Σαν να μην έφτανε αυτό, μετά το σκάνδαλο με το ξεπούλημα της Αγροτικής, η τρόικα εσωτερικού οριστικοποιεί και προωθεί και άλλες ιδιωτικοποιήσεις. Το παράδειγμα της ΑΤΕ δείχνει τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους: Επιδοτούν ημέτερους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες για να πάρουν κομμάτια του κράτους που θα κόστιζαν πολύ λιγότερο και θα ήταν πιο χρήσιμα αν διετηρούντο υπό κρατικό έλεγχο και ιδιοκτησία. Η φιλοσοφία τους είναι ότι ο κόσμος είναι τόσο σε απόγνωση για τους φόρους που δεν έχει να πληρώσει, για τους γιατρούς και τα φάρμακα που δεν μπορεί να έχει πρόσβαση, που δεν θα κάτσει να ασχοληθεί περισσότερο.
Η κυβέρνηση έχει ρίξει όλο το βάρος στην οριστικοποίηση των μέτρων και σε κινήσεις καμικάζι όπως αυτή της ΑΤΕ για να επιδείξει πρόσωπο στην τρόικα και να επιτύχει μια θετική έκθεση της, κάτι που θεωρεί εφόδιο και βασική προϋπόθεση για τις επαφές Σαμαρά στο Βερολίνο και το Παρίσι. Η επιμήκυνση καταγγέλλεται σχεδόν απ' όλους πλέον ως άχρηστη, αν όχι ακόμα πιο επιζήμια. Ωστόσο, ακόμα και αν γίνουν όλα αυτά, κανείς δεν εγγυάται ότι η επιμήκυνση που διεκδικεί ο κ. Σαμαράς -αυτή είναι η κατάληξη της "επαναδιαπραγμάτευσης"- θα δοθεί. Και αυτό επειδή το διεθνές κλίμα, το οποίο εξακολουθούν να ενισχύουν η μνημονιακή κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, είναι ότι με τα εξοντωτικά μέτρα, απλώς ξαναμπαίνει σε ράγες το πρόγραμμα, το οποίο εκτροχιάστηκε όχι επειδή είναι ανεδαφικό, αλλά επειδή οι ιθαγενείς κάνανε εκλογές. Τώρα, απλώς επανέρχονται τα πράγματα στη φυσιολογική τους πορεία.
Με αυτές τις προοπτικές βαδίζει η χώρα προς τον Σεπτέμβριο. Αποδυναμωμένη, χωρίς στόχους, χωρίς ελπίδα. Αν τα σχέδια της κυβέρνησης για τον Αύγουστο προχωρήσουν, είναι πιθανό να μιλάμε σε λίγο καιρό για την κατάσταση "πριν και μετά τον Αύγουστο του 2012", και μάλιστα να μακαρίζουμε το "πριν".
Η ελπίδα βέβαια πεθαίνει τελευταία, όμως η μόνη ελπίδα δεν είναι η επιτυχία των στόχων της κυβέρνησης και της τρόικας, αλλά η απόκρουσή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου