Ελλας Ελλήνων Χριστιανών, άνευ βουλής και εκλογών

Η φράση Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών ήταν ένα από τα πολιτικά συνθήματα που ειπώθηκαν από τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο και χρησιμοποιήθηκαν προπαγανδιστικά κατά τη διάρκεια της 7ετούς δικτατορίας που επεβλήθη στην Ελλάδα, από τη Χούντα των Συνταγματαρχών, αλλά και τη Χούντα του Ιωαννίδη.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σε κάποιο από τα διαγγέλματά του προς τον Ελληνικό λαό είχε πει επί του συγκεκριμένου: Υπάρχει το ιδανικόν και το ιδανικόν είναι ένα. Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών. Η Χούντα διοργάνωνε κάθε 29 Αυγούστου την εορτή της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων. Κυρίως μέσω αυτής της εορτής αλλά και πολλών άλλων εκδηλώσεων, καθώς και μέσω ραδιοφωνικής και της τηλεοπτικής προπαγάνδας, πρότρεπε όλους τους Έλληνες και κυρίως τη νεολαία να καταστούν συντελεστές της "ισχυράς Ελλάδος", μίας Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών.

Η φράση αυτή δίδονταν με τη σημασία μίας χώρας, της Ελλάδας, που να ανήκει σε Έλληνες Χριστιανούς. Ως σύνθημα αυτό καθ΄ αυτό, προπαγανδιστικά, είχε μεγάλη επιτυχία αφενός εκ του γεγονότος ότι συνέδεε σε τρίπτυχο χώρα, λαό και θρησκεία, αφετέρου ακουγόταν εύηχα με την επανάληψη του Ελ (Ελλάς - Ελλήνων), που συμβαίνει επίσης να είναι και άρθρο στην εβραϊκή και αραβική γλώσσα. Ειδικότερα όμως στα στρατόπεδα, στα κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων, σ΄ όλες τις στρατιωτικές παραγωγικές σχολές, ακόμα και στις σχολές εμπορικού ναυτικού, αλλά και στις επίσημες παρελάσεις, με το σύνθημα αυτό επαναλαμβανόμενο ρυθμικά με δυνατή φωνή διατηρείτο ο καθόλου βηματισμός των πεζοπόρων τμημάτων, κτυπώντας μάλιστα το πόδι στο οδόστρωμα σε πέντε χρόνους: "Ελλάς (αριστ. πόδι) - Ελλάς (αριστ. πόδι) - Ελλήνων (αριστ. πόδι) - Χριστ (δεξί πόδι) - ιανών (αριστ. πόδι)".
Έφθασε βέβαια το σύνθημα αυτό να επαναλαμβάνεται ομοίως και σε σχολικές παρελάσεις γυμνασίων (τα λύκεια είχαν καταργηθεί την περίοδο εκείνη), ή ν΄ αναγράφεται σε αψίδες εισόδου πόλεων, ή σε πλαγιές βουνών εκατέρωθεν των εθνικών οδών, σιδηροδρομικών δικτύων, καθώς και επί ακρωτηρίων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στον πίνακα απαγορευμένων βιβλίων (ο οποίος περιείχε 1.046 έργα Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών και σοφών), κατά τα 3 πρώτα χρόνια της χούντας ήταν απαγορευμένοι και οι Αριστοτέλης, Αριστοφάνης, Αισχύλος, Σοφοκλής και Ευριπίδης. Η Ελλάδα της χούντας θα έπρεπε να είναι χώρα Ελλήνων χριστιανών και όχι «ειδωλολατρών» σαν τους αρχαίους Έλληνες ή «άθεων» σαν τους κομμουνιστές. ^[1]
Σημειωτέον, λίγο πριν πεθάνει ο Γεώργιος Παπανδρέου το παρέφρασε, διακωμωδώντας το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών καθολικώς διαμαρτυρομένων. Με τη μεταπολίτευση έγινε και τραγούδι που παίχθηκε σε επιθεωρήσεις: «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, άνευ βουλής και εκλογών, έτσι τα έθνη μόνο ζουν, ταρατατζούμ, ταρατατζούμ».