Το σχέδιο σωτηρίας της Ευρωζώνης θα περιλαμβάνει την Ελλάδα;

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το να παρακολουθεί κανείς τα λεγόμενα των πρωταγωνιστών και στυλοβατών του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, οι οποίοι όσο πιο ψηλά στην "ιεραρχία" βρίσκονται τόσο πιο πολιτικά εκφράζονται. Ένας εξ αυτών είναι σίγουρα ο Τζορτζ Σόρος, ο γνωστός μεγιστάνας - κερδοσκόπος, οι προβλέψεις του οποίου συνήθως επαληθεύονται. Κι αυτό φυσικά δεν συμβαίνει επειδή είναι "μάντης", αλλά επειδή διαθέτει -με έμμεσο ή άμεσο τρόπο - "εσωτερική" πληροφόρηση, όντας επιφανές μέλος των διεθνών κέντρων εξουσίας.
Στην τελευταία του συνέντευξη στο περιοδικό "Spiegel", στις 26 Ιουνίου λέει τα εξής πολύ ενδιαφέροντα:
Spiegel: "Θα μπορούσε ένα τέτοιο σχέδιο (σωτηρίας της Ευρωζώνης) να βοηθήσει την Ελλάδα να παραμείνει εντός Ευρωζώνης;".

Σόρος: "Απίθανο. Η σωτηρία της Ελλάδας θα απαιτούσε πολύ μεγάλη γενναιοδωρία και μεγαλοψυχία. Η κατάσταση εκεί είναι πάρα πολύ άσχημη. Πιστεύω ότι η Άνγκελα Μέρκελ με το να είναι πολύ αυστηρή στη στάση της απέναντι στην Ελλάδα και με το να μην κάνει καμία υποχώρηση θα καταφέρει να βρεθεί σε πολύ καλύτερη θέση, ώστε να πείσει τη γερμανική κοινή γνώμη να είναι πιο γενναιόδωρη απέναντι στα υπόλοιπα κράτη, κάνοντας διαχωρισμό ανάμεσα στους 'καλούς' και στους 'κακούς' της Ευρώπης".
Προκύπτει λοιπόν, (και) από τα λεγόμενα του Σόρος, ότι το σχέδιο για τη σωτηρία της Ευρωζώνης (όποια μορφή και αν λάβει, π.χ. με απευθείας ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, με παρεμβάσεις των μηχανισμών στήριξης στις αγορές ομολόγων κ.λπ.) ενδέχεται να έχει ως συστατικό του στοιχείο την απόλυτη αυστηρότητα απέναντι στην Ελλάδα και τη συνεπαγόμενη αποπομπή - αποχώρηση της χώρας μας από την Ευρωζώνη!
Αυτό εξηγείται αν αναλογιστεί κανείς τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η ηγεσία της γερμανικής κυβέρνησης: από τη μια πλευρά συνειδητοποιεί ότι για να σώσει το κλυδωνιζόμενο ευρώ (που το επιθυμεί σφόδρα) πρέπει να κάνει το "άλμα" προς τα εμπρός, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη (βλ. ενίσχυση μηχανισμών στήριξης, νέα "πακέτα" βοήθειας, ακόμα και ευρωομόλογα και εκτύπωση χρήματος), αλλά από την άλλη έχει μια γερμανική κοινή γνώμη φανατισμένη με τη λογική ότι οι χώρες του Νότου υποφέρουν εξαιτίας των δικών τους λαθών, επειδή είναι σπάταλες και επειδή δεν έχουν κάνει τις μεταρρυθμίσεις που η Γερμανία έχει κάνει εδώ και χρόνια.
Κάτι δραστικό πρέπει να γίνει λοιπόν, ώστε να πειστεί ο γερμανικός λαός και να δώσει τη συγκατάθεσή του στη Μέρκελ για να βάλει βαθιά "το χέρι στην τσέπη" και να προχωρήσει έτσι η πολιτικοοικονομική ενοποίηση της Ευρώπης (υπό καθεστώς βέβαια ακραίου νεοφιλελευθερισμού). Κι αυτό το "κάτι" θα μπορούσε να είναι η εξάντληση της αυστηρότητας απέναντι στην Ελλάδα, ώστε να οδηγηθεί σε "αιματηρή" (με όρους κοινωνικής και οικονομικής λεηλασίας) αποχώρηση από την Ευρωζώνη, να τιμωρηθεί δηλαδή, ώστε να καταστεί πολιτικά διαχειρίσιμη η "επιβράβευση" των υπόλοιπων, "συνεπών" χωρών του Νότου. Η εξάντληση μάλιστα της αυστηρότητας είναι ανεξάρτητη πια από τις όποιες κινήσεις των τριών εγχώριων πολιτικών αρχηγών, των οποίων οι ευθύνες είναι βαρύτατες μια και επέλεξαν τον αδιέξοδο δρόμο του μνημονιακού συμβιβασμού και όχι εκείνον της ρήξης, πετώντας στα "σκουπίδια" τα διαπραγματευτικά χαρτιά της χώρας.
Η θυσία συνεπώς της Ελλάδας, ώστε να καταστεί εφικτή η "στροφή" της γερμανικής κοινής γνώμης, αποτελεί συστατικό στοιχείο του κυοφορούμενου σχεδίου διάσωσης της Ευρωζώνης. Γι' αυτό και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αποτελεί θέμα χρόνου, ενδεχομένως και λίγων μηνών. Όσο για το ερώτημα του αν θα επιβιώσει η Ευρωζώνη μετά την αποχώρηση της Ελλάδας, αυτό θα εξαρτηθεί από το εύρος των παρεμβάσεων και των "πακέτων" βοήθειας που θα δοθούν σε Ισπανία και Ιταλία. Αν λειτουργήσει δηλαδή ένας μηχανισμός που θα προσφέρει φθηνό χρήμα στις χώρες αυτές, ρίχνοντας έτσι τις αποδόσεις των ομολόγων τους (που αυτό φαίνεται ότι σχεδιάζεται, αλλά με την ταυτόχρονη ύπαρξη της απειλής για διακοπή της χρηματοδότησης, ώστε να μην αναχαιτιστεί ο "ζήλος" για "μεταρρυθμίσεις"), τότε η Ευρωζώνη θα μπορέσει να διασωθεί βραχυπρόθεσμα και ίσως και μεσοπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα, όμως, στον βαθμό που η Ευρωζώνη θα συνεχίσει να ταυτίζεται με την ακραία νεοφιλελεύθερη λιτότητα, η ύπαρξή της δεν θα έχει κανένα μέλλον. Οι λαοί θα εξεγείρονται, οι "Ελλάδες" θα πολλαπλασιάζονται και στο ντουλάπι του χρόνου θα απομείνει ο "γερμανικός σκελετός"...
* Ο Γιώργος Κουτσούκος είναι οικονομολόγος