Γιατί δεν πρέπει να χαίρεσαι, βλάκα.

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Με ποσοστό ενσωμάτωσης 98,90%, ώρα 9η πρωινή της 7ης Μαΐου του 2012, η αποχή από τις κάλπες ανέρχεται σε 35%. Αν δεχτούμε, και όντως πρέπει να δεχτούμε, ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτής της αποχή οφείλεται στη μη εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων, πάλι μένει ένα μεγάλο ποσοστό της τάξης του 20%, ίσως και 30%, που δεν πήγε να ψηφίσει. Όταν - σε μια τέτοια πολιτική κατάσταση που η πολιτικοποίηση έχει γενικευτεί που όλοι οι πολίτες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο διεκδικούν ρόλο στην πολιτική ζωή - ένα τόσο μεγάλο ποσοστό δεν πάει να ψηφίσει  δεν σημαίνει ότι αδιαφορούν, ότι σιχαίνονται, ότι απαξιούν. Σημαίνει ότι δεν έχουν τις υλικές προϋποθέσεις να πάνε να ψηφίσουν. Σημαίνει ότι δεν πάνε να ψηφίσουν εκείνοι που έχουν πληγεί πρωτίστως από  τα μέτρα της λιτότητας, από το μνημόνιο. Αν λάβουμε υπόψη δε ότι σημαντικά τμήματα του αστικού πληθυσμού μετακινήθηκαν πρόσφατα στον τόπο καταγωγής τους τότε θα δούμε πιο καθαρά τι κρύβει μέσα του αυτό το μεγάλο ποσοστό αποχής.

Προβάλλοντας την λογική των όσων ψήφισαν σε αυτούς που δεν ψήφισαν εύκολα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι πλειοψηφούν οι αντιμνημονιακοί.

 Ένα ποσοστό 19%  του εκλογικού σώματος έδωσε την ψήφο του σε περίπου είκοσι κόμματα τα οποία μένουν έξω από τη Βουλή. Ένα 19% των ψήφων είναι σαφώς αντιμνημονιακό και αυτό δεν εκφράζεται πουθενά. Αύριο κανένας δεν θα συζητάει γι' αυτό. Αν ήμασταν ακόμα στον δικομματισμό- της μορφής που τον είχαμε συνηθίσει- όλοι οι ινστρούχτορες της πολιτικής συζήτησης, μηδέ του Στρατή Λιαρέλη εξαιρουμένου, θα επεσήμαιναν πόσο απονομιμοποιητικό είναι αυτό του αποτελέσματος των εκλογών. Ως τα τώρα όμως δεν έχω ακούσει κανέναν να το επισημαίνει και να λέει, για παράδειγμα, ότι η κυρίαρχη Τσιπρική αντιμνημονιακή τακτική δεν νομιμοποιείται και ότι ουδόλως ο Τσίπρας και οι συν αυτώ, μηδέ του Γιάννη του Μπαλάφα εξαιρουμένου, δικαιούνται να καπελώνουν όλες τις άλλες - τις τόσες άλλες!- τακτικές που βρίσκονται εκτός Βουλής.

Οι τακτικές αυτές του αντιμνημονιακού αγώνα, ήγουν οι μαστορικές, τα σχέδια, οι τεχνικές και προπαντός οι μαστόροι, δεν είναι αμελητέες ποσότητες και δεν πρέπει να τις μετρήσουμε, ούτε μόνο ούτε κύρια, με το ποσοστό τους και με το πλήθος των ψήφων που συγκέντρωσαν. Πρέπει να τις μετρήσουμε με την επιμονή και τη σταθερότητα που έδειξαν, με τις θυσίες που υπέστησαν προκειμένου ο δικός τους δρόμος να κατατεθεί ενώπιον του λαού, προκειμένου, ο λαός, να βγει από το αδιέξοδο του μνημονίου. Ώρες πολλές ξοδεύτηκαν. Φαιές ουσίες ξοδεύτηκαν. Χρήματα ξοδεύτηκαν! Προφανώς οι πολιτικοί αυτοί ηγέτες που  ξόδεψαν αυτά τα χρήματα δεν έχουν πληγεί από τα μέτρα του μνημονίου οπότε όλοι μαζί, μηδέ του Στέλιου Παπαθεμελή αξαιρουμένου, εξεστράτευσαν κατά του παλαιοκομματισμού.

Χάρη σε όλο αυτό το θαυμαστό “μέτωπο” των είκοσι πέντε (25) αντιμνημονιακών κομμάτων -και η ΝΔ είναι αντιμνημονιακό κόμμα, παρακαλώ μη το ξεχνάτε- , μάθαμε κι εμπεδώσαμε ότι “το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος”, ότι το μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί αρκεί να ακολουθήσουμε έναν και μόνον έναν από τους είκοσι πέντε αυτούς...μονοδρόμους!!!

Γιατί αυτό μας λέει ο γίγας Στελάρας. Αυτό μας λέει ηρωικός Λεβέντης. Αυτό μας λέει η Λούκα, μηδέ του λυρικού Καστανίδη εξαιρουμένου: ότι το μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί ΜΟΝΟ αν εκείνοι μπουν στη Βουλή. Μόνο αν οι μαστορικές τους, τα σχέδιά τους, οι τεχνικές τους και προπαντός οι μαστόροι τους εισέλθουν στη Βουλή. Αν δεν μπει ο Καζάκης στη Βουλή και μπει ο Μαριάς, λέμε ένα παράδειγμα, και αν δεν εφαρμοστεί η συνταγή του Καζάκη για το Παλαϊκό Μέτωπο αλλά εφαρμοστεί η συνταγή Μαριά, τα πράγματα θα είναι σκούρα για το Λαό!

Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε τη θυσία του Καζάκη “να μη  τα πάρει” από τον Καμμένο πράγμα που δεν έκανε- κατά δήλωση του Καζάκη- ο Μαριάς;

Αν δεν μας το έλεγαν αυτό θα έκαναν εκείνο που έκανε ο μέγας εχθρός του παλαιοκομματισμού Δημαράς, οπού τριάντα οκτώ χρόνια διεξήγαγε παρτιζάνικο αγώνα στις αδιαπέραστες ζούγκλες του δικομματισμού και μόλις πρόσφατα τον ανακάλυψαν, οι της καινούργιας φουρνιάς παρτιζάνοι, ρακένδυτο, φθειροπώγωνα έτι δε χολεριώντα, πλην όμως αξιόμαχο και με ακμαίο το ηθικό. Ο Δημαράς λοιπόν έβαλε τον Κοντοντογιαννίδη, τον Παύλο, μαζί με τον άλλο Παύλο, τον Χαϊκάλη για να έχουνε να γελάνε λίγο τα χείλη μας την ώρα που η Κουντουρά θα επιτίθεται κατά της Μέρκελ εφ' όπλου γόβα  και με μπαλάσκες Λουί Βιτόν!

Φευ όμως, και τα αντιμνημονιακά κόμματα που μπήκαν στη Βουλή κάπως ανάλογα μας τα λένε.

Το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος, λένε οι “μπολσεβίκοι” του Περισσού. Αρκεί ο λαός να ψηφίσει στην πλειοψηφία του το “ΚΚΕ”. Αλλιώς δεν γίνεται τίποτα! Ή σώζεται και γίνεται αφεντικό των “μέσων παραγωγής”,έξω από την ΕΕ των μονοπωλίων, με τη δραχμή στην τσέπη  να βροντάει ή ....

“σε όσους αρέσουμε αλλιώς δεν θα μπορέσουμε”!

Α ρε Μαΐλη, γι' αυτό σε πάω εγώ. Γιατί είσαι κιμπάρης και κουβαρντάς και μαξιμαλιστής. Έτσι πρέπει να είναι οι επαναστάτες, μαξιμαλιστές στην Επανάσταση και στον Έρωτα.

Αλλά και ο Κουβέλης και ο Τσίπρας, που ξορκίζουνε το “ΚΚΕ” να συνεργαστεί, το ίδιο κάνουν.

Ο μεν Φώτης το λέει καθαρά ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί με κανέναν ο δε Αλέξης νομίζει ότι είναι πονηρός και μας το λέει αλά Ανδρέα Παπανδρέου. Θυμάται κανένας πώς έλεγε ο Ανδρέας ότι θα φύγουμε από ΝΑΤΟ, πώς έλεγε ο Ανδρέας ότι θα διώξουμε τις βάσεις; Έτσι ακριβώς μας λέει και ο Αλέξης για το πώς θα κάνει συνεργασία. Βάζοντας όρους που δεν μπορεί να δεχτεί ο άλλος, βάζοντας ζητήματα που δεν μπορείς να επιβάλεις -έστω- μπορείς...απρόσκοπτα να κάνεις όσες συνεργασίες της Αριστεράς θέλεις. Μπορείς επίσης να μιλάς δύο ώρες για την αξία της σιωπής, όπως έκανε ο Ανδρέας, ο Μένιος, Μαρούδας, μηδέ του  Τσοχατζοπουλικού Άκη εξαιρουμένου.

Το πήγα, το πήγα και πάλι εκεί το έφερα. Στην Μεταπολίτευση. Στις μέρες του 1975!

Οι Πασόκοι, οι πούροι λέμε Πασόκοι, με το μούσι, το τσαντάκι, οι ενημερωμένοι από τον μακαρίτη Κακαουνάκη, τον ένιωσαν τον Αλέξη αμέσως! Αμέσως μετά τις εκλογές του 2007. Και ανανοήθηκαν. Μεγάλα τμήματα του ΠΑΣΟΚ ήθελαν, από τότε, τη συνεργασία με τον Αλέξη. Τότε είχε φοβηθεί το μάτι τους τη Δεξιά, που ως γνωστόν είναι αξέχαστη από το λαό. Πανικός! Αυτός δεν τους ήθελε όμως εκείνοι τον ήθελαν! Έρωτας, πλην όμως των χρόνων της χολέρας, χολερικός, μινιμαλιστικός, μίζερος...τί περιμένεις, παιδί μου, από Πασόκους....

Με τον υιό του Αρχηγού ξεχαστήκανε λιγάκι. Κάτι το όνομα, κάτι ο  Ρέππας, κάτι ο Καστανίδης, κάτι η Λούκα – αχ Λούκα χάσαμε- κάτι του Νίκου  τα καμαρίνια, μηδέ του Πετσαλνίκου εξαιρουμένου, οι ερωτευμένοι με τον Αλέξη Πασόκοι ξεχαστήκανε. Ώσπου ήρθε το μνημόνιο!

Ο έρως φούντωσε ξανά και τίποτε πλέον δεν μπορεί να τον σταματήσει!

Όπως τότε, ακριβώς. Όπως το '75. Όταν  μεγάλα τμήματα της Δεξιάς και του Κέντρου, που μυρίζονταν την “αλλαγή”, μετακινήθηκαν στο νεόκοπο ΠΑΣΟΚ. Όταν μεγάλα τμήματα του Κέντρου και της Δεξιάς εξέλαβαν τον ηγεμονισμό και την αλαζονεία του Ανδρέα και του Μένιου ως επαναστατικότητα και ριζοσπαστισμό. Όταν μεγάλα τμήματα της Δεξιάς και τους Κέντρου δεν θεωρούσαν τρέντι να είναι δεξιοί και κεντρώοι και δεν θεωρούσαν σικ (το “ιν” βγήκε μετά) να είναι κουκουέδες (εσ και εξ). Είναι τρε κουραστικό και τρε μπανάλ να αγωνίζεσαι για τον Σοσιαλισμό όταν εκείνος θα έρθει μόνος του, θα σου χτυπήσει την πόρτα- στις 18 του Νοέμβρη- για να σε πάρει να καλπάσετε στα πράσινα λιβάδια όπως ο Ρίτσαρντ Γκιρ με τη νυφούλα Τζούλια Ρόμπερτς που το έσκασε μαζί του. Τρε μπιεν που λέει κι ο Ναύαρχος.(Πρέπει να αρχίσουμε να μαθαίνουμε Γαλλικά. Δεν συμφωνείται;)

Έτσι και τώρα, κορίτσια! Πού να καθόμαστε να κάνουμε παραγωγική ανασυγκρότηση; Πού να τρέχουμε στα χωράφια και στις βιοτεχνίες; Να ψηφίσουμε Αλέξη, έστω τον Φώτη που δεν έχει ροπές Λαφαζανικές προς τη δραχμή, για να καλπάσουμε στις 7 του Μάη μήνα, στις αντιμνημονιακές ροζ κοιλάδες του μέλλοντός μας- ροκ μελλοντός μας βεβαίως βεβαίως.

Στις 7 του Μάη Μήνα λοιπόν και όχι στις 16...

Όπως τότε, έτσι και τώρα, κορίτσια, δεν είναι τρέντι η Δεξιά, ε δεν είσαστε και φασίζοντες να πάτε με τον Καμμένο, ούτε και είχατε και τον Δημαρά τόσο πολύ στο στομάχι για να τον ακολουθήσετε στ' αντάρτικο. Αν ήταν ο Λιάνης, η Λιάνη  εε τότε μάλιστα. Μπιέν; 

Όσο για τον “καλό άνθρωπο Αντώνη Σαμαρά του Κωνσταντίνου” τι να πω; Αυτός έχει μπάρες και μας κάνει άλλες χάρες! Αν του δίνατε και όλη τη δύναμη του έθνους, τότε θα βλέπατε! Και τον Ελύτη θα μας εξηγούσε, ακριβώς, και τον Καβάφη, ακριβώς, και τα όνειρά θα μας εξηγούσε...ακριβώς. Και σαν τον Καριωτάκη θα φεύγαμεμε....ακριβώς...

Συμπεράσματα:

1. Με γεια το “καινούργιο” πολιτικό σύστημα
2. Με γεια ο “καινούργιος” τρόπος διχασμού του λαού και του έθνους. Πριν ήταν Βενιζελικοί- Βασιλικοί, “εθνικόφρονες”- “εαμοβούλγαροι”, Δεξιοί- Αριστεροί, Δικομματικοί- αντιδικομματικοί. Τώρα είναι “μνημονιακοί”- “αντιμνημονιακοί”, ήγουν ένα ακόμα πρόσχημα για να νιώθουμε υγιείς και ζωντανοί ( όπως όταν πηγαίνουμε επίσκεψη στα νοσοκομεία ή όπως πηγαίνουμε στις κηδείες) εμείς μέσα στην αρρώστια και το θανατικό των “άλλων”. Ένα ακόμα πρόσχημα για να λέμε ο ένας τον άλλονε προδότη και τον εαυτό μας πατριώτη, τον δεσπότη Παναγιώτη και όταν στεκόμαστε πρωί στον καθρέφτη να στέλνουμε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στη μάνα μας (όπως έκανε ο “Ωραίος Μπρούμελ”, ο Άκης) οπού είμαστε ωραίοι και- προ παντός- με καθαρά χέρια.
3. Με γεια η “Χρυσή Αυγή” και το συγκεκαλυμμένο ανάλογό της, οι “Ανεξάρτητοι Έλληνες”, ότι αυτοί θα τελειώσουν τη δουλειά που εσείς αρχίσατε. Το πρόβλημα με τους φασίστες δεν είναι απλώς που μπήκαν στη Βουλή. Είναι που τους νομιμοποίησατε το “αντιμνημονιακό” τους “σκεπτικό”. Είναι που μιλάτε όλοι σαν κι αυτούς και αυτοί μιλάνε σαν κι εσάς. Με τους ίδιους “όρους”, με τις ίδιες λέξεις, με τον ίδιο τσαμπουκά, με την ίδια ρεβανσιστική, εκδικητική, τιμωριτική “λογική”. Είναι που έχετε κάνει-όλοι- τις δίκες και έχετε εκδώσει τις καταδικαστικές αποφάσεις, έχετε καθορίσει τις ποινές. Μακάρι να ήταν τα δικαστήριά σας λαϊκά. Αλλά δεν είναι! Είναι τα δικαστήρια που στήνει ο καθείς στο άρρωστο του μυαλό με “βασιλικό επίτροπο” την ακόμα πιο άρρωστη ψυχή του. Συνεπώς, εγώ τουλάχιστον, σας θεωρώ κάτι σαν το “Σιν Φέϊν” του ΙΡΑ. Χωρίς να μπερδεύω τις βούρτσες με άλλα ομοιοκατάληκτα πράγματα.  Σαν τον πολιτικό βραχίωνα της φασιστικής δεξιάς, σας βλέπω. Οπού στα μουλοχτά εσείς στρώνετε το ναρκοπέδιο και μετά εκείνοι θα  σπρώξουν εμάς μέσα. Εσείς “καλύπτεται” θεωρητικά τη δουλειά και τα “λεβεντόπαιδα” με τις μαύρες μπλούζες θα την τελειώσουν. Τι θα πείτε άραγε όταν θα δέρνουν και θα σκοτώνουν “προδότες” και “δοσίλογους”; Θα κλαίτε και θα ξορκίζετε τη βία;
4. Γρήγορα θα έρθει και η σειρά σας. Το εκκρεμές θα κάνει την κίνησή του από την “ειρηνική” στη “μη ειρηνική επανάσταση”. (Ψώρα λέρα κρέμεται κασίδα καμαρώνει). Ο λαός, που εσείς εκμαυλίσατε και του τάξατε “αντιμνημονιακά” μπαρμπούτσαλα στις 7 του Μάη, όπως ακριβώς ο Ανδρέας του έταξε σοσιαλισμό στις 18 Νοέμβρη, θα δει πως δεν μπορείτε ούτε ανακούφιση να του προσφέρετε ούτε καν κυβερνητική λύση. Θα μάθει, έχοντας πάθει, ότι δεν μπορείτε να βγείτε από τον ναρκισσιστική σας ζώνη αγνότητας και είτε θα καταφύγει στα πορνεία της οδού Φωκαίας, πληρώνοντας και κάτι τις παραπάνω είτε θα ασελγήσει πάνω σας...παρά φύσιν. Όπως και να έχει, η “Αριστερά” θα πάθει, σύντομα, πανωλεθρία και θα κάνει τριάντα χρόνια να συνέλθει. Και βλέπουμε.  Είναι παγιδευμένη μέσα στην ίδια της τη ναρκισσιστική πολιτική γραμμή. Μόλις χθες το βράδυ μπήκε και το τελευταίο της τμήμα στην ενέδρα και έκλεισε πίσω του την πόρτα.  Κάποιοι λένε ότι είναι φάκα που την έστησαν για το ΠΑΣΟΚ. Την ξέχασαν και όταν την είδαν νόμισαν ότι ήταν...κάστρο. Κάποιοι λένε πως είναι η βάρκα που πιάστηκαν οι Πασόκοι να σωθούν. Είναι τόσοι πολλοί και η βάρκα τόσο μικρή που οσονούπω θα βουλιάξει. Κάποιοι θα πνιγούν κάποιοι θα βγουν για να πιαστούν από αλλού, ότι δεν ξέρουν κολύμπι και τώρα πού να μαθαίνουνε...
5. Μέσα σ' αυτή τη βάρκα θά' σαι μοναχή...
6. Θυμάστε τι έπαθε η Αριστερά το '89-'90 που διασπάστηκε και δεν ανέλαβε ποτέ την ευθύνη να υπερφαλαγγίσει τον δικομματισμό; Τώρα θα το πάθει τρεις φορές περισσότερο αφού τρεις φορές παραπάνω είναι οι ψήφοι που πήρε. Ο λαός που είναι πρακτικός θα νεκραναστήσει τον δικομματισμό “εν ετέρα μορφή”  και ο Θεός να δώσει από  κει και πέρα, και σε σας και σε μας. Θυμόσαστε πως “αναστήθηκε” από το Ωνάσειο ο μεγάλος, και όλοι λέγαμε, αμάν, να του δώσει ο Θεός και ο Κρεμαστινός μέρες για να φύγει ο Μητσοτάκης; Και μετά, παρά λίγο, να μας κυβερνήσει ο Άκης και ο Μάκης; (Θα μου πείτε: ουδέν κακό αμιγές καλού, και ότι η Λούκα δεν θα είχε ανεβασμένα γράδα για να μας κυβερνήσει είκοσι χρόνια μετά. Ίσως...)
7. Τον Μέγα  Πέτρο Γεώργιο Μπαλζάκ Τατσόπουλο τον εξασφαλίσαμε, τη Μαρία Ρεπούση την εξασφαλίσαμε, τον Τέρενς Κουίκ τον εξασφαλίσαμε, τον σχετικό Καπερνάρο τον εξασφαλίσαμε, τον ευφυέστατο Στρατούλη τον εξασφαλίσαμε... Ζήτω το “νέο” πολιτικό σκηνικό!!!
8. Τις πορδές τις εξασφαλίσαμε. Τώρα όμως πρέπει αν βρούμε και αυγά. Γιατί είναι γνωστό τοις πάση ότι μόνο με πορδές βάφονται τα αντιμνημονιακά αυγά.