«Αποκαλύψεις και Φίμωτρα», του Γιώργου Πήττα

Παρακολουθώ από προχθές το «ζήτημα» που έβαλε η φυλλάδα του κου Κοτρώτσου.

Είδα επίσης τη σχετική δημοσίευση των «κουκουλοφόρων» του blog Φίμωτρο, αναδημοσίευση που δεν υστερεί διόλου σε κιτρινισμό από το ύφος της «εφημερίδας» Αποκαλύψεις.

Τους αποκαλώ «κουκουλοφόρους» γιατί απλούστατα είναι ανώνυμοι και κρυμμένοι –ωστόσο, εξ ορισμού χυδαίοι καθώς δεν διστάζουν να εκτοξεύουν χαρακτηρισμούς προς ανθρώπους που υπογράφουν με το ονοματεπώνυμό τους τη δουλειά τους.
Γράφουν οι «Φίμωτροι»:
1) Μαθήματα απο ψευτοαριστερούς και κουλτουριάρηδες του κώλου δεν δεχόμαστε!
2) Μαθήματα ηθικής από πρώην έμμισθους υπαλλήλους του Ριρή και πάλι δεν δεχόμαστε.
3)Συστάσεις και παρατηρήσεις από κρατικοδίαιτους παρουσιαστές εκπομπών με τηλεθέαση 2% τις απορρίπτουμε εντελώς.
Αναφορικά με το σημείο 1, θα πω πως συνιστά τουλάχιστον θρασυδειλία να εκτοξεύει κάποιος τέτοιους χαρακτηρισμούς ενώ συντηρεί συστηματική ανωνυμία. Ή όχι;

Αναφορικά με το σημείο 2, θα σχολιάσω πως μαθήματα ηθικής είναι υποχρεωμένοι να δέχονται από οπουδήποτε και οποιονδήποτε γιατί απλά η συστηματική ανωνυμία τους, μπορεί να δικαιολογηθεί όσο παρουσιάζουν ή αναπαράγουν ειδήσεις, αλλά τους ακυρώνει απόλυτα όταν προβαίνουν σε δημόσιες κρίσεις για πρόσωπα. Μήπως έχουν αντίρρηση στα στοιχειώδη που επιβάλλει η δεοντολογία;
Αναφορικά με το σημείο 3 τέλος, αν δεν κάνω λάθος… ο Σ.Κ. δεν είναι «παρουσιαστής» αλλά δημοσιογράφος-ερευνητής με υπαρκτό και υπογεγραμμένο έργο.
Επίσης, η Δημόσια Τηλεόραση οφείλει και πρέπει να έχει ως κριτήριο την ποιότητα των εκπομπών της και όχι την ποσοστιαία τηλεθέαση. Αυτός είναι ο ρόλος της , αυτός είναι ο ρόλος των Δημόσιων Μέσων παντού. Αλλά βέβαια, στο σημείο 3 έχουμε πραγματικές «αποκαλύψεις» από τα Φίμωτρα, καθώς μας λένε πως δεν καταδέχονται συστάσεις από το 2%. Και έχουμε εδώ «αποκαλύψεις» γιατί αποκαλύπτουν την φασίζουσα νοοτροπία τους, εφ όσον δέχονται κριτική μόνο από ένα ποσοστό και πάνω. Οποία έπαρση!
Το χειρότερο όλων όμως είναι όταν διάφοροι στηρίζονται στην εύλογη άγνοια του κοινού προκειμένου να δημιουργήσουν εύκολες εντυπώσεις για λόγους που μόνο εκείνοι ξέρουν. Την αποκαλώ εύλογη γιατί ασφαλώς, αν κάποιος δεν έχει καμία σχέση με την τηλεόραση και τα ΜΜΕ δεν μπορεί να γνωρίζει και τα πραγματικά κόστη μιας παραγωγής.
Αυτό είναι συνειδητό και συστηματικό έγκλημα γιατί παράγει σύγχυση σε ένα ήδη εξαιρετικά ταραγμένο περιβάλλον, όπως είναι αυτό της Ελλάδας.
Όταν λοιπόν αυτή τη στιγμή ένα απλό διαφημιστικό σποτ με 4 ηθοποιούς, γύρισμα 2 ημερών, σύνθεση μουσικής, σκηνοθέτη, διευθυντή φωτογραφίας, πλήρες συνεργείο και τελικής διάρκειας 40’’ στοιχίζει α-ντι-κει-με-νι-κά γύρω στα 60.000 ευρώ , ε ναι, οι τιμές «Κούλογλου» είναι σχεδόν αστείες.
Ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του την απέραντη μελέτη, την έρευνα, την σχεδόν ολοκληρωτική αφοσίωση που απαιτεί ένα ντοκιμαντέρ από μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι, ασφαλώς και θα πρέπει να πληρώνονται για μια δουλειά πραγματικά εξαντλητική και συχνά αβέβαιη.
Και να σημειώσω εδώ, πως το εν λόγω διαφημιστικό που ανέφερα (πραγματικό το παράδειγμα) δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ κέρδος στην παραγωγή, γιατί χαμήλωσαν τις αμοιβές τους απλά για να «πάρουν» τη δουλειά, την ήθελαν για το show reel τους, τους άρεσε το project.
Και καταντάει περίεργο και ύποπτο όταν οι «Αποκαλύψεις» αναλώνουν ένα σαλόνι στην εφημερίδα για να μας πληροφορήσουν τι αυτοκίνητο οδηγεί ο Κούλογλου (για να προκαλέσουν άραγε το ταξικό μένος των πολλών οικονομικά δοκιμαζόμενων ώστε να ατονήσει ο ενδεχόμενα επιδραστικός δημοσιογραφικός του λόγος;) η να μας θυμίσουν πως τον είχε επιτιμήσει ο αρχιερέας του life style στην Ελλάδα, κος Πέτρος Κωστόπουλος- πράγμα που μάλλον υπέρ του Κούλογλου μετράει και όχι σε βάρος του.
Και, καταντάει ακόμα πιο περίεργο όταν για τα προκλητικά τσιφτετέλια του Σπύρου Παπαδόπουλου, όταν για αυτή την εκπομπή «τρώμε και πίνουμε στην υγειά των κορόιδων» διαθέτουν μόλις το ¼ της σελίδας.
Περίεργες λογικές, μυστήριες, που δείχνουν όμως το αυτονόητο. Σε μία εποχή κρίσης, σε μία εποχή που όλα συνταράσσονται, κάποιοι επιχειρούν να σπιλώσουν από τη μια και να γλείψουν από την άλλη για να γίνουν αρεστοί σε κάποιους για τους οποίους ίσως ελπίζουν πως θα είναι οι «ισχυροί» του αύριο.
ΥΓ: Όσο και αν φανεί περίεργο σε αυτούς τους τύπους, τον Κούλογλου δεν τον γνωρίζω προσωπικά, δεν τον έχω συναντήσει ούτε μία φορά. Μιλούσαμε κάποτε στο τηλέφωνο, πριν από πολλά χρόνια, όταν εγώ δούλευα στο BBC και εκείνος-αν θυμάμαι καλά στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ. Μιλούσαμε για 2-3 λεπτά μέχρι να έρθει η στιγμή, να πατηθεί το κουμπί και να στείλει το ρεπορτάζ στο Λονδίνο. Αυτά, γιατί σίγουρα θα πεταχτούν οι κόρακες να μιλήσουν για κυκλώματα και συμφέροντα. Στην υγειά σας βρε παιδιά…! Φροντίστε να περιθωριοποιήσετε όποιον κάνει καλά τη δουλειά του στον τόπο, για να αποκτήσετε το πάνω χέρι είτε με τις φυλλάδες σας είτε με τα ανώνυμα blog.