοργανωτών δικαιολογούσε την καταπάτηση νόμων, εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων δεκαετιών. Οι κατασκευαστικές εταιρείες απαίτησαν την εξαίρεσή τους από νομικές διατάξεις για την υπερεργασία και την πληρωμή των υπερωριών, ζητήθηκε να επιτραπεί η εβδομαδιαία απασχόληση 60 ωρών. Το 7ωρο έγινε 12ωρο και 19ωρο και το 5θήμερο έγινε 7ήμερο. Τελικώς η εντατικοποίηση οδήγησε σε 55 εργατικά ατυχήματα μόνο στο Ολυμπιακό Χωριό τις πρώτες 80 ημέρες εργασιών και σε 3 νεκρούς εργάτες. Η ανασφάλιστη εργασία και η εισφοροδιαφυγή οργίασαν.
Οι Ο.Α. ήταν ένα πολύ σοβαρό μέσο για τη λεηλασία του ΑΕΠ, σημαντικός παράγοντας της σημερινής κρίσης και της υποβάθμισης της ζωής εκατομμυρίων πολιτών. Το σύνθημα citius, altius, fortius εφαρμόσθηκε με κατεύθυνση τη φτωχοποίηση του κάθε πολίτη. Ο κάθε πολίτης πλήρωσε κατά κεφαλήν χαράτσι για τους Ο.Α. της Αθήνας 844 ευρώ, όταν αντίστοιχα ο Αυστραλός πλήρωσε για το Σίδνεϊ 75 ευρώ.
Όσον αφορά στην αθλητική κληρονομιά, δεν χρειάζονται πολλά λόγια, η κατάσταση είναι πολύ γνωστή: κατάρρευση σε όλους τους τομείς του αθλητισμού (σχολεία, αθλητικά σωματεία, μαζικός αθλητισμός), πανευρωπαϊκή πρωτιά στη παχυσαρκία των νέων παιδιών και σε πολλούς ακόμα αρνητικούς δείκτες της δημόσιας υγείας και ταυτόχρονα πλήρης απόλαυση ενός σάπιου επαγγελματικού αθλητισμού, με χειραγωγημένους - στημένους αγώνες, με πολλή βία και ντόπινγκ.
Για τους διοργανωτές των Ο.Α. της Αθήνας και τη φιλοσοφία των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών ελίτ, οι Ο.Α. ήταν πετυχημένοι. Πρόκειται για μια ανιστόρητη και τραγική θεώρηση. Για την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που σκέφτονται με τη λογική των κοινωνικών αναγκών και της δίκαιης διανομής του πλούτου, οι Ο.Α. ήταν άλμα στον γκρεμό, μια καταστροφή, ένα οδυνηρό γεγονός που θα μας ταλαιπωρεί ακόμα πολλά χρόνια. Κατά ένα τρόπο, οι Ο.Α. ήταν η εισαγωγή στα Μνημόνια και την παράδοση στο ΔΝΤ.
Δηλώνω μετά βεβαιότητας και χωρίς κανένα ρίσκο ότι και οι Ολυμπιακοί Αγώνες που αρχίζουν σε λίγες ημέρες στο Λονδίνο θα έχουν αποτέλεσμα την επιδείνωση των προβλημάτων της βρετανικής οικονομίας και θα επιτείνουν την οικονομική κρίση σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι γνωστοί χρυσοί χορηγοί πάλι τρίβουν τα χέρια.
* Ο Τζούλιος Συναδινός είναι υπεύθυνος του αθλητικού τμήματος ΣΥΝ, μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού και της ΠΣΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου