«Εγώ ο τυχερός»

Η τραγικότητα του τραπεζικού συστήματος και το ξεπούλημα της Ελλάδας…

«Καλά που έκανες και έφυγες», «δες αν ψάχνουν για δουλειά να ‘ρθούμε κι εμείς», «έφυγες και σώθηκες»… Αυτές είναι λίγες από τις φράσεις με τις οποίες γνωστοί και φίλοι με βομβαρδίζουν πλέον καθημερινά, γεγονός το οποίο αποδεικνύει περίτρανα την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας.
Εγώ, ο τυχερός για πολλούς και ο «πλέον βολεμένος» για άλλους τόσους, αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα μερικά χρόνια πριν, λίγο πριν ξεσπάσει «η κρίση» για την οποία περνάμε όσα περνάμε σήμερα… Θυμάμαι τότε όλοι έλεγαν «πού πας;» , «πού αφήνεις συγγενείς και φίλους;» , «γιατί αφήνεις τη δουλειά σου;» , αλλά εγώ ασφυκτιούσα, δεν άντεχα να πάω ούτε στην επαρχία! Για εμένα και τη σύζυγό μου το πρόβλημα δεν ήταν η κατάρρευση της οικονομίας αλλά η γενικότερη κατάρρευση των αξιών και το μπάχαλο στο οποίο όλοι μας συμμετείχαμε και εξακολουθούμε να συμμετέχουμε. Για παράδειγμα, δε μπορούσα να δεχτώ να θέλω να βγω βόλτα με το παιδί μου και να αναγκάζομαι να βγαίνω στον δρόμο επειδή το πεζοδρόμιο ήταν κατειλημμένο από αυτοκίνητα. Δεν άντεχα να τσακώνομαι κάθε λίγο και λιγάκι και να έχω να αντιμετωπίσω ανθρώπους που ΔΕΝ ήθελαν να καταλάβουν πως ήταν λάθος! Δεν άντεχα να βλέπω την κοροϊδία των ΜΜΕ , την ατιμωρησία που εξακολουθεί να ταλανίζει αυτή την άμοιρη χώρα, την αδικία εις βάρος των απλών πολιτών!!!

Ωστόσο έκανα όνειρα γιατί χωρίς όνειρα η ζωή είναι μονότονη, ανούσια. Ένα από τα όνειρά μου ήταν να αγοράσω το δικό μου σπίτι και να ξεκινήσω τη δική μου επενδυτική προσπάθεια, μιας και η αγορά ενός σπιτιού αποτελούσε επένδυση για εμένα και όχι μια απλή αγορά. Έτσι λοιπόν αγόρασα το σπιτάκι μου, με στεγαστικό δάνειο φυσικά. Μέχρι να φύγω από την Ελλάδα , τουτέστιν για 2-3 χρόνια μετά την αγορά του σπιτιού, ήμουνα ένας άψογος πελάτης και κάθε μήνα ήμουν ο πρώτος που έβαζε τη δόση στον λογαριασμό της τράπεζας. Αν εξαιρέσουμε κάτι άθλιες χρεώσεις του στυλ «ασφάλεια φωτιάς και σεισμού» που έπρεπε να δίνω μια φορά το χρόνο, κατά τα άλλα πλήρωνα κανονικά τις δόσεις και όλοι μας ήμασταν ευχαριστημένοι. (Θεωρώ τις χρεώσεις άθλιες , γιατί όταν θα γίνει το κακό και θα πας να εισπράξεις, τότε συνειδητοποιείς πόσο λαμόγια είναι όλοι αυτοί και πόσα τζάμπα χρήματα τους έδινες τόσο καιρό).
Ήρθε ο καιρός λοιπόν να φύγουμε οικογενειακώς για τους λόγους που προανέφερα. Το σπίτι το νοίκιασα σε μια οικογένεια και αφού τους ευχήθηκα καλή τύχη, πήρα το δρόμο της ξενιτιάς. Δεν θα αναφέρω το πόσο δύσκολα πέρασα και πόσο δύσκολα περνάω μιας και δεν είναι του παρόντος. Αυτό που θέλω να θίξω είναι το εξής: Σχεδόν από τότε που ξεκίνησε η κρίση , αρχίσανε και τα θέματα με την τράπεζα. Όσοι ειναι παθόντες γνωρίζουν ίσως και καλύτερα από εμένα. Η οικογένεια που νοικιάζει το σπίτι ζήτησε κάποια στιγμή μείωση την οποία δεν μπορούσα να αρνηθώ μιας και γνωρίζω την κατάσταση που επικρατεί. Ούτε μπορούσα να τους ζητήσω να φύγουν από το σπίτι μιας και δεν είμαι τέτοις άνθρωπος, αλλά ούτε θα έβρισκα κάποιον άλλον να το νοικιάσει. Βλέπετε οι μειώσεις στους μισθούς δεν επιτρέπουν πολλά «ανοίγματα» με τα ενοίκια. Το μείωσα λοιπόν, έριξα και τη δόση στο μισό για έξι μήνες κλπ κλπ. Ταυτόχρονα οι τράπεζες έπαιρναν ζεστό κρατικό χρήμα από τα χρήματα των φορολογούμενων, αλλά οι δόσεις κάθε μήνα δεν έλεγαν να πέσουν και, αντιθέτως, αυξάνονταν! Έχετε υπολογίσει πόσα χρήματα έχουν εισπράξει οι τράπεζες από το κράτος;;; Και πιο το αποτέλεσμα; Είμαστε χρεοκοπημένοι μέχρι εκεί που δεν πάει!
Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα και ύστερα από αγώνες για την επιβίωση στο εξωτερικό, έρχομαι να κάνω τη φορολογική μου δήλωση. Υπόψιν, το σπίτι είναι πρώτη κατοικία και όχι μόνο δεν έχω καθαρό εισόδημα από το ενοίκιο, αλλά αναγκάζομαι κάθε μήνα να δίνω και από την τσέπη μου! Το αποτέλεσμα; Θα πρέπει να δώσω κάμποσα χρήματα σαν φόρο, παρόλο που δεν κατοικώ στην Ελλάδα, παρόλο που δεν έχω κανένα εισόδημα στην Ελλάδα, παρόλο που δεν έχω άλλη περιουσία στην Ελλάδα. Θα τα δώσω! Δεν θέλω, αλλά θα τα δώσω! Ξέρω ότι π.χ. με τα 1000 ευρώ που θα σκάσω δεν πρόκειται να σωθεί κανένας, αλλά θα τα δώσω έχοντας μια αμυδρότατη ελπίδα ότι θα πάνε για καλό σκοπό.
ΟΜΩΣ, γιατί πάντα εγώ να είμαι ο καλός της υπόθεσης (ή ο μαλάκας κατ’ άλλους) και πάντα εγώ να καλούμαι να βγάλω το φίδι από την τρύπα; Γιατί ενώ βρίσκομαι πλέον σε δεινή κατάσταση να μην με ξαλαφρώσει κι εμένα λίγο το κράτος;;; Όχι, δεν θέλω να μου χαρίσει τίποτα!!! Δεν έχω τέτοια απαίτηση! Αυτό που θέλω είναι μια δίκαιη μεταχείριση προς το πρόσωπό μου και προς τα πρόσωπα όλων εκείνων που δεινοπαθούν τούτες τις μέρες! Τι εννοώ; Αφού βρίσκομαι σε άσχημη οικονομική κατάσταση και ΑΔΥΝΑΤΩ πλέον να πληρώνω από την τσέπη μου για τα της Ελλάδας (κι εδώ που είμαστε κάπως πρέπει να επιβιώσουμε), και βλέποντας πως αν καθυστερήσω έστω μια δόση σκάνε τόκοι υπερημερίας της τάξεως των 8-10 ευρώ την ημέρα, ζήτησα από την τράπεζα μια διευκόλυνση. Η τράπεζα ευχαρίστως προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει μειώνοντας τη δόση στα μισά για έναν ολόκληρο χρόνο!!! Ουάου!!! Έτσι μάλιστα! Και εγώ δεν θα αναγκάζομαι να πληρώνω από την τσέπη μου, και θα μπορέσω να μειώσω και άλλο το ενοίκιο στους νοικάρηδες! Βεβαίως λοιπόν δέχτηκα (πάντα με επιφυλάξεις) να γίνει αυτή η μείωση.
Πάω μια μέρα να δω μέσω e-banking τα του δανείου και τι να δω;;; Υπό φυσιολογικές συνθήκες η μηνιαία δόση ήταν 612 Ελβετικά φράγκα, δηλαδή γύρω στα 510 ευρώ (το ενοίκιο που πληρώνει η οικογένεια είναι πλέον 350 ευρώ από τα 400, ενώ τα 400 ήταν η πρώτη μείωση από τα 450). 510 ευρώ λοιπόν, εκ των οποίων τα 336 ευρώ ήταν το χρεολύσιο, δηλαδή τα χρήματα που αφαιρούνταν από το κεφάλαιο, ενώ τα υπόλοιπα 174 ευρώ ήταν οι τόκοι. Δεκτόν. Για να δούμε τι γίνεται τώρα με τη μείωση που θέλησαν τόσο πολύ να μου την εγκρίνουν: Η μειωμένη δόση λοιπόν είναι της τάξεως των 301 φράγκων, δηλαδή περίπου 250 ευρώ. Από αυτά λοιπόν δίνω ΠΑΛΙ 173 ευρώ σε τόκους και μόλις 77 ευρώ στο κεφάλαιο!!! Καταλάβατε κύριοι;;; Πληρώνω τους τόκους και το κεφάλαιο μένει σχεδόν αμείωτο!!!
Και κάπου εδώ πρέπει να ξεσπάσω! Πού είναι η αλληλοβοήθεια ρε μουνόπανα;;; Πού είναι η σχέση αλληλεγγύης μεταξύ κράτους και πολίτη;;; Εγώ να σας βοηθήσω -τις περισσότερες φορές δίχως εναλλακτική και χωρίς πολλά λόγια- , αλλά εσείς ΠΟΎ ΕΙΣΤΕ;;; Δε ζητάω να μου/μας χαρίσετε λεφτά!!! Ζητάω δικαιοσύνη!!! Ναι, να πληρώσω τη μειωμένη δόση, αλλά να είναι μειωμένη πραγματικά!!! Έτσι όπως είναι τώρα, ναι μεν πληρώνουμε μειωμένες δόσεις, αλλά στο μέλλον θα τα βρούμε πάλι μπροστά μας!!! Έτσι θα πάμε μπροστά;;; Έτσι θα λυθούν τα προβλήματά μας;;; Και εντάξει, εγώ είμαι από τους τυχερούς που έχω να πληρώσω τώρα! Οι άλλοι που δεν έχουν;;; Πώς στο διάολο ζητάς να ακριβύνουν όλα και την ίδια στιγμή αφήνεις τις τράπεζες ανεξέλεγκτες;;; Τους δώσατε τόσα δις ευρώ και όχι μόνο δεν τα προώθησαν στους πολίτες, όχι μόνο δεν έριξαν λίγο τα επιτόκια, αλλά αντιθέτως κοιτάνε να βγάλουν και άλλα εις βάρος μας!!!!!
Και κάπως έτσι θα φτάσει όλος ο κόσμος να χρωστάει στις τράπεζες, και οι τράπεζες , εκτός του ότι θα έχουν κάνει αφαίμαξη στον απλό κόσμο, εκτός του ότι θα πάρουν με κατασχέσεις τα αγορασμένα σπίτια μας, θα πάρουν επιπλέον και όποια άλλη περιουσία διαθέτει ο απλός κόσμος!!! Εγώ, για παράδειγμα, αν δηλώσω πως δεν έχω να πληρώσω, αμέσως η τράπεζα θα βγάλει στο σφυρί το σπίτι μου και μάλιστα σε εξευτελιστική τιμή. Εάν δε συγκεντρωθεί όλο το ποσό που χρωστάω, η τράπεζα θα αναζητήσει άλλα περιουσιακά στοιχεία! Και ναι μεν δεν έχω τώρα, αλλά όταν η μάνα μου θα θελήσει να μου γράψει κάποια κληρονομιά, η τράπεζα θα καραδοκεί για να την αρπάξει!!! Και κάπως έτσι η γη και γενικά οι περιουσίες του κόσμου περνάνε στα χέρια των τραπεζών!!!
Σας κούρασα, το ξέρω, αλλά ψάχνω κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι να βρούμε μια λύση σε αυτό το μείζον πρόβλημα των τραπεζών. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ!!! Πότε θα επέμβει αυτό το ρημαδιασμένο κράτος;;; Ο κόσμος βλέπει πως δεν έχουν νόημα οι αυτοκτονίες και σύντομα θα στρέψει το όπλο, το μαχαίρι ή δεν ξέρω γω τι άλλο σε εκείνους που μας πηδάνε καθημερινά!!! Αν έχετε ένα ψήγμα ευαισθησίας μέσα σας, ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!!!

Φίλε πιτσιρίκο είσαι ο μοναδικός αποδέκτης του mail αυτού. Κάν’ το ό,τι καταλαβαίνεις… Ξέρω πως ακόμα και αν το δημοσιεύσεις δεν θα αλλάξει κάτι. Διατηρώ όμως μια μικρή ελπίδα πως κάποιοι θα ξεσηκωθούν πραγματικά ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ τα αυτονόητα. Δε ζητάμε πολλά! Δικαιοσύνη ζητάμε ρε γαμώτο!!!