Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Οταν πηγαίναμε σχολείο

Αγαπητό μου ημερολόγιο…
Αγαπητό μου ημερολόγιο, θυμάμαι μικρός, τον περασμένο αιώνα δηλαδή, τότε που πήγαινα ακόμα σχολείο, οι δάσκαλοι μου έλεγαν πως η χώρα μου ήταν ένας μαγικός τόπος. Ένας τόπος που γεννούσε ήρωες, ημίθεους και φιλόσοφους. Σαν μικρό παιδί τότε, το είχα πιστέψει. Μεγαλώνοντας έψαχνα να τους βρω, αλλά μάταια. Εκτός αν ήρωες σήμερα είναι οι Τσουκάτοι, οι Μαντέληδες, οι Χριστοφορακορουσόπουλοι και οι άλλοι γνωστοί ήρωες των δελτίων μαζικής αποχαύνωσης. Εκτός αν ημίθεοι είναι οι αρχηγοί των κομμάτων με τις συμμορίες τους και γι αυτό είναι και πάνω από τους νόμους με αποτέλεσμα να μην τιμωρείται κανείς. Εκτός αν οι φιλόσοφοι σήμερα είναι οι πρόεδροι της δημοκρατίας, που τους έχουν να λένε που και που κανένα βαθυστόχαστο τσιτάτο χωρίς νόημα, ώστε να δικαιολογούν και τον μισθό τους.

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Μιλάμε για δημοκρατία και δεν ξέρουμε τι είναι η δημοκρατία, με αποτέλεσμα να έχουμε υποταχθεί σε μια διεφθαρμένη κομματοκρατία που μέσα σε λίγες δεκαετίες ρίμαξε μια χώρα με ιστορία χιλιάδων ετών. Δημοκρατία έχουμε όταν μπορεί να ακούγεται και να γίνεται σεβαστή, η φωνή κάθε πολίτη. Η Δημοκρατία έζησε τον 5ο αιώνα π΄χ και πέθανε τον 4ο από τον Μέγα Αλέξανδρο που επέβαλε την βασιλεία του, με αποκορύφωμα την θεοκρατία του Βιζαντίου, τον πόλεμο απέναντι σε κάθε τι Ελληνικό και την απαγόρευση της φιλοσοφίας και το τέλος των τελευταίων φιλοσοφικών σχολών με διάταγμα. Στο Βιζάντιο δεν υπήρχε δημοκρατία, οι άνθρωποι δεν ψήφιζαν, προσκυνούσαν μόνο κάποιον αυτοκράτορα και έναν Θεό, ελπίζοντας στον μεταθανάτιο παράδεισο, αντίθετα με τους Έλληνες που πίστευαν στον άνθρωπο, στην γνώση, τις επιστήμες, τις τέχνες, την δημοκρατία. Κανείς δεν λέει πως η αρχαία δημοκρατία ήταν τέλεια, όμως ήταν ο σπόρος που θα έπρεπε να φροντίσουμε να μεγαλώσει. Δυστυχώς τον αφήσαμε να μαραζώσει και μόνο σαν θαύμα σήμερα υπάρχει στις σκέψεις κάποιων ανθρώπων, σαν τον μεγάλο Κορνίλιο Καστοριάδη.
Όταν η Ευρώπη βγήκε από τον θεοκρατικό μεσαίωνα, το κατάφερε γιατί ανακάλυψε ξανά την αρχαία Ελλάδα, την αρχαία Ελληνική δημοκρατία. Δυστυχώς όμως την ανακάλυψε χωρίς να την κατανοεί πλήρως, με αποτέλεσμα η δημοκρατία να μετατραπεί σε κομματοκρατία. Το γνωστό "ριπάμπλικ" που λένε και οι φίλοι μας και εταίροι μας.
Αν δεν κατανοήσουμε την διαφορά ανάμεσα στην δημοκρατία και την κοματοκρατία, που σήμερα είναι απαραίτητο όσο ποτέ, δεν θα ελευθερωθούμε ποτέ από τα κοματόσκυλα που ξεπουλάνε την πατρίδα μας, δεν θα απαλαγούμε από τον εργατικό μεσαίωνα που μας φέρνουν πιο σκοτεινό από ποτέ, δεν θα νιώσουμε ποτέ ελεύθεροι, ίσοι μεταξύ μας, αλλά και διαφορετικοί.
Γιατί η ουσία της δημοκρατίας είναι η ελευθερία και η ισσότητα των πολιτών, με σεβασμό στην διαφορετικότητα τους.
Ας σκεφθούμε λοιπόν αν θέλουμε δημοκρατία πρώτα, και μετά ας αποφασίσουμε τον τρόπο που θα την φέρουμε ξανά στην ζωή μας.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ

Από τον Χρίστο Λογαρίδη
Οι πρόγονοί μας, αντίθετα από εμάς, είχαν εκπαιδευτεί να φιλοσοφούν. Δηλαδή να σκέφτονται. Γι αυτό και έχουν και θα έχουν πάντα μια θέση στην φωτεινή πλευρά της ιστορίας, αντίθετα από εμάς που αν δεν αλλάξουμε θα χαθούμε στην δύνη του χρόνου χωρίς να μας θυμάται κανείς.
Χρόνια τώρα, δίνουμε την εξουσία στους ίδιους και τους ίδιους, σ αυτούς που έφεραν τη χώρα στον γκρεμό και ζητάμε από αυτούς να μας σώσουν Σαν να βάλεις τον κλέφτη να διαχειριστεί την περιουσία σου, έναν βιαστή παιδιών να προσέχει τα παιδιά σου. Όταν λοιπόν χάσεις την περιουσία σου, η βιάσουν το παιδί σου, δεν φταίει μόνο ο κλέφτης και ο βιαστής, αλλά κι εσύ.

Γεια σου Ντορα προστάτη των φτωχών

Τελικα όπως αναφέρουν τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, η βουλευτής με το 1.000.000.είναι η Ντόρα Μπακογιάννη, λογικό μου φαίνεται. Αν σκεφθούμε πως είναι κόρη της γνωστής οικογένειας που σώζει την χώρα εδώ και χρόνια ανιδιοτελώς, κάτι σαν κληρονομικό χάρισμα, δεν με παραξενεύει. Άλλωστε όλοι εσείς που κάνετε τους τζάμπα μάγκες, καλό είναι να σκεφτείτε, πως αν πρώτα δεν σώσεις τον εαυτό σου, πως θα σώσεις την χώρα? Για την πατρίδα ρε γαμώτο, ψηφίστε την ξανά. Η Ντόρα ξέρει και μπορεί.

ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ- ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ

ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ
ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ
Του Χρίστου Λογαρίδη
Μαγάλο πλήγμα δέχθηκε ξαφνικά ο τόπος αγαπητέ μου πρώην καταναλωτή. Ο μέγας επαναστάτης, ο κάποτε πρόεδρος της ΕΦΕΕ, με τον αντιδικτατορικό αγώνα παραιτήθικε από υπουργός προστασίας του πλούσιου πολίτη. Τους φτωχούς ποιος τους δίνει σημασία έτσι και αλλιώς.
Μιλάμε για μεγάλο πλήγμα στην δημοκαφρία, συγνώμη, στην δημοκρατία ήθελα να πω, αλλά η απογοήτευση μου είναι μεγάλη, άνθρωπος είμαι κι εγώ, πόσα να αντέξω.
Μιλάμε ότι επι υπουργείας του, το έγκλημα ξεπέρασε το Σικάγο την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, αλλά ο αντιεξουσιαστής στην θέση του. Έγινε παγκόσμιο ρεκόρ ρίψης χημεικών, ούτε στο Βιετνάμ δεν έπεσαν τόσα χημικά, αλλά ο αντιεξουσιαστής στην θέση του. Τα ΜΑΤ βάραγαν παπούδες, γριές, γιατρούς, τραυματίες, τον Μανώλη Γλέζο, αλλά ο αντιεξουσιαστής στην θέση του. Παρακρατικοί έκαψαν κανονικά και με τον νόμο την Αθήνα, αλλά ο αντιεξουσιαστής στην θέση του. Μέχρι φυσικά που ξεκίνησε το παιχνίδι, άλλος για την καρέκλα του Γιωργάκι, που λόγο και αποκριάς, είχε μεγάλη επιτυχία και σαν θαύμα, ο αντιεξουσιαστής άφησε ορφανή την καρέκλα του υπουργού προστασίας του πλούσιου πολίτη. Μιλάμε για τεράστια θυσία.
Το ηθικό συμπέρασμα λοιπόν, είναι πως κάθε καλός αντιεξουσιαστής, αφήνει μια καρέκλα εξουσίας, μόνο για μια μεγαλύτερη. Ζήτω ο αντιεξουσιαστής και όσοι τον ψηφίζουν…

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΜΥΚΟΝΟΣ?

Όταν πουλήσουν τα νησιά…

Από τον Χρίστο Λογαρίδη

Κάποτε πήγαινες στον Μπακάλη και του έλεγες μισό κιλό φέτα. Ένα τριακόσια σου απαντούσε, να το αφήσω? Σήμερα που άλλαξαν οι εποχές, ρωτάς πόσο έχει το κατοστάρικο και σου λένε εκατόν πενήντα, να το αφήσω?
Πάντα ζήλευα αυτούς τους σπουδαγμένους οικονομολόγους, τρομερή επιστήμη φίλε μου. Το βλέπεις καθαρά αυτές τις μέρες που καταρρέει το οικονομικό σύμπαν που δημιούργησαν. Καταλαβαίνεις την σπουδαιότητα τους από τα πανάκριβα πάρτι και τις απίστευτες αποζημιώσεις που εισπράττουν και λες, δεν μπορεί, κάποιοι τους πληρώνουν για να καταφέρουν να κάνουν ακόμα ένα κράχ. Τώρα που τα παιδιά το κατάφεραν, πρέπει να τους πληρώσουμε, να τους δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας για την δουλειά τους.

Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ

ΛΙΣΑΒΕΤ ΣΑΧΤΟΥΡΗ

Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ

Του Χρίστου Λογαρίδη

Η Δρ. Ελισάβετ Σαχτούρη, διεθνώς αναγνωρισμένη εξελικτική βιολόγος, μελλοντολόγος, συγγραφέας, ομιλήτρια και σύμβουλος σε επιχειρήσεις και κυβερνήσεις στο Σχεδιασμό Ζωντανών Συστημάτων, δίνει διαλέξεις - εκπομπές σε ραδιόφωνο και τηλεόραση στην Ευρώπη, τη Βόρεια και Νότια Αμερική, την Ασία, την Αφρική, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Δίδαξε σε αρκετά πανεπιστήμια. Διετέλεσε επιστημονικός συγγραφέας της τηλεοπτικής σειράς HORIZON του BBC, σύμβουλος των Ηνωμένων Εθνών για τους αυτόχθονες λαούς. Οργάνωσε τους Εορτασμούς της Γης στην Ελλάδα το 2000. Το ενδιαφέρον της εστιάζεται στην εξελικτική βιολογία ως μοντέλο παγκοσμιοποίησης και οργανωτικής αλλαγής. Τα βιβλία της  EarthDance: Living Systems in Evolution, A Walk Through Time: From Stardust to Us, και Biology Revisioned, από κοινού με τον Willis Harman.  www.sahtouris.com και www.ratical.org/lifeweb. mail: elisabet@sahtouris.com


ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΑΣ, ΣΑΝ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΟΣ ΒΙΟΛΟΓΟΣ, ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΕΤΕ ΣΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ?

Κατά τη μεταδιδακτορική υποτροφία μου στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, μελετούσα τη συγκριτική εξέλιξη του εγκεφάλου. Ταυτόχρονα, με ενδιέφερε η κατάσταση στον κόσμο, τα πολλά προβλήματα της ανθρωπότητας. Η επιστημονική έρευνα, μου φαινόταν πολύ περιορισμένη στο να μπορεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα για τα προβλήματα των ανθρώπων, για ένα καλύτερο μέλλον για όλους σ’ αυτό τον όμορφο πλανήτη. Διαβάζοντας νέες, πιο ολιστικές θεωρίες για την εξέλιξη των αρχαίων βακτηριδίων (Lynn Margulis), της Γης ως ζωντανό πλανήτη (James Lovelock), άρχισα να διαπιστώνω πώς η αρχαιοελληνική αναζήτηση στα ανθρώπινα ζητήματα μέσω της κατανόησης της βιολογίας – της επιστήμης της ζωής – θα μπορούσε να εκπληρωθεί. Γύρισα στην Ελλάδα στα τέλη του ‘70 μένοντας μέχρι το 1990, εργαζόμενη πάνω σε τέτοιο υλικό. Διαπίστωσα πώς η κοινωνικοπολιτική και οικονομική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους  - ειδικά η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης – ακολουθούσε πρότυπα που καθορισμένα πολύ καιρό πριν στην βιολογική εξέλιξη.

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Τα «πράσινα σπίτια» του μέλλοντος

Από τον Χρίστο Λογαρίδη

Αν σας λέγαμε, ότι μπορείτε να κατασκευάσετε ένα σπίτι απόλυτα οικολογικό, με τέσσερις φορές λιγότερο κόστος από ένα συμβατικό, με 75% λιγότερο κόστος για ενέργεια, απόλυτα αντισεισμικό και 3 φορές περισσότερο ανθεκτικό στην φωτιά, πως θα σας φαινόταν? Αν τώρα σας λέγαμε, ότι αυτό το σπίτι κατασκευάζετε από άχυρα? Όχι, δεν αστειευόμαστε, σε όλο τον κόσμο, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, χτίζονται σπίτια με πρώτη ύλη το άχυρο. Τα γνωστά straw bales.Τα πρώτα «αχυρόσπιτα», κατασκευάστηκαν στην Νεμπράσκα το 1903, αλλά σε ανασκαφές που έγιναν στην Αίγυπτο, ανακαλύφθηκαν κατασκευές από άχυρο σε αρχαίους τάφους, το οποίο μάλιστα ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Οι ειδικοί, λένε ότι αυτό το υλικό, με καλή συντήρηση, μπορεί να έχει διάρκεια ζωής, πάνω από 9000 χρόνια.
Πώς να φτιάξεις το δικό σου «αχυρόσπιτο»
Ένα μεγάλο πλεονέκτημα αυτών των κατασκευών, πέρα από το μικρό κόστος, είναι ο χρόνος κατασκευής. Ένα μικρό σπίτι, μπορεί να χτιστεί από μια οικογένεια μέσα σε μια μέρα. Ο τρόπος είναι πολύ απλός και όλοι μπορούν εύκολα να πάρουν μέρος στην κατασκευή του σπιτιού τους, κερδίζοντας χρήματα. Στην αρχή φτιάχνεται ο σκελετός, συνήθως από ξύλο, για να είναι το σπίτι κατασκευασμένο μόνο με φυσικά υλικά, και μετά τοποθετούνται όπως τα τούβλα τα άχυρα. Η σκεπή πατάει στον σκελετό και όχι στα άχυρα. Όταν τελειώσει η τοποθέτηση τους, στοκάρονται με πυλό και το σπίτι είναι σχεδόν έτοιμο. Το άχυρο είναι τόσο εύκολο να πάρει διάφορα σχήματα, που με ένα αλυσοπρίονο, μπορείς να του δώσεις ότι μορφή ονειρευτείς, να δημιουργήσεις καμπύλες, κυκλικές επιφάνειες, φτιάχνοντας έναν πραγματικά παραμυθένιο χώρο που χαίρεσαι να ζείς.
Τι πρέπει να προσέξεις
Πρώτα από όλα, το άχυρο πρέπει να είναι καλά πιεσμένο. Μετά πρέπει να μην έχει υγρασία, που είναι ένας μεγάλος εχθρός και τέλος να μην έχει έναν τερμίτη που το τρώει. Όταν όμως το άχυρο είναι καλά πιεσμένο, αυτός ο τερμίτης δεν μπορεί να το διαπεράσει. Με καλή συντήρηση, αυτά τα σπίτια ζουν πολύ περισσότερο από τα συμβατικά. Μάλιστα σε περιοχές με βαρύς χειμώνες και μεγάλες βροχοπτώσεις, όπως η Νέα Υόρκη, η Νέα Σκωτία, ο Καναδάς, η Γερμανία και η Αγγλία, σπίτια τέτοιου τύπου υπάρχουν σε άριστη κατάσταση εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Σεισμοί, φωτιές και καταποντισμοί
Το άχυρο είναι πολύ εύκαμπτο υλικό, με αποτέλεσμα να απορροφά τους κραδασμούς ενός σεισμού. Μάλιστα έχει την ικανότητα, ακόμα και αν δημιουργηθεί ρωγμή στον σκελετό του σπιτιού, να κρατήσει το σπίτι στην θέση του και απόλυτα ασφαλή.
Αν τώρα η κακιά η ώρα φέρει μια πυρκαγιά, όσο και αν φανεί παράξενο, αντέχει 3 φορές περισσότερο από ένα συμβατικό σπίτι. Χρειάζονται πάνω από δυο ώρες μέχρι η φωτιά να διαπεράσει τον τοίχο, την ώρα που ένα συμβατικό σπίτι καίγεται σε λιγότερο από μισή ώρα. Αυτή η αντοχή στην φωτιά, έχει σώσει πολλές ζωές μέχρι τώρα. Ένα άλλο πλεονέκτημα, είναι η απίστευτη ηχομόνωση. Είναι τόσο αποτελεσματική, που σε πολλά σπίτια συμβατικά, σπίτια που για παράδειγμα βλέπουν σε έναν πολυσύχναστο και θορυβώδη δρόμο, γκρεμίζουν τους τοίχους που βλέπουν στον δρόμο και τους φτιάχνουν από άχυρο.
Ας μιλήσουμε για λεφτά
Το κόστος κατασκευής ενός τέτοιου σπιτιού, είναι τέσσερις φορές μικρότερο από ένα αντίστοιχο συμβατικό και κατασκευάζετε τέσσερις φορές πιο γρήγορα. Θεωρούνται τέλεια για ηλιακή ενέργεια και μιλάμε για χώρες που δεν έχουν τον δικό μας ήλιο.
Από την φύση τους τα υλικά κατασκευής, δίνουν δροσιά το καλοκαίρι και θερμότητα τον χειμώνα. Ακόμα και σε ζεστές χώρες, δεν χρειάζεται κλιματισμός. Αποτέλεσμα? 75% λιγότερη κατανάλωση ενέργειας για θέρμανση. Εσύ δηλαδή νιώθεις ζέστη, την ώρα που οι άλλοι παρακαλούν τον Αλογοσκούφη για το επίδομα θέρμανσης που δεν θα πάρουν ποτέ. Αν έχεις μάλιστα οικολογική συνείδηση, αξίζει να μάθεις, ότι σε περίπτωση που γκρεμίσεις αυτό το γλυκό σπιτάκι, το περιβάλλον δεν μολύνεται καθόλου. Σκέψου, ότι αν θάψεις τα υλικά που χρησιμοποίησες, σε έναν χρόνο θα έχουν γίνει ένα με την μαμά γη.
Αν τώρα θέλεις να φτιάξεις το δικό σου πράσινο σπίτι, καλό είναι να μετακομίσεις σε άλλη χώρα. Εδώ δεν δίνουν άδεια, όπως μου κατήγγειλε κάποιος που ήθελε να φτιάξει ένα τέτοιο σπίτι, την ώρα που ακόμα και στην Καλιφόρνια των σταρ, είναι νόμιμα από το 1994. Αν σκεφτείς ότι μόνο στις ΗΠΑ πάνε χαμένοι 200.000.000 τόνοι άχυρο και το συνδέσεις με το χρηματοπιστωτικό μπάχαλο που ξεκίνησε από τα δάνεια για κατοικίες και την οικολογική καταστροφή, έχεις μια σαφή εικόνα του κόσμου που ζείς.

LETS VS EURO

LETS VS EURO

Local

Ο τρόπος να ζεις χωρίς λεφτά

Από τον Χρίστο Λογαρίδη

Τι κάνουν οι άνθρωποι όταν τους χτυπάει η φτώχια και η ανεργία, όταν το μέλλον τους μοιάζει σκοτεινό και τα σκληρά οικονομικά μέτρα, τους πετάνε στο περιθώριο και την απόγνωση? Κάποιοι δανείζονται από τις τράπεζες και μπλέκουν σε μια οικονομική περιπέτεια με τόκους, που τις περισσότερες φορές τους καταδικάζει ακόμα περισσότερο, κάποιοι άλλοι βγαίνουν στην παρανομία και μερικοί αποφασίζουν να ανακαλύψουν έξυπνους τρόπους επιβίωσης, όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για την κοινωνία που ζουν. Στην Αγγλία, την εποχή των σκληρών μέτρων της Θάτσερ, ολόκληρες πόλεις βιώνουν την περιθωριοποίηση, την φτώχια και η ανεργία είναι ο κανόνας. Τότε εμφανίζονται τα

Ευρωφονιάδες

Διάβασα σε κάποιο σάιτ μια συγκλονιστική φράση. Κάποιος έγραψε, πως στο μέλλον δεν θα λένε πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες, αλλά πως οι μαλάκες υποτάσονται σαν τους Έλληνες.
Πριν λίγο καιρό, όποις έλεγε πως μας έχουν μετατρέψει σε πειραματόζωα, τον έλεγαν γραφικό, σήμερα από τα πιο επίσημα στόματα ακούμε πως είμαστε ένα πείραμα και δεν είναι αυτό το τραγικό. Το τραγικό είναι πως το ακούμε χωρίς να αντιδράμε. Αυτό είναι πραγματικά τραγικό και επικίνδυνο για το μέλλον μας.
Δεχόμαστε μια επίθεση απίστευτη και όχι μόνο δεν αντιδράμε, αλλά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στην αδράνεια και την θλίψη.
Ίσως γιατί τα τελευταία χρόνια μεταλαχτήκαμε σε αμερικανάκια τηλεορασόπληκτους, από πολίτες γίναμε καταναλωτές και μας έριξαν στο λούκι του ατομικισμού. Όλοι μάθαμε να κοιτάμε μόνο τον εΕυρωφονιάδες
αυτό μας, αδιαφορόντας για το κοινό καλό. Μας έμαθαν στο βόλεμα, στην λαμογιά, την απάτη και τα δεχθήκαμε με απίστευτη απάθεια που τώρα θα πληρώσουμε.
Χρόνια και χρόνια ζήσαμε με τα σκάνδαλα της εκάστοτε εξουσίας, που αντί να απαιτήσουμε να τιμωριθούν όσοι έκλεβαν την ζωή μας, τους ξαναψιφήζαμε για να κλέβουν περισσότερα, αρκεί να μας άφηναν και εμάς μερικά ψίχουλα. Η ρεμούλα, η διαπλοκή, η απάτη έγιναν το εθνικό μας σπόρ και τα δεχθήκαμε σαν κάτι το φισιολογικό, για να μην πω, ότι τα επικροτούσαμε. Τι πιο φυσιολογικό λοιπόν, να ζούμε τώρα την κατάρευση της κοινωνίας μας?
Δυστυχώς δεν φταίνε μόνο οι πολτικοί που φτάσαμε εδώ, φταίμε εμείς που δεν τους ελένχαμε, που ενώ ξέραμε ποιοι είναι, τους ξαναψηφίζαμε για ένα ηλίθιο ρουσφετάκι, για μια θέσούλα στο δημόσιο, για μια ζωή χωρίς κανένα ενδιαφέρον, για μια ξευτιλισμένη υπαλληλοποίηση του κώλου. Για μια μισθωτή σκλαβιά.
Ακόμα και σήμερα, που έχουμε φτάσει στον πάτο, που πουλάνε την χώρα, που μας μετατρέπουν σε Ινδούς σκλάβους μιας νέας οικονομικής αυτοκρατορίας, όπως ήταν κάποτε η Βρετανική, πάλι ανεχόμαστε τους ίδιους ανθρώπους στην εξουσία. Αυτούς που μας έφεραν εδώ, αυτούς που θα έπρεπε να δικάσουμε, τους αφήνουμε να μας πάνε ακόμα πιο κάτω.
Ακούω παντού γύρω μου, όλους να φωνάζουν, να βρίζουν, να λένε που είναι οι αγανακτησμένοι, που είναι η αντίσταση, που είναι ο ένας, που είναι ο άλλος, αλλά κανείς να μην κάνει τίποτα. Όλοι θέλουν να κάθονται στον καναπέ τους και να βγάλουν το φίδι από την τρύπα κάποιοι άλλοι.
Όλοι θα ήταν ευτυχισμένοι αν έβλεπαν κάποιους να μπουκάρουν στην Βουλή και να φόραγαν χειροπαίδες στους πολιτικούς, θα ένιωθαν υπέροχα αν έβλεπαν να δικάζονται, να κατάσχονται περιουσίες, αρκεί όλα αυτά να τα έκαναν κάποιοι άλλοι και εμείς να τα παρακολουθούσαμε σε ζωντανή σύνδεση από την πλάσμα τηλεόρση μας. Μιλάμε για την απόλυτη ξευτίλα.
Στην ουσία, όπως ο μέγας ηγέτης Τζέφρι έφερε την τρόικα να μας σώσει, θα θέλαμε να έρθει μια άλλη τρόικα να επαναστατήσει για εμάς. Πόσο ξευτιλισμένοι έχουμε γίνει ρε μάγκες?
Αλλά η ξευτίλα πάει ακόμα πιο μακριά, ακόμα και σήμερα, βλέπω ανθρώπους να κάνουν τα ίδια που γινόντουσαν πάντα. Βλέπω ανθρώπους ακόμα να προσπαθούν να διαπλακούν με την διευθαρμένη εξουσία, για μερικά ψίχουλα. Ακόμα και ανθρώπους που το παίζουν επαναστάτες και φωνάζουν για ξεσικωμό, για όπλα και άλλα τέτοια όμορφα. Όμως στην ουσία απλά θα ήθελαν να πάρουν λεφτά από την εξουσία να ζουν καλά και ας κυβερνάει ο Ραιχενμαχ, ο Ροκφέλες και ο Σατανάς ο ίδιος. Κανένα μα κανένα πρόβλημα δεν θα είχαν.
Δεν μιλάμε για ανθρώπους που θα κάνουν μια γερή μπαζα και θα λύσουν το πρόβλημα της ζωής τους, γιατί αντε αυτό να το καταλάβω, μιλάμε για ανθρώπους που είναι έτοιμοι να χάσουν την ελευθερία τους, την αξιοπρέπια τους και να υποταχθούν στα κομματόσκυλα για μερικά ψίχουλα.
Δεν έχουν την ικανότητα, ούτε καν να ζυγίσουν το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσουν, το αντίτιμο που θα τους ζητήσουν. Και δεν μιλάμε για ανθρώπους που πεινάνε, φαντάσου δηλαδή να πείναγαν τι θα μπορούσαν να κάνουν.
Μια φίλη εχθές, μου είπε τι με νιάζει εμένα για την πατρίδα μου, τι μου έδωσε? Φιλενάδα, πατρίδα μου δεν είναο ο Βενιζέλος, ο Τζεφρι, ο Σαμαράς, ο Παπαδήμος και οι άλλοι της γνωστής σημορίας. Αυτοί δεν μου έδωσαν τίποτα και δεν τους ζήτησα τίποτα ποτέ.
Πατρίδα μου είναι το μαγικό ηλιοβασίλεμα που είδα στην Σαντορίνη, ένας έρωτας που έζησα στην Ελαφόνησο, η Ακρόπολη που πάντα με μαγεύει όταν την κοιτάζω, ο Πλάτωνας που ζει ακόμα και μπορεί να μου μιλάει μέσα από τα βιβλία του, αποδεικνίοντας πως μόνο το πνεύμα είναι αθάνατο, είναι οι φίλοι μου που πίνουμε ένα ποτύρι κρασί και λέμε τα προβλήματα μας, ο ήλιος που λάμπει και θέλουν να τον πουλήσουν και αυτόν στην Μέρκελ, είναι οι γονείς μου, που μου έμαθαν τι είναι αγάπη και δεν με πέταξαν στον δρόμο στα 17 μου, όπως κάνουν οι Άγγλοι, είναι το γαλάζιο της θάλασσας που θέλω να βουτάω. Αυτή είναι η πατρίδα μου και δεν την πουλάω σκλαβολαμόγια ευρωφονιάδες

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Χρήμα η δημοκρατία?


Του Χρίστου Λογαρίδη

Το συμφέρον των πολλών, είναι πάνω από τις ανάγκες των λίγων, η του ενός.

Το καλό με την κρίση, είναι πως έπεσαν οι μάσκες. Όλες οι μάσκες που έχει χρισημοποιήσει κατά καιρούς η εξουσία. Είναι δεδομένο, πως πλέον είναι αδύνατον να μην έχουμε έναν πόλεμο ανάμεσα στους πολίτες και την εξουσία, σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν όμως οι πολίτες θέλουν να νικήσουν σε αυτόν τον ύπουλο πόλεμο, πρέπει πρώτα να κατανοήσουν ποια πραγματικά είναι η εξουσία και φυσικά να κατανοήσουν τι είναι η δημοκρατία. Σίγουρα δημοκρατία δεν είναι αυτό που βιώνουμε σήμερα, αλλά ούτε και αυτό που ζούσαμε τα χρόνια πρίν από την κρίση.

Που είναι τα λεφτά οέο?


Του Χρίστου Λογαρίδη

Μεγάλη πλάκα έχει σύντροφε πρώιν καταναλωτή η ιστορία με τον βουλευτή που φυγάδευσε τα ωραία του λεφτάκια στην οικονομικά εξωτική Ελβετία, την ώρα που η πατρίδα ψάχνει ευρώπουλα με το τουφέκι και δεν βρίσκει ούτε κατοχικές δραχμές.
Ποιο μεγάλη πλάκα όμως, έχουν αυτοί που λένε πως θα βγεί μόνος του να μιλήσει. Αυτό όπως καταλαβαίνετε είναι μαθηματικά αδύνατον για έναν πολύ απλό λόγο. Διότι δεν είναι μόνο ένας που έβγαλε τα λεφτάκια του στον οικονομικό παράδεισο που ονομάζουμε Ελβετία. Όλοι λοιπόν οι βουλευτές, νομίζουν πως η φασαρία γίνεται για κάποιον άλλο και περιμένουν και αυτοί με αγωνία, να δουν ποιος ηλίθιος την πάτησε και θα γίνει ρόμπα στα δελτία εξημέρωσης των ελεύθερων αντιδιαπλεκόμενων καναλιών.
Το θέμα αγαπητέ μου πρώην καταναλωτή, δεν είναι να βρούμε ποιος έβγαλε τα ευρώπουλα όξου, που λένε στα χωρία, αλλά ποιος δεν τα έβγαλε. Αυτό είναι πιο ρεαλιστικός στόχος.
Το δούλεμα των αυτόχθονων ιθαγενών όπως καταλαβαίνεις καλέ μου πρώην καταναλωτή, δεν έχει τέλος. Πρώτα φτιάχνουμε την Ελβετία, μετά διάφορους φορολογικούς παράδεισους σε κάτι εξωτικά νησιά και μετα λέμε πως δεν είναι ηθικό να χρησιμοποιούμε αυτά που εμείς δημιουργίσαμε για να ξεφεύγουμε από την εφορία, που επιβάλουμε στους ιθαγενείς.
Αν πραγματικά φίλε μου πρώην καταναλωτή, ήθελαν οι Βενιζελοπαπαδήμοι και οι Μερκελοσακοζί να πατάξουν την φοροδιαφυγή, θα καταργούσαν την Ελβετία. Όσο βλέπεις λοιπόν την Ελβετία να ζει και να βασιλεύει, να ξέρεις πως απλά μας δουλεύουν κανονικά και με τον νόμο τους. Αυτά και καλή διασκέδαση στα δελτία εξημέρωσης.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Δημήτρης Καζάκης:Έτσι θα σώσουμε την Ελλάδα



Από τον Χρίστο Λογαρίδη

Κύριε Καζάκη, θα θέλαμε να μάθουμε κάποια πράγματα που δεν ξέρει ο κόσμος για εσάς, όπως αν είστε παντρεμένος, αν έχετε παιδιά, που σπουδάσατε…

Ναι, ο κόσμος δεν ξέρει τέτοιου είδους πράγματα για εμένα, δεν τα λέω, κυρίως γατί όταν ξεκίνησα αυτή την ιστορία, την ξεκίνησα σαν απλός πολίτης. Στην πορεία, κυρίως γιατί ο κόσμος θέλει να κρίνει με βάση τι χαρτιά έχεις, αυτό άλλαξε. Λοιπόν, γεννίθηκα στην Καλαμάτα, το 62, οι γονείς μου ήταν εσωτερικοί μετανάστες και ουσιαστικά με μεγάλωσαν οι παπούδες, γιατί οι γονείς μου δεν μπορούσαν να μας ζήσουν. Τους γονείς μου τους γνώρισα στα 8 μου χρόνια, γιατί δούλευαν όλη μέρα και δεν μπορούσα να τους δω. Τότε ξεκίνησα να μένω μαζί τους, μεγάλωσα στην Κυψέλη, πήγα σχολείο στο διάσημο 20ο, ενώ αργότερα πέρασα στην ΑΣΟΕ.

Μνημόνιο η Λούκι Λούκ?


Μέγα θέμα προέκειψε ξαφνικά φιλομνημονιακέ μου αναγνώστη, με τις δηλώσεις κορυφαίων υπουργών, όπως η Κατσέλη και ο Χρυσοχοίδης, που είπαν πως δεν διάβασαν το Μνημόνιο, λες και έχουν διαβάσει ποτέ τίποτα από αυτά που ψηφίζουν.
Όμως εγώ παίρνω θέση υπέρ των υπουργών στο θέμα αυτό. Έχετε δει ρε εσείς όλοι που φωνάζετε το μνημόνιο? Χάλια είναι, δεν έχει ούτε μια εικόνα, μόνο γράμματα, μιλάμε για πολύ κουραστικό κείμενο. Δεν έχει εισαγωγή στην ιστορία, δεν έχει έναν σούπερ ήρωα, δεν κορυφώνεται το δράμα και δεν έχει χαρούμενο τέλος.
Ούτε ένας σκηνοθέτης δεν θα αναλάμβανε να το κάνει ταινία αυτό το πράγμα και ζητάτε να το διαβάσουν οι υπουργοί μας? Έλεος πια με τις παράλογες απαιτήσεις.
Όμως εγώ έκανα ρεπορτάζ σε βάθος και έμαθα λεπτομέριες για την περίοδο εκείνη που έφτασε το μνημόνιο στα γραφεία των υπουργών.
Όπως πολύ σωστά είπε ο μέγας ηγέτης Χρυσοχοίδης, που ελπίζω κάποτε να αναλάβει και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ώστε αυτό το κόμμα να εξαφανιστεί οριστικά από την χώρα, είχε άλλες δουλειές να κάνει τότε. Πιο σοβαρές.
Ήθελε να πολεμήσει το έγκλημα, που όπως όλοι ξέρουμε μαστίζει την Ελληνική κοινωνία. Ήθελε να φτιάξει την καλύτερη αστυνομία του κόσμου και αυτό δεν είναι εύκολη δουλειά αγαπητέ μου και φιλομνημονιακέ μου αναγνώστη.
Είχε όμως μια τρομερή ιδέα και ήθελε να την εφαρμόσει στα σώματα ασφαλείας.
Φυσικά, αυτή η τρομερή ιδέα, ήθελε πολύ και συστηματική μελέτη για να εφαρμοστεί σωστά και να κλάσουν μέντες οι κακοί που κλέβουν γριούλες και περίπτερα.
Σκέφτηκε λοιπόν ο μεγάλος, ποιος ήταν ο φόβος και ο τρόμος των κακών? Μα ο Λούκι Λούκ φυσικά. Ο άνθρωπος που πυροβολούσε πιο γρήγορα και από την σκιά του και έβαζε τον νόμο πάνω από όλα, κάνοντας τους Ντάλτον να σκάνε από το κακό τους. Έτσι λοιπόν, ο τεράστιος αυτός υπουργός, είχε ζητήσει να του πάνε όλα τα τεύχη από τις περιπέτειες του Λούκι Λούκ, να τις μελετήσει και να τις εφαρμόσει στην Ελληνική αστυνομία.
Όλοι ξέρουμε πως ο Λούκι Λούκ, είχε πολλές περιπέτειες που δημοσιεύτηκαν σε πάρα πολλά τεύχη. Μιλάμε για τεράστιο όγκο περιοδικών, σε μεγάλο μέγεθος, που χρηάζεται κάποιος μέρες, ίσως και μήνες για να μπορέσει να τα μελετήσει.
Και πάνω σε αυτή την σοβαρή μελέτη του υπουργού, έρχετε κάποιος ανόητος να διακόψει την ανάγνωση για κάποιο μνημόνιο. Ε όχι ρε παιδιά, έλεος δηλαδή.
Και τώρα πείτε την αλήθεια. Έχετε μπροστά σας τις περηπέτειες του Λούκι Λούκ, μιλάμε για συλεκτικά τεύχη τεράστιας αξίας τώρα, και δύπλα κάποιο μνημόνιο, τι θα διαβάζατε?
Έλα, πείτε την αλήθεια, όλοι θα διαβάζατε Λούκι Λούκ και πολύ σωστά θα κάνατε. Διότι οι περιπέτειες του ήρωα που πυροβολεί γρηγορότερα από την σκιά του, έχουν πλοκή, έχουν δράμα, έχουν γέλιο, νικάει πάντα το καλό, οι κακοι΄πάνε πάντα στο τέλος στην φυλακή, μα πάνω από όλα έχουν εικόνες και χρώματα.
Αντίθετα, το σκατομνημόνιο, δεν έχει εικόνες, μόνο γράμματα και είναι κουραστικό. Μόνο τίποτα σπασίκλες θα μπορούσαν να το διάβάσουν και ο μεγάλος μας υπουργός δεν ήταν και δεν  θα γίνει ποτέ σπασικλάκι.
Μετά δεν έχει σενάριο, δεν έχει καλούς και κακούς, έχει μόνο τοκογλύφους και μακάκες. Οι κακοί όχι μόνο δεν πάνε φυλακή, αλλά κλέβουν ολόκληρη χώρα νόμιμα 

Δεκάδες νεκροί σε επίθεση αυτοκτονίας έξω από κυβερνητικό κτίριο στην Υεμένη


Τουλάχιστον 26 άτομα έχασαν τη ζωή τους σε επίθεση αυτοκτονίας με παγιδευμένο αυτοκίνητο που σημειώθηκε το Σάββατο στην είσοδο κυβερνητικού κτιρίου στην πόλη Μουκάλα της Υεμένης. Η πόλη είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Χαντραμούτ στη νοτιοανατολική Υεμένη.


Σύμφωνα με στρατιωτική πηγή, κανένας αξιωματούχος δε βρισκόταν στο κτίριο τη στιγμή της έκρηξης.


Ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκονται, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων και άνδρες της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς, επίλεκτο σώμα του στρατού της Υεμένης, το οποίο διοικεί ο Αχμεντ Αλι Αμπντάλα Σάλεχ, γιος του απερχόμενου προέδρου της χώρας.


Την ευθύνη της επίθεση ανέλαβε η Αλ Κάιντα.


Η επίθεση σημειώθηκε την ημέρα της ορκομωσίας του νέου προέδρου. Ο Αμπντ Ράμπου Μανσούρ Χάντι σε ομιλία του στο Κοινοβούλιο υποσχέθηκε να συνεχίσει να μάχεται την τρομοκρατική οργάνωση.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό