Η λέξη “σοσιαλισμός” έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο το οποίο ο πληθωρισμός των λέξεων μας κάνει συχνά να ξεχνάμε. Ο σοσιαλισμός είναι δρόμος. Δρόμος προς την κοινωνική και ατομική χειραφέτηση. Δρόμος που καταργεί την οικονομική και κοινωνική εκμετάλλευση και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Δρόμος που οικοδομεί την κοινωνική ισότητα και τη γενική ελευθερία μαζί και αξεδιάλυτα, δηλαδή δρόμος που εδραιώνει την ουσιαστική δημοκρατία. Δρόμος που αίρει τις αρχέγονες διακρίσεις ανάμεσα σε χειρωνακτική και πνευματική εργασία, ανάμεσα σε διεύθυνση και εκτέλεση, ανάμεσα σε πόλη και ύπαιθρο, ανάμεσα στις κοινωνικές λειτουργίες του άντρα και της γυναίκας. Είναι ο δρόμος που αποσκοπεί στην καθολική δικαιοσύνη της οποίας όνομα υπήρξε κάποτε η συκοφαντημένη λέξη “κομμουνισμός”.
Ο δρόμος του σοσιαλισμού δεν είναι προδιαγεγραμμένος. Γιατί η κοινωνική κίνηση εμπεριέχει πάντοτε τη δυνατότητα να αναδυθούν συμβάντα αστάθμητα που αλλάζουν εντελώς απροσδόκητα την ομαλή ροή των πραγμάτων, διαψεύδοντας έτσι αναδρομικά κάθε προειλημμένη θεωρητική κατασκευή που θέλει να εγγυηθεί το μέλλον.
Ο δρόμος του σοσιαλισμού δεν είναι μονόδρομος. Γιατί καμιά νίκη δεν είναι οριστική. Μια νίκη, οσοδήποτε μεγάλη, μπορεί να μετατραπεί σε ήττα, ενώ μια ήττα μπορεί να γίνει ουσιαστική προϋπόθεση μιας επόμενης μεγάλης νίκης.
Ο δρόμος του σοσιαλισμού δεν ξεκινά με ένα συμβάν, όσο κι αν ένα μεγάλο συμβάν μπορεί να σηματοδοτήσει τη συμβατική αρχή μιας νέας πορείας. Ο σοσιαλισμός χτίζεται καθημερινά, μέσα από την αλληλεγγύη και την ανιδιοτέλεια, μέσα από όλες εκείνες τις πράξεις που προάγουν το γενικό καλό έναντι του μερικού συμφέροντος. Γράφει το Κομμουνιστικό Μανιφέστο: οι κομμουνιστές δεν αποτελούν κόμμα. Αποτελούν εκείνους που προτάσσουν πάντοτε το συμφέρον του όλου έναντι του συμφέροντος του μέρους.
Ο δρόμος του σοσιαλισμού δεν χαράσσεται από ένα κόμμα ή ένα πολιτικό υποκείμενο οσοδήποτε θεωρητικά καταρτισμένο, οργανωτικά ισχυρό και πολιτικά αποτελεσματικό. Όσο κι αν όλα αυτά -και πολλά άλλα- είναι απαραίτητα. Ο δρόμος του σοσιαλισμού είναι δρόμος που πορεύεται η ίδια η κοινωνία με όλη την πολυπλοκότητα και τις αντιφάσεις της, δρόμος που οικοδομείται από την ταξική πάλη και μέσα στην ταξική πάλη. Είναι δρόμος που διανοίγεται ενόσω τον περπατούν και επειδή τον περπατούν οι πολλοί.
Από την πλευρά του πολιτικού υποκειμένου που αποσκοπεί στον σοσιαλισμό, ο δρόμος του σοσιαλισμού απαιτεί στρατηγική αδιαλλαξία και τακτική ευελιξία. Γιατί αυτός ο δρόμος είναι διάσπαρτος με εμπόδια όλων των ειδών, εμπόδια που ορθώνουν οι λογής αντίπαλοι για να τον σβήσουν. Στρατηγική αδιαλλαξία σημαίνει ότι τα εμπόδια αντιμετωπίζονται από τη σκοπιά του σοσιαλισμού. Αλλιώς καιροφυλακτεί ο καταστροφικός καιροσκοπισμός. Τακτική ευελιξία σημαίνει ότι τα εμπόδια του σήμερα οφείλουν να αντιμετωπιστούν με τα μέσα που διατίθενται ή μπορούν να επιστρατευθούν σήμερα. Αλλιώς καιροφυλακτεί ο καταστροφικός τυχοδιωκτισμός.
Τα σημεία των καιρών δείχνουν τον δρόμο του σοσιαλισμού μέσα από τη δράση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ουδέποτε έκρυψε ότι αποσκοπεί στον σοσιαλισμό. Παρά τα κενά και τις αδυναμίες του, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει δείξει έμπρακτα ότι ασπάζεται τα παραπάνω. Η στρατηγική αδιαλλαξία έχει στερεώσει την αριστερή του πλευρά. Και όσο η αριστερή πλευρά παραμένει στερεωμένη, ανοίγματα προς «τα δεξιά» είναι απαραίτητα και μπορεί να αποβούν εποικοδομητικά. Γιατί ο δρόμος του σοσιαλισμού είναι δρόμος σύμφυτος με ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία. Δηλαδή εγκάρδιων σχέσεων, στηριγμένων στη γενναιοδωρία απέναντι σε όσους δεν είναι πεισμένοι ότι ο σοσιαλισμός αφορά ευθέως και τους ίδιους. Γράφει το Κομμουνιστικό Μανιφέστο: Το προλεταριάτο δεν θα απελευθερωθεί αν δεν απελευθερώσει την κοινωνία ολόκληρη. Ολόκληρη: όχι μόνο τους συμμάχους, αλλά και τους αντιπάλους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει πορευθεί τα τελευταία χρόνια με τον σαφή ταξικό προσανατολισμό που προϋποθέτει ο δρόμος του σοσιαλισμού. Έχει συμμετάσχει με όλες του τις δυνάμεις στις πολύμορφες λαϊκές κινητοποιήσεις και τις έχει στηρίξει χωρίς να προσπαθήσει να τις χειραγωγήσει. Έχει εκφράσει με όλη τη δύναμη της φωνής του, στη Βουλή και αλλού, τα λαϊκά αιτήματα. Έχει εντοπίσει ότι ο δρόμος του σοσιαλισμού περνάει μέσα από την προστασία και τη διεύρυνση του δημόσιου χώρου. Του δημόσιου κοινού χώρου, όχι του κρατικού ή κρατικοδίαιτου. Από την ταπεινή λαϊκή πλατεία που απειλείται από ένα ιδιωτικό γκαράζ μέχρι την ύδρευση της Θεσσαλονίκης. Έχει μιλήσει για οικονομία των αναγκών, για ασπίδα κοινωνικής προστασίας, για δίκτυα αλληλεγγύης. Επιδεικνύει περιβαντολογική εγρήγορση. Έχει μιλήσει και έχει πράξει για την αναγκαία ενότητα των λαών της Ευρώπης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει δείξει έμπρακτα το τελευταίο διάστημα ότι αντιμετωπίζει τα προβλήματα του σήμερα με τα όπλα του σήμερα. Ότι θέλει σήμερα να συμβάλει όσο μπορεί στο να παραμείνει η κοινωνία όρθια. Γιατί μόνον μια κοινωνία όρθια μπορεί να αναλογιστεί την ιστορία της και να σκεφτεί το μέλλον της, δηλαδή το μέλλον των παιδιών της. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν φοβάται. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στον φόβο αντιπαραθέτει την ελπίδα. Την ελπίδα ότι ήδη χαράσσεται και θα χαραχθεί παραπέρα ο δρόμος που γράφουν στο κοινωνικό έδαφος οι πολλοί περπατώντας μαζί. Όχι επειδή το είπε ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Αλλά επειδή το θέλουν οι ίδιοι.
* Ο Αρ. Μπαλτάς είναι υποψήφιος στη Β' Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου