Ευνοϊκό το ευρωπαϊκό momentum

Τις τελευταίες μέρες οι κυρίαρχοι πολιτικοί κύκλοι της Ε.Ε. αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα θα είναι η πιθανότερη εξέλιξη την Κυριακή το βράδυ. Είναι φανερό ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιχειρούν να ανιχνεύσουν δυνατότητες διαλόγου με τη νέα κυβέρνηση, που θα έχει νωπή λαϊκή νομιμοποίηση.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Γάλλου προέδρου Ολάντ, ο οποίος απομακρύνεται από τη γνωστή επιθετική ρητορική τύπου Μέρκελ - Σόιμπλε και καθιστά σαφές -με ανοικτές, είναι αλήθεια, διατυπώσεις- ότι το Μνημόνιο μπορεί να αλλάξει, χωρίς αυτό να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. Ακόμη και ο Σόιμπλε σπεύδει να προσαρμοστεί εν όψει της πιθανότητας νίκης της ελληνικής Αριστεράς, αποδεχόμενος την άποψη ότι δεν υφίσταται νομική δυνατότητα αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Στον αντίποδα, ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, η οποία βρίσκεται εκτός ευρώ, επιχαίρει με το ενδεχόμενο αποπομπής της Ελλάδας. Ωστόσο και μέσα στον αγγλοσαξονικό χώρο διατυπώνονται αντίθετες θέσεις, όπως προκύπτει από το γεγονός ότι χθες οι "Financial Times" φιλοξένησαν άρθρο του Αλ. Τσίπρα με ευρωπαϊκή κατεύθυνση, όπου γίνεται αναφορά στη θετική δήλωση Ομπάμα.
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι το διεθνές κατεστημένο δεν είναι μονολιθικό και τυφλά εχθρικό απέναντι στη χώρα μας και την ελληνική Αριστερά. Γνωρίζει ότι οι ιδεοληψίες για την "τιμωρία του πειραματόζωου" κοστίζουν ακριβά στους τιμωρούς. Διαπιστώνουν ότι η "μόλυνση" διατρέχει ολόκληρη την Ευρώπη και δεν περιορίζεται σε υγειονομική ζώνη στις εσχατιές των Βαλκανίων.
Αυτή η πολυπλοκότητα και οι ρωγμές στο διεθνές κατεστημένο επιβεβαιώνουν ότι είναι θετικό το ευρωπαϊκό momentum, και θα γίνει καλύτερο. Η πολιτική της λιτότητας αρχίζει να αμφισβητείται σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Η Ελλάδα δεν είναι μόνη της και αποδιοπομπαία, όπως ισχυρίζονται τα "παπαγαλάκια" του Μνημονίου.
Αυτό το αντικειμενικό διεθνές πλαίσιο θα επηρεάσει θετικά τα ελληνικά συμφέροντα, στον βαθμό που το βράδυ των εκλογών ο ελληνικός λαός θα δώσει ευρεία νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο πιο δυνατός βγει από τις κάλπες, όσο πιο αποφασιστική και διαρκής παραμείνει η λαϊκή στήριξη, τόσο πιο ισχυρή θα είναι η ικανότητα διαπραγμάτευσης της χώρας για διέξοδο από την κρίση, για μια συμφωνία ανόρθωσης της χώρας που θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο. Και δεν περνά απαρατήρητο ότι, μετά τον Γιούνκερ, και ο Ολάντ επιλέγει να βρει σημεία επαφής με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύοντας ως κομβική μεταρρύθμιση την πάταξη της φοροδιαφυγής, την ώρα μάλιστα που ο Αντ. Σαμαράς υπόσχεται περαιτέρω διάλυση των φορολογικών εσόδων και διαιώνιση του κοινωνικά άδικου φορολογικού συστήματος.