Προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά

Σε σταυροδρόμι εξελίξεων αναδεικνύονται οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής. Στην ουσία, πρόκειται για επαναληπτικές εκλογές. Ο συσχετισμός που θα προκύψει θα επιβεβαιώσει τις τάσεις που πρωτοδιαμορφώθηκαν στις 5 Μαΐου: καταδίκη του Μνημονίου και των μνημονιακών κομμάτων, ανάδειξη της Αριστεράς σε πρωταγωνιστή της νέας περιόδου.
Με δεδομένη την κατάρρευση του κεντρώου χώρου, που οργανωνόταν γύρω από το ΠΑΣΟΚ, οι πολίτες καλούνται να επιλέξουν σχήμα κυβερνητικής συνεργασίας με πρόσημο δεξιό ή αριστερό. Η επιμονή στη λύση οικουμενικής κυβέρνησης συνιστά συγκαλυμμένη μνημονιακή επιλογή, που αθροίζεται τελικώς στη μετακίνηση της πολιτικής ζωής της χώρας προς τα δεξιά. Και μάλιστα προς μια Δεξιά που έχει μετακινηθεί από τον μεσαίο χώρο προς τη μετεμφυλιοπολεμική Δεξιά με σημαία το Μνημόνιο!

Το δίλημμα προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά δεν είναι εκβιαστικό ούτε τεχνητό και αποπροσανατολιστικό. Η τεράστια μετατόπιση κοινωνικών δυνάμεων προς τα αριστερά, κυρίως στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ, αντανακλά βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες, έστω κι αν αυτές δεν έχουν μορφοποιηθεί και δεν ηγεμονεύει ιδεολογικά σε αυτές η Αριστερά. Ο χρόνος κατά τον οποίο η κοινωνία μετακινείται προς τα αριστερά είναι σύντομος, αλλά πυκνός. Και την ίδια στιγμή συγκροτείται ο συντηρητικός πόλος του νέου διπολισμού. Η κοινωνία ενστικτωδώς αναζητεί λύσεις προς τα αριστερά, αναγνωρίζει προς τα εκεί τις δυνατότητες της δημοκρατικής αναγέννησης της χώρας.
Είναι τόσο ισχυρή αυτή η λαϊκή ροπή, ώστε η μεθοδική έκλυση φόβου, στην οποία επιδίδεται το κατεστημένο, δεν έχει κατορθώσει να κάμψει την ελπίδα, την οποία η κοινωνία αναγνωρίζει στο πρόγραμμα, τη δράση και την ιστορία της Αριστεράς. Οι πολίτες καταδίκασαν το Μνημόνιο, αλλά εξίσου ή και περισσότερο απέρριψαν το διεφθαρμένο δικομματικό πολιτικό σύστημα. Γι' αυτό η κρίση του ΠΑΣΟΚ συμπαρασύρει τη Ν.Δ. Και οι δυό τους συγκροτούν το δικέφαλο τέρας της πολιτικής διαφθοράς. Όποιος το ακουμπήσει, έστω επικαλούμενος και τη "σωτηρία της πατρίδος", λερώνεται!
Παρά το λαϊκό ρεύμα δημοκρατικής ανατροπής, υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που δυσπιστούν ή και φοβούνται. Η συνεννόηση των αριστερών δυνάμεων προεκλογικά, κατ' αρχήν ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜ.ΑΡ., αλλά και τις άλλες εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις της Αριστεράς, θα συνεισέφερε στην απαγκίστρωση των πολιτών από τον φόβο. Διαφορετικά, πολίτες που ψήφισαν τον Μάιο π.χ. ΠΑΣΟΚ, εξωθούνται από μνημονιακά συγκροτήματα, ακόμη και από τον ΔΟΛ, να ψηφίσουν Ν.Δ.! Μοιάζει με παιχνίδι της Ιστορίας "να κερδίσει" η Ν.Δ. αναλώμασι ΠΑΣΟΚ!
Ήδη επιχειρείται η "ταξική αφύπνιση" ανώτερων μεσαίων στρωμάτων ή φοβισμένων οπαδών του "πάση θυσία ευρώ", οι οποίοι, εν ονόματι της διάσωσης του "αστικού συστήματος", καλούνται να ψηφίσουν την πιο καθυστερημένη εκδοχή του, να συνεργήσουν στην αναβίωση της ΕΡΕ του '60.
Προκειμένου να δοθεί άλλοθι για μια τέτοια παραβίαση της "διαχωριστικής γραμμής", κατασκευάζεται η προπαγάνδα περί του "βαθέος ΠΑΣΟΚ", που δήθεν συρρέει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ουδέν κακοηθέστερον, αν με αυτήν την κατηγορία εννοείται η προσέλκυση της πράσινης νομενκλατούρας της διαφθοράς. Αλλά αυτή η νομενκλατούρα επί τόσα έτη συγκυβέρνησε με τη γαλάζια νομενκλατούρα. Μαζί ξεκοκκάλισαν τα κοινοτικά κονδύλια, τις προμήθειες των υπερεξοπλισμών και τα μαύρα της Siemens. Μαζί έδωσαν "δώρα" στο μεγάλο κεφάλαιο και τη διαπλοκή. Μαζί έριξαν έξω το δημόσιο ταμείο. Και τώρα μαζί καταρρέουν.
Οι νομενκλατούρες όμως δεν ταυτίζονται με τον λαό. Δεν "τα φάγαμε όλοι μαζί"! Εκατομμύρια πολίτες, που επί χρόνια ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ., συνειδητοποιούν ότι στην εποχή του Μνημονίου το κοινωνικό συμφέρον τους είναι προς τα αριστερά. Δεν αποδιδράσκουν αναζητώντας νέα πελατειακά ωφελήματα. Τουλάχιστον οι περισσότεροι. Αλλά, αηδιασμένοι από το κατάντημα του πολιτικού συστήματος, απελπισμένοι για το μέλλον των παιδιών τους, ψάχνουν στην Αριστερά την ελπίδα της κάθαρσης και της δημοκρατικής διεξόδου. Γιατί η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η ηθική επιλογή και ταυτόχρονα η μοναδική επιλογή που ανοίγει τον δρόμο σε προοδευτικές εξελίξεις, σε κυβέρνηση με πυρήνα την Αριστερά.
Ο νέος πολιτικός ανταγωνισμός, αριστερά-δεξιά, αντανακλά βαθιές κοινωνικές διεργασίες. Γι' αυτό και η κινδυνολογία περνάει πάνω απ' τα κεφάλια των πολιτών. Αντιστοιχεί όμως και στις ευρωπαϊκές διεργασίες, καθώς η κρίση, με αιχμή τώρα την Ισπανία, επιβεβαιώνει ότι οι δεξιές κυβερνήσεις, όπως αυτή του Ραχόι, σύρουν τις χώρες στον Μηχανισμό της υποτέλειας, αιχμάλωτες της λιτότητας, και επιδεινώνουν την ευρωπαϊκή πορεία. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η νίκη της Αριστεράς την Κυριακή στέλνει μήνυμα στην Ευρώπη της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και αναμένει μήνυμα απ' αυτήν.