Βουλής για τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2009.
«Το βασικό στοιχείο αποκλεισμού της Ελλάδας από το δανεισμό το 2010, δεν ήταν άλλο από τις συνεχόμενες επανεκτιμήσεις του ύψους του ελλείμματος του 2009, από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι το καλοκαίρι του 2010» δήλωσε ο κ. Χριστοδούλου ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2009.
Σύμφωνα με τον ίδιο, την κατάσταση επιδείνωσαν ιδιαίτερα «ατυχείς» δηλώσεις του Γ. Παπακωνσταντίνου και του Γ. Παπανδρέου, ωστόσο η αναθεώρηση των δημοσιονομικών στοιχείων ήταν αναπόφευκτη υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat), ύστερα από την εξάντληση των χρονικών περιθωρίων που είχαν δοθεί στην Ελλάδα να τακτοποιήσει τα δημοσιονομικά της στοιχεία.
«Οσο υπάρχει καλή πίστη, μπορείς να διαπραγματευθείς. Οταν χαθεί η καλή πίστη, οι Ευρωπαίοι θέλουν να είναι δύο και τρεις φορές σίγουροι για τα νούμερα που βγάζεις. Σας λέω ότι αυτή τη στιγμή έχουν μελετήσει την Ελλάδα πολύ περισσότερο
από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωζώνης» ανέφερε ο κ. Χριστοδούλου.
Οι αγορές γνωρίζαν πως το έλλειμμα θα ξεπερνούσε την πρόβλεψη του Γ. Παπαθανασίου για 6%, καθώς τα δανειζόμενα ποσά ήταν μεγαλύτερα από το δηλούμενο έλλειμμα: «Cash never lies -το χρήμα δεν ψεύδεται» τόνισε ο επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ.
Η αίσθηση της αγοράς ωστόσο, ήταν πως το έλλειμμα της Ελλάδας δεν υπερέβαινε το 10% και αυτό ερμηνεύει και την ευκολία με την οποία η κυβέρνηση Παπανδρέου κατάφερε να προβεί σε δανεισμό στις αρχές του 2010.
«Μετά την πρώτη, δεύτερη αναθεώρηση, ήταν σαφές πως θα χτυπούσαμε τοίχο» σημείωσε ο Χριστοδούλου.
Οι απαντήσεις του κ. Χριστοδούλου, δεν ήταν μονοσήμαντες: «Εχοντας δουλέψει με τον κ. Παπακωνσταντίνου και τον κ. Ζανιά (σ.σ. πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων), δεν νομίζω πως ήταν η δική τους αυτούσια βούληση να αναθεωρήσουν από μόνοι τους τους αριθμούς. Υπήρχε μία στενή παρακολούθηση από την Eurostat, η οποία ακολουθούσε και κομμάτια τα οποία εφάπτονταν και του δικού μου χώρου όσον αφορά το μέγεθος του χρέους, την αποτίμηση των κρυμμένων πράξεων παραγώγων, όπως το χρέος που είχαμε φτιάξει υπό τη μορφή swap με τη GOLDMAN SACHS. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν ο τότε υπουργός είχε την πολυτέλεια να το αποφύγει αυτό ή όχι».
Μήπως η Ελλάδα μετά τις εκλογές του 2009, θα έπρεπε να αποφύγει να πει την αλήθεια;
Στο ερώτημα αυτό του Χ. Πρωτόπαπα, ο κος Χριστοδούλου απάντησε αρνητικά:«Οταν ο κόσμος το έχει βούκινο, καλύτερα να βγεις γρήγορα να το πεις γιατί διαφορετικά, μετά έχεις χάσει τελείως την αξιοπιστία σου».
Από την άλλη ωστόσο, ο μάρτυρας, πιεσθείς από τον Π. Κουρουμπλή, παραδέχθηκε πως η δήλωση Παπακωνσταντίνου περί «Τιτανικού», υπήρξε άστοχη. Στη συνέχεια χαρακτήρισε «ατυχή για τις αγορές» τη δήλωση του Γ. Παπανδρέου περί ενδεχόμενου προσφυγής στο ΔΝΤ, σε περίπτωση που δεν εξασφαλιζόταν δανεισμός από την Γερμανία.
Στο ερώτημα εάν η κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε δανειστεί «εμπροσθοβαρώς», όταν ακόμα τα spreads ήσαν χαμηλά, ο μάρτυρας απάντησε καταφατικά - αν και με αυτό «θα κερδίζαμε χρόνο, αλλά όχι αλλαγή της έκβασης των γεγονότων».
Παρά τα παραπάνω, ο Χριστοδούλου δεν δήλωσε ενάντιος στην όποια ωραιοποίηση των στοιχείων. Κάτι τέτοιο άλλωστε, δρομολογήθηκε απ' την κυβέρνηση Σημίτη με το swap του 2001 που βοήθησε να εμφανιστεί το δημόσιο χρέος μικρότερο απ' το πραγματικό.
«Οι τότε κανόνες επέτρεπαν εκείνο το τέχνασμα για έναν δανεισμό που δεν θα φαινόταν στο χρέος. Και άλλες χώρες έκαναν κάτι αντίστοιχο, απλώς είναι θέμα βαθμού. Εκείνοι χρησιμοποίησαν τα swaps ή την ωραιοποίηση για να κάνουν μια απότομη βελτίωση των μεγεθών τους και να μπουν στην ΟΝΕ, έχοντας υπ' όψιν πως σιγά-σιγά θα έπρεπε να την βγάλουν από το σεντούκι και να την παρουσιάσουν σε πραγματικά στοιχεία.
»Τουλάχιστον παρουσίασαν αρκετό χρέος που να μπορούν να μανατζάρουν. Η Ελλάδα δεν το παρουσίασε, με αποτέλεσμα αυτό να σωρεύεται και να μεγαλώνει - και με την κρίση του 2008-2009, να μην μπορεί να το μαζέψει και να το κρύψει» ανέφερε μεταξύ άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου