ΟΧΙ στις σειρήνες του φασισμού

Το ξημέρωμα της Πέμπτης 25 Οκτωβρίου 2012 ήταν δύσκολο για μένα. Το τηλέφωνο με βρήκε στη δουλειά, στις 6 το πρωί, και από την άλλη πλευρά του ακουστικού η μητέρα, ανήσυχη και αγχωμένη, μου έδινε το σήμα ότι ο πατέρας μας έπαθε οξύ πνευμονικό οίδημα. Ύστερα, μέσα σε άγχος, ταραχή, ανησυχία και φόβο, ο αδερφός μου κι εγώ ξεκινήσαμε τη γνωστή διαδρομή. Το 166 μπροστά, γρήγορα στο Λαϊκό που εφημέρευε, στο ενδιάμεσο διάστημα οξυγόνο, ως πρώτη βοήθεια, αμέσως μετά στα επείγοντα, όλοι οι γιατροί, σαν ταχυδακτυλουργοί, να κάνουν διασωλήνωση, που ισοδυναμεί με σωτηρία, και μετά στην εντατική του καρδιολογικού για να συνεχιστεί η μάχη.
Εκεί στο Λαϊκό Νοσοκομείο, έξω από τα επείγοντα και την εντατική, μαζί μ' εμάς, δύο άλλοι Έλληνες, ένας Αλβανός, ένας Ιορδανός και μια κοπέλα από τη Γεωργία. Οι συνειρμοί την ώρα που το μυαλό πετάει παντού και η αγωνία σε πλημμυρίζει, έρχονται αναπόφευκτα.

Συνειρμός πρώτος, ευτυχώς που υπάρχει ακόμη το ΕΚΑΒ, το δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό που δίνουν προσωπική μάχη, έχοντας πάρει στην πλάτη τους το στοίχημα να κερδίσουν έστω και μία ζωή που φθάνει στα χέρια τους έτοιμη να χαθεί. Μαζί με την αξία του γείτονα - διπλανού που εκφράζει το αίσθημα αλληλεγγύης που πρέπει να μας ενώνει, το ΕΣΥ είναι το αληθινό αποκούμπι του απλού λαϊκού ανθρώπου. Όποιος επιδιώκει τη διάλυση του ΕΣΥ, είναι απλά εχθρός του λαού.
Συνειρμός δεύτερος, ότι έξω από τα επείγοντα και την εντατική οι άνθρωποι, απʼ όπου και αν είναι, όποιον θεό και αν πιστεύουν, ακόμη και αν δεν πιστεύουν, όποια εθνότητα ή εθνικότητα γράφει η ταυτότητά τους, είναι ίδιοι απέναντι στον πόνο, την αγωνία, την προσμονή για έναν καλό λόγο. Εκεί δεν υπάρχουν μετανάστες και ημεδαποί, εκεί ο ένας σφίγγει το χέρι του άλλου, του εύχεται περαστικά και του εκφράζει την ελπίδα να σωθεί ο δικός του άνθρωπος.
Συνειρμός τρίτος, η εικόνα του ανθρώπου που υψώνει το χέρι με τον ναζιστικό χαιρετισμό, και ταυτόχρονα εκφράζει κήρυγμα μισαλλοδοξίας, φασισμού και πολέμου μέσα στην ίδια τη κοινωνία. Πρόκειται για τον εκφραστή της Μαύρης Νύχτας.
Συνειρμός τέταρτος, ότι αυτή η εικόνα υπήρξε και συνέβη λίγες ημέρες πριν από τον εορτασμό του ΟΧΙ του ελληνικού λαού απέναντι στον γερμανικό φασισμό και τον ναζισμό που αιματοκύλησε την Ευρώπη.
Την 28 Οκτωβρίου 1940, οι Έλληνες πατριώτες, νέες και νέοι, έδωσαν έναν πατριωτικό αγώνα απέναντι στην άδικη φασιστική - ιμπεριαλιστική επίθεση. Απέκρουσαν τον εχθρό, έζησαν την κατοχή, γνώρισαν εκατόμβες νεκρών, έγραψαν χρυσές σελίδες της εθνικής αντίστασης, κατέβασαν το σύμβολο του γερμανικού φασισμού από την Ακρόπολη.
Το υψωμένο χέρι με τον ναζιστικό - φασιστικό χαιρετισμό στην Ελλάδα του 2012 είναι αληθινή πρόκληση ενάντια στο δημοκρατικό ήθος, στον πραγματικό δημοκρατικό πατριωτισμό των Ελλήνων, στον αγώνα που έχει κάνει αυτός ο λαός για να κατακτήσει την ελευθερία και τη δημοκρατία του. Στον εκφραστή της Μαύρης Νύχτας, κάποιος πρέπει να θυμίζει το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, το Κομμένο, την Καισαριανή, αν και είναι βέβαιο ότι αυτές οι σελίδες της πατριωτικής ιστορίας του λαού μας δεν αγγίζουν τον συγκεκριμένο και τους ομοίους του.
Σήμερα, Οκτώβριος του 2012, πρέπει όλοι να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στις σειρήνες του φασισμού και του ναζιστικού κηρύγματος που επιδιώκουν να διαλύσουν τη συνοχή της κοινωνίας, με μοναδικό σκοπό και στόχο να μην επιτρέψουν να υπάρξουν και να ολοκληρωθούν ενωτικοί, ειρηνικοί, κοινωνικοί - δημοκρατικοί αγώνες που θα βάλουν φραγμό στην κατηφόρα της χώρας και θα δώσουν τη δυνατότητα να ανοίξει μια νέα δημοκρατική - σοσιαλιστική προοπτική. Σήμερα, Οκτώβριος του 2012, πρέπει να αναπτυχθεί ένα μεγάλο δημοκρατικό, πατριωτικό, αντιφασιστικό μέτωπο που θα πει ΟΧΙ στα φασιστικά κηρύγματα και στις ναζιστικές - ρατσιστικές πρακτικές.


* Ο Κώστας Σκηνιώτης είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών