αν 500 μερες το Βελγιο, γιατι οχι 1001 νυχτες η Ελλαδαρα μας?

Αν 500 μέρες το Βέλγιο, γιατί όχι 1001 νύχτες η Ελλαδάρα μας;

Αν το Βέλγιο απέκτησε κυβέρνηση μετά από 500 μέρες, γιατί πιά τόση βιασύνη γιά την Ελλαδάρα μας; Μήπως όσες και όσοι προσπαθούν να μας φοβίζουν με ακυβερνησία και αποζητούν πολιτική σταθερότητα είναι κατά βάθος αναρχικοί και αντι-ευρωπαϊστές, που θέλουν να μείνουν ατιμώρητα τα εγκλήματα της εν’ Ελλάδι πολιτικής τάξης;

Πως όμως το κάνει αυτός ο Γιώργος Τράγκας; Δεν ξέρω αν το έχεις προσέξει και εσύ, αλλά όλα τα πολιτικά σποτάκια που παρουσιάζει έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους.

Δεν έχει σημασία αν τα πολιτικά σποτάκια είναι από τις πολιτικές δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά ή του ΓΑΠ ή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου ή του Βαγγέλη Βενιζέλου ή του Αλέξη Τσίπρα. Ένα κοινό τους βέβαια χαρακτηριστικό είναι πως τα περισσότερα προέρχονται από την πολιτική τάξι των κομμάτων εξουσίας της εν’ Ελλάδι κομματοκρατίας.
Εκτός τούτου όμως, όλες όσες και όλοι όσοι μιλούν στα σποτάκια τούτα, μιλούν μεν ελληνικά, αλλά με μία πάρα πολλή βαρειά προφορά σουαχίλι (kiswahili στα σουαχίλι) δε. Ναι, ελληνικά μιλούν όλες και όλοι στα σποτάκια του Τράγκα, αλλά με την πάρα πολλή βαρειά προφορά αυτής της ‘lingua franca’ της Ανατολικής Αφρικής και των γύρω περιοχών.

Δεν γνωρίζω βέβαια εάν το κάνει εξ’ επίτηδες ο Τράγκας ή είναι θέμα της ηχοληψίας που χρησιμοποιεί. Ίσως τα μηχανήματα ηχοληψίας που διατίθενται στον Γιώργο να έχουν αυτό το αποτέλεσμα, ώστε και ο Βαγγέλης Βενιζέλος και Αντώνης Σαμαράς και ο Λουκάς Παπαδήμος και ο Φώτης Κουβέλης και ο Αλέξης Τσίπρας να μιλούν μεν ελληνικά, αλλά με μία πάρα πολλή βαρειά προφορά σουαχίλι δε.
Είναι μήπως αυτή η βαρειά προφορά σουαχίλι που έπιασε και η Χουριέτ, ώστε να δημοσιεύει τόσα λαμπρά γιά τον πολιτικό μας εκείνοn που είναι ένας «Αστέρας της ελληνικής πολιτικής»; Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος, αλλά ίσως εκεί πρέπει να τρέξουν στις επόμενες εκλογές ο λεγάμενος πολιτικός και το κόμμα του.
Ίσως τα δικά μου αυτιά να μην διαθέτουν την απαιτούμενη ευαισθησία. Όμως δεν μπορούμε να αμφισβητούμε και τα αυτιά του Σταύρου Ξαρχάκου. Συνθέτης είναι ο άνθρωπος, άρα κάτι πιάνει το αυτί του από την πολλή βαρειά προφορά σουαχίλι, μιάς και σε μία “Ανοιχτή επιστολή προς τους συμπολίτες μας”, μαζύ με τον καθηγητή πολιτικής επιστήμης, Γιώργο Κοντογιώργη, από κοινού μας προειδοποιούν –όπως και ο Τράγκας δηλαδή– πως: “Η ελληνική κοινωνία οφείλει να γνωρίζει ότι, στο πλαίσιο αυτό, θα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε μια νέα προσφυγιά και στην οριστική της εξαθλίωση και υποτέλεια” (http://contogeorgis.blogspot.com/2012/04/blog-post_28.html).
Δεν το έγραψα εγώ αυτό. Αλλά θα έπρεπε να το είχαν διαβάσει όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες ψηφοφόροι, πριν από τις εκλογές της Κυριακής 6 Μαΐου 2012, ειδικά όσες και όσοι δεν έχουν στο αυτί τους την ευαισθησία και την εμπειρρρία που διαθέτει το αυτί του Έλληνα συνθέτη Σταύρου Ξαρχάκου.
Δεν είναι όμως αργά. Καθόσον με ΝΔ και ΠαΣοΚ ξανά, αν παίξει και η τσόντα Κουβέλη, τότε η ελληνική κοινωνία “θα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε μια νέα προσφυγιά και στην οριστική της εξαθλίωση και υποτέλεια” (http://contogeorgis.blogspot.com/2012/04/blog-post_28.html).
Η επιτακτική ανάγκη γιά την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα δεν έχει τίποτα να κάνει με την αλλαγή των κομμάτων εξουσίας. Η επιτακτική ανάγκη γιά την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα έχει να κάνει με την αλλαγή του όλου πολιτικού συστήματος, ώστε η ελληνική κοινωνία να γίνει εντολέας, με την εκάστοτε, αμέσως ανακλητή και απόλυτα ελεγχομένη –από την ελληνική κοινωνία– κυβέρνηση να πληρεί πιστά και ταπεινά τον ρόλο του εντολοδόχου της ελληνικής κοινωνίας.
Επειδή ακριβώς η ελληνική μας κοινωνία διαθέτει και την πολιτική ευαισθησία και την πολιτική εμπειρρρία που απαιτείται γιά την αλλαγή του εν’ Ελλάδι πολιτικού συστήματος, επίσης κατανοεί απόλυτα την ανάγκη γιά 1001 νύχτες ακυβερνησίας, χωρίς καμμία πολιτική σταθερότητα στην Ελλαδάρα μας. Γιατί δηλαδής, είναι λιγότερο απολίτιστοι ή βάρβαροι οι φίλοι μας οι Βέλγοι που το κατανόησαν τούτο;
Nαι μεν το γοργόν και χάριν έχει, αλλά το καλό πράγμα αργεί. Ποιά ή ποιός τολμάει να τα βάλει με τον ελληνικό μας κόσμο, ειδικά όταν απειλείται αυτή η ύπαρξη της συλλογικότητάς μας εμπρός σε έναν από κοινού κατανοητό εχθρό;

Νίκος Γεωργαντζάς