ποιός φοβάται τις εκλογές?

Ποιος φοβάται τις εκλογές? 

Το κατεστημένο δεν συγχωρεί τον λαό για το αποτέλεσμα των εκλογών. Η κοινωνία δεν μπήκε στον πολιτικό νάρθηκα που της είχε ετοιμάσει η τρόικα. Το κοινωνικό συμφέρον υπερίσχυσε παλαιών ιδεολογικών στερεοτύπων. Η διαιρετική τομή που δημιούργησε το Μνημόνιο κατέστη η μήτρα για τις νέες πολιτικές ανατροπές. Μια νέα λαϊκή ενότητα εκφράστηκε με την ορμητική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτική ζωή της χώρας εισήλθε σε μεταβατική περίοδο απροσδιόριστης διάρκειας. Άρκεσε, όμως, μια εβδομάδα με τις διερευνητικές εντολές (και κυρίως αυτή που πήρε ο Αλ. Τσίπρας) για να γίνει πυκνότερος ο πολιτικός χρόνος.
Το αποτέλεσμα των εκλογών επιβεβαιώνει την κρίση του δικομματικού πολιτικού συστήματος και την αξίωση της κοινωνίας για ριζική στροφή προκειμένου να αντιμετωπιστεί η επαπειλούμενη ανθρωπιστική καταστροφή και να δρομολογηθεί πορεία οικονομικής ανόρθωσης της χώρας με κοινωνική δικαιοσύνη. Οι συσχετισμοί που προέκυψαν όμως με τη συνδρομή του καλπονοθευτικού συστήματος και την εχθρική στάση του ΚΚΕ δεν επέτρεψαν τη συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης με πυρήνα την Αριστερά. Αμήχανοι, τα μνημονιακά κόμματα και το οικονομικό κατεστημένο, διαπιστώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στο προεκλογικό του μήνυμα για ανατροπή με ευρωπαϊκή αναφορά και εμβέλεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δυναμική πρώτου κόμματος, όπως φάνηκε με τις 1.061.000 ψήφους στις κάλπες, αλλά και τις μετεκλογικές δημοσκοπήσεις.

Η τρόικα και το εγχώριο κατεστημένο επιχειρούν να διασπείρουν τους δικούς τους φόβους για το "ανεξέλεγκτο αποτέλεσμα" μιας νέας εκλογικής μάχης σε ολόκληρη την κοινωνία. Κανείς δεν υποτιμά τις συνέπειες από μια νέα προεκλογική περίοδο, η οποία μάλιστα θα μεθοδευτεί ώστε να σφραγιστεί από την κινδυνολογία, όχι μόνο στα λόγια, αλλά, πιθανώς, και με την πρόκληση γεγονότων, π.χ. εσωτερική στάσης πληρωμών. Θα ζήσουμε "μέρες κόλασης"! Τα χαλκεία άρχισαν τις διαβολές κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ο Σόιμπλε το παίζει οιονεί εντολοδόχος πρωθυπουργός, εγχώριες δυνάμεις, δίκην "κουκουλουφόρων", συντονίζουν την εισαγόμενη κινδυνολογία από τις Βρυξέλλες.
Ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση, όμως, ο λαός θα δώσει διέξοδο και θα υπερασπιστεί τις επιλογές του. "Οικουμενικά" κυβερνητικά σχήματα, που προτείνονται ως δήθεν διέξοδος, αποσκοπούν στην παράκαμψη του αντιμνημονιακού μηνύματος των εκλογών. Δεν οδηγούν σε πολιτική σταθερότητα. Παρατείνουν την κρίση. Ίσως και να την επιδεινώνουν, αν σκεφτούμε τα σκληρά μέτρα του Μνημονίου που πρόκειται να ληφθούν.
Η ριζοσπαστική Αριστερά όχι μόνο δεν αναδιπλώνεται στην παράδοση του κόμματος διαμαρτυρίας, αλλά επιδιώκει να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης μέσα από ενωτικά προοδευτικά σχήματα, που θα στηρίζονται σε προοδευτικούς συσχετισμούς στη Βουλή και τον λαό. Δεν μπορεί να υπάρξει προοδευτική διακυβέρνηση όμηρη μνημονιακών κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Όσοι υποστηρίζουν την ιδέα "οικουμενικής κυβέρνησης", αλλά θέτουν ως όρο τη συμμετοχή, δηλαδή τη συνενοχή του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν ότι έχουν κομματική και όχι εθνική - λαϊκή σκοπιμότητα.
Κάτω από τις προϋποθέσεις που δημιουργούνται, η πιο καθαρή λύση, που σέβεται τη λαϊκή βούληση και τους δημοκρατικούς θεσμούς, πιθανόν να είναι η προσφυγή στις κάλπες. Δεν είναι τυχαίο ότι ένας στους τρεις πολίτες, μόλις λίγες μέρες μετά τις εκλογές, προκρίνει την επιλογή αυτή. Διαφορετικά, αν οι μνημονιακοί μηχανισμοί υποκλέψουν τη λαϊκή θέληση, μπορεί να οδηγηθούμε σε συνθήκες κοινωνικής έκρηξης.
ΥΓ.: Την Παρασκευή ο κ. Βενιζέλος διέλυσε όλα τα όργανα του ΠΑΣΟΚ και παρέμεινε ο ίδιος ως αρχηγός το μοναδικό όργανο του κόμματος, χωρίς καμία διαμεσολάβηση με την κομματική βάση. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να δώσει έτσι εκλογική μάχη; Μήπως η συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με τους πολιτικούς αρχηγούς βγάλει άσπρο καπνό;