Συναγερμός στην Ευρώπη με την ακαμψία της Μέρκελ

Πριν από δύο εβδομάδες, η είδηση που προκάλεσε αίσθηση και έναν κάποιο τρόμο, πρωτίστως εκτός των ελληνικών συνόρων, ήταν η πληροφορία από την Τράπεζα της Ελλάδος ότι έφυγαν μέσα σε λίγες μέρες σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ από τις καταθέσεις. Εντός των συνόρων ελάχιστοι τρόμαξαν, αφενός διότι δεν είδαν καμία ουρά μπροστά στις τράπεζες και τα ΑΤΜ, αφετέρου διότι μετά από δύο χρόνια κουράστηκαν να τρομάζουν. Την εβδομάδα που μας πέρασε, η είδηση που προκάλεσε πολύ μεγαλύτερο τρόμο ήταν τα στοιχεία από τα στατιστικά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ότι μόνο μέσα στον Απρίλιο μειώθηκαν οι καταθέσεις στις ισπανικές τράπεζες κατά 31,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Τον φόβο του διάχυσης της κρίσης σε όλη την Ε.Ε. προσπαθούν να ξορκίσουν Κομισιόν και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με την πρότασή τους για τη δημιουργία «Τραπεζικής Ένωσης». Τόσο ο Ζοζέ Μπαρόζο της Κομισιόν όσο και ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ θεωρούν ότι θα ήταν ισχυρό εργαλείο για την αντιμετώπιση της κρίσης κι έχουν -για την ώρα;- απέναντι τη Γερμανία

Επειδή άλλο Ελλάδα και άλλο Ισπανία, άλλο ένα δισεκατομμύριο ευρώ κι άλλο τριάντα, άλλο πανικόβλητες -ή εκφοβιστικές- δηλώσεις σε ένα προεκλογικό περιβάλλον κι άλλο ψιθυριστές παραδοχές σε μια χώρα με κυβέρνηση που έχει νωπή λαϊκή εντολή, χρειάστηκε η είδηση από τη χώρα των Ιβήρων για να φέρει στο καθημερινό λεξιλόγιο των αναλυτών και του Τύπου έναν ακόμη τρομακτικό αγγλισμό: «Bank Run». Ελληνιστί, «πανικόβλητες αναλήψεις από τις τράπεζες».
Ο φόβος της μόδας αυτές τις μέρες, λοιπόν, είναι το Bank Run, που ήρθε να προστεθεί στα σενάρια τρόμου για την περίπτωση που βγει η Ελλάδα από το ευρώ - ενίοτε και σε συνδυασμό μαζί του. Κι αυτόν τον φόβο προσπαθούν να ξορκίσουν Κομισιόν και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με την πρότασή τους για τη δημιουργία «Τραπεζικής Ένωσης». Τόσο ο Ζοζέ Μπαρόζο της Κομισιόν όσο και ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ θεωρούν ότι θα ήταν ισχυρό εργαλείο για την αντιμετώπιση της κρίσης κι έχουν –για την ώρα;- απέναντι τη Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ.
Τι ακριβώς είναι μια «Τραπεζική Ένωση»; Θα ήταν πρόωρο να την περιγράψει κανείς, πάντως θα ήταν σίγουρα στενότερος συντονισμός των εθνικών εποπτικών αρχών, αμεσότερη εμπλοκή των μηχανισμών στήριξης στις επιχειρήσεις διάσωσης των τραπεζών και με κάποιους κανόνες, εννοείται- κοινή εγγύηση για τις καταθέσεις.
 Και ποιος θα εγγυάται; Τα κράτη. Μεταξύ όλων των άλλων -των θολών σε αυτή τη φάση- «Τραπεζική Ένωση» θα σήμαινε αλληλεγγύη μεταξύ των Ευρωπαίων καταθετών και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι υπάρχει διάθεση για τέτοια αλληλεγγύη. Ωστόσο, σʼ αυτή την κρίση είναι τέτοια η αλληλεξάρτηση μεταξύ των χωρών, όχι μόνο της Ευρωζώνης, αλλά και του κόσμου ολόκληρου, ώστε η αλληλεγγύη έστω και με το στανιό να γίνεται μονόδρομος.

Ο αόρατος παίκτης