Κόβουν δρόμο προς την καταστροφή

Απορεί κανείς με την πλήρη και άνευ όρων παράδοση της τρικομματικής κυβέρνησης. Ναι μεν φροντίζουν να περιφρουρήσουν, όσο μπορούν, τους τραπεζίτες, αλλά από εκεί και πέρα είναι τόσο γενικευμένη η καταστροφή που προκαλούν -ακόμα και στους ίδιους- που είναι να αναρωτιέσαι τι συμβαίνει.
Όπως φαίνεται, οι κύριοι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης είναι δεσμευμένοι, αλλά και δέσμιοι της ρητορικής που χρησιμοποιούσαν ως προεκλογικό εκβιασμό, ότι, "ανά πάσα στιγμή, οι Γερμανοί μάς πετάνε εκτός ευρώ". Αυτό το ενδεχόμενο, να λειτουργήσει δηλαδή η Ελλάδα ως αποδιοπομπαίος τράγος, δεν μπορεί να αποκλειστεί, όμως το χειρότερο που μπορεί κανείς να κάνει είναι να δηλώνει εθελοντής για τη θέση του τράγου.

Η λογική που προβάλλουν, "να μη δώσουμε αφορμή", όμως, δεν στέκει. Διότι αφορμή όποιος θέλει βρίσκει. Πόσο μάλλον όταν η κυβέρνηση, είτε σε συσκευασία Βενιζέλου - Παπαδήμου είτε σε συσκευασία Σαμαρά - Στουρνάρα, πέφτει συνεχώς έξω στους στόχους. Και θα συνεχίσει να πέφτει. Διότι οι στόχοι είναι εξωπραγματικοί, το ομολογούν, αλλά ταυτόχρονα τους ενστερνίζονται ως επιτεύξιμους. Άρα, τον Σεπτέμβριο ή κάποια στιγμή μετά τις αμερικάνικες εκλογές, όποιος γουστάρει ρίχνει τον προβολέα στην Ελλάδα και την τελειώνει. Το μόνο που ελπίζουν -με μειούμενες προσδοκίες- είναι σε μια επιμήκυνση, δηλαδή στην παράταση του αργού θανάτου κατά δύο χρόνια, διότι τίποτε άλλο δεν σημαίνει η επιμήκυνση εφαρμογής των θανατηφόρων μέτρων.
Στην περίπτωση αυτή όμως, η κυβέρνηση, πριν καταρρεύσει υπό το βάρος της καταστροφής, θα την έχει επιταχύνει αντί να την επιβραδύνει, θα έχει εξοντώσει την κοινωνία και την οικονομία, θα έχει ξεπουλήσει τζάμπα την περιουσία και τα στρατηγικά εργαλεία του κράτους και πάλι θα χρωστάμε περισσότερα από όσα όταν μπήκαμε σε αυτή την περιπέτεια.
Γ.Κ.