Η, μέχρι τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, μη σχηματοποιημένη έντονη αντίθεση της ελληνικής κοινωνίας προς τις καταστροφικές πολιτικές των Μνημονίων οδήγησε το εκλογικό σώμα να επιλέξει και να επιβάλει την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, προκειμένου αυτός να οργανώσει την, εκ μέρους των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων, έμπρακτη αμφισβήτηση της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Αυτή η επιλογή, να αναδείξει το νέο πολιτικό υποκείμενο που μπορεί να αναλάβει το βάρος της εκπροσώπησης της άλλης πολιτικής πρότασης, υπήρξε προϊόν ώριμης σκέψης των πολιτών, δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί έντονες κοινωνικές διεργασίες για την ανατροπή των «μνημονιακών» πολιτικών και την αλλαγή πλεύσης της χώρας.
Στις βουλευτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ καλείται, όχι απλώς να εκφράσει τη συνολική αντίθεση των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων προς τη «μνημονιακή» νεοφιλελεύθερη πολιτική, αλλά και να μετασχηματίσει αυτή την αντίθεση σε σχέδιο κυβερνητικής πολιτικής. Η εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ κατάθεση ενός ολοκληρωμένου, συγκροτημένου και επεξεργασμένου προγράμματος κυβερνητικής πολιτικής αποδεικνύει την πρόθεση και την ετοιμότητά του να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.
Ενόψει των επικείμενων εκλογών και προ του «κινδύνου» να αναδειχτεί πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και να σχηματιστεί αριστερή-προοδευτική κυβέρνηση με πυρήνα το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το σύστημα εξουσίας «παίζει τα ρέστα του» με τη Ν.Δ., ώστε να αναδειχθεί αυτή πρώτο κόμμα και να εξασφαλίσει το, βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου, πλεονέκτημα των 50 εδρών.
Έτσι, ενώ μέχρι τις 6 Μαΐου, για τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τα Μνημόνια, τα οποία εμφάνιζαν ως αποτέλεσμα σκληρής(!) και αποτελεσματικής(!) διαπραγμάτευσης από μέρους τους, έπρεπε να εφαρμοστούν διότι αποτελούσαν τις «κόκκινες γραμμές» των δανειστών, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα τα δύο «μνημονιακά» κόμματα εξαγγέλλουν επαναδιαπραγμάτευση του περιεχομένου των Μνημονίων(!) πάντως στο πλαίσιο αυτών, διότι άλλως, όπως ισχυρίζονται, η χώρα θα βρεθεί εκτός Ευρωζώνης!
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου, το μνημονιακό σύστημα εξουσίας, εσωτερικού και εξωτερικού, έχει θέσει στο στόχαστρο αποκλειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, δηλαδή τον πολιτικό φορέα που κατόρθωσε να εκφράσει, προς το παρόν εκλογικά, αλλά πάντως πολιτικά, έγκυρα και αποτελεσματικά, εκείνα τα κοινωνικά στρώματα, που, ως θύματα των «μνημονιακών» πολιτικών, έχουν παύσει να εκπροσωπούνται, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τη «λαϊκή Δεξιά» της Ν.Δ. Και τείνει να τα εκφράσει, μέσω μιας πολιτικής κατάργησης των Μνημονίων και εφαρμογής ενός πολιτικού σχεδίου με αριστερό προσανατολισμό και προοπτική.
Η κινητοποίηση ενός μηχανισμού προπαγανδιστικής φρενίτιδας, με κύρια στοιχεία τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και των θέσεων του αντιπάλου, τη συκοφάντησή του, τη μονομέρεια, την ανάδειξη ψευδοδιλημμάτων, τις απειλές, τους εκβιασμούς και την εμπάθεια, αποτελεί το «σήμα κατατεθέν» αυτής της προεκλογικής περιόδου. Στην πρώτη γραμμή, οι εταίροι-δανειστές της χώρας, που παρεμβαίνουν με ωμό τρόπο στον προεκλογικό αγώνα, και τα κυρίαρχα συστημικά ΜΜΕ, που αδίστακτα προσπαθούν, μέσω της καλλιέργειας κλίματος φόβου, να χειραγωγήσουν το εκλογικό σώμα. Σκοπός, η εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ως «φόβητρου» που θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή, εκτός Ευρωζώνης, και συνακόλουθα η εκλογική αποδυνάμωσή του.
Σ' αυτό το πλαίσιο, με τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να διεκδικεί τη διακυβέρνηση του τόπου, τίθεται πλέον κατά τρόπο άμεσο το ουσιαστικό διακύβευμα της επικείμενης νέας εκλογικής αναμέτρησης, που δεν διαφέρει από αυτό της προηγούμενης.
Ή συνεχίζεται η «μνημονιακή» νεοφιλελεύθερη πολιτική, με συνέπεια τη μετατροπή του τόπου σε πολιτική, οικονομική και κοινωνική «έρημο». Ή ανατρέπεται αυτή η πολιτική και επιβάλλεται το αριστερό σχέδιο διακυβέρνησης που να υπερβαίνει το υπάρχον σύστημα εξουσίας, απεγκλωβίζοντας τη χώρα από τα αλλεπάλληλα Μνημόνια και διαμορφώνοντας μια πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης που να ανταποκρίνεται στις ιδιαιτερότητες και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου, επιμερίζοντας δίκαια τα οικονομικά βάρη και τα οικονομικά οφέλη.
Η πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και η ευθύνη του έναντι της χώρας και του λαού είναι μεγάλες. Ως κύριος πολιτικός εκφραστής των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων και ως εν δυνάμει κυρίαρχη κυβερνητική δύναμη οφείλει να σταθεροποιήσει την κοινωνική συμμαχία των λαϊκών, μεσαίων και κατώτερων, στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, των δυνάμεων της δημιουργίας, της εργασίας και της νέας γενιάς και να την αξιοποιήσει κατά τρόπο αξιόπιστο ως αποτελεσματικό συνασπισμό εξουσίας, που θα ανατρέψει τη διαπλεκόμενη συμμαχία του χρηματοπιστωτικού τομέα, των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης και του μνημονιακού πολιτικού συστήματος με όλους τους πρόθυμους πόλους του και θα εφαρμόσει ένα σχέδιο για την εκ βάθρων ανασύνταξη του πολιτικού συστήματος, την ανασυγκρότηση της οικονομίας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.
* Ο Γιώργος Η. Παπαηλιού είναι δικηγόρος, διδάκτορας της Νομικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου